--------------Son Mu?!?!------------
Uyandım. Bir dakika, NE?! Uyandım mı? Ben öldüğümü sanıyordum . Kolum ve bir bacağım alçıdaydı. Amman Tanrı'm . Gerçekten anlamıyorum. Bu... Nasıl gerçek olabilir??
Uyandığımda hastanedeydim. Yanımda da Furkan vardı. Galiba ölmüştü. Çok, çok garipti. Gözleri kapalı, Vücudu solmuştu.
Sonra yanıma Aslı geldi. Ne ! Aslı mı?!? Gerçekten inan(a)mıyorum.
+Aslı! Nasıl yani?! Anlamıyorum...
-Şimdi bunu Düşünme İpek... Lütfen. Zaten buraya gizlice girdim . Gerçekten sessiz ol
+Anladım.
-----------------------
Öğleden sonra hastaneden çıkarıldım. Aslıyla eve geldik . Ev boştu . Ve üst kattan bir ses geldi... Yumuşak ,ama kalın bir ses.
Aşağı 50 yaşlarında bir adam indi.
+Pardon? Siz kimsiniz?
-İpek? Ben senin babanım
+Bu sefer kanmam! Sen benim babam değilsin!Benim babam öldü!
-Ama ben burdayım . Gördüğün gibi ... Hayattayım.Annenin anlattığı yalan yanlış haberler... Hiçbiri doğru değil! Evimizde hiç yangın çıkmadı! Ve senin hiçbir zaman bir ablan olmadı!
Diyecek birşey bulamıyordum.Ağızım açtım ama Sözcükler ağızımdan dökülmüyordu.
+Yarın okula başlıyorsunuz . Sizi Şanlı Mehmet Lisesine yazdırdım. Hazırlanın .
-Peki... Baba .
Dedim yüzümde bir gülümsemeyle .Artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacak!
(Şanlı Mehmet diye bir Lise yok ben uydurdum haberiniz olsun :D :) :D Dayanamadım devam ettirdiö hikayeyi sjsjsjhsjdlhskdh)
