Bugün okula çok erken geldim,nedenini bilmiyorum.Sınıfta kimsenin olmayacağını düşünmüştüm.Ama sınıfata 1 kişi vardı:Özgür.Ben sırama geçip oturdum.O da yanıma oturdu.Çok saçma geldi,neden yanıma oturdu ki?! "Hediyemizi yani hediyelerimizi beğendin mi?" dedi."Evet,çok güzeller.Bu arada soyadım Korkmaz.Notta okulda söyle yazmışsın.Bu arada hediyeler için gerçekten çok teşekkür ederim,taşındığımızdan beri hiç..."dedim.Hiç anlatmak istemiyorum ama nedenini bilmediğim bir şekilde ona güveniyordum.
"Ne oldu,anlatsana"dedi.
"Buraya taşındığımızdan beri hiç mutlu olmamaıştım.Taşınmayıda hiç istemedim ki?!" dedim.Gözlerim dolmuştu.
"Neden taşındınız ki?"dedi.Bunu anlatırsam gerçekten ağlayacağımı biliyordum.Ama bir yandan da içimi boşaltmak istiyordum.
"Öncelikle bu söylediklerimi kimseye anlatma,insanların bilmesini istemiyorum.Eski evimizde bir yangın çıktı.Ablam duştaydı.Babamda odasında uyuyordu.Biz annemle dışarı çıktık.Evin heryeri alevlere kaplandığında babam uyandı ve ablam duştan daha yeni çıkmıştı.Yetişemediler,DIŞARI ÇIKAMADILAR !! :( :(.Annem bir daha onların mezarını görüp üzülmemem için taşındık ama hiçbir şey değişmedi ben yinede mutsuzum"dedim.Hafif hafif,hıçkırarak,sessizce ağlıyordum.Sonra saate baktım,saat geç olmuştu ama kimse gelmemişti.
"Üzüldüm."dedi.Ben de kafamı dağıtmak için konuyu değiştirdim."Niye hala kimse gelmedi?"diye sordum."Bugünü herkes tatil sanıyordu,neden bilmiyorum,gelmediler."dedi.
"Anladım."dedim.
Bütün gün 2 kişi ders yaptık.Ve bütün gün yanyana oturduk.Bu bana garip geldi.Kayda değer başka bir konuşma yapmadık.
...
Eve gelince annem bana sesledi:
-Sana bir mektup var.Sen okula gittikten hemen sonra geldi.
Dedi ve mektubu uzattı.Odama çıkıp mektubu zarftan çıkardım.Zarfta kimden olduğu yazmıyordu.Mektupta şöyle yazıyordu...
