Jill was op mentorgesprek. Ze had het er al dagen over gehad. Ze was benieuwd geweest waar onze mentor tegen haar over zou gaan 'zeuren'. Ik verzekerde haar dat het vast over haar onvoldoendes zou gaan, maar ze bleef het er maar over hebben.
Linda en ik zaten op de gang, voor het gesprekshokje van onze mentor. We leerden Engels. Build up, vreselijk veel leerwerk was dat altijd. Jill zat er al een kwartier. Ik was erg benieuwd wat daar gezegd werd. 'Ga je straks mee naar de winkel?' vroeg Linda. 'Ja, is goed,' zei ik, 'wat gaan we halen?' Jill kwam naar buiten. 'Gezichtsmaskers.' zei Linda. Ik kreeg de kans niet om nog te antwoorden. Jill liet zich naast ons zakken en ratelde aan één stuk door over wat onze mentor had gezegd over haar cijfers, dat ze misschien beter naar havo kon gaan, de vraag welk beroep ze later wilde kiezen en hoe het thuis ging. Ik luisterde maar half. Linda luisterde volgens mij zelfs helemaal niet, dus ik was de enige die af en toe nog wat reageerde. Na een tijdje stopte Jill met praten. 'Jullie luisteren niet eens!' zei ze boos. Linda reageerde er niet op, maar begon over de gezichtsmaskers die ze wilde halen bij de kruitvat. Ik zei niets meer en dacht na over hoe ik Jill moest helpen, maar ik wist niet hoe. Soms leek het wel alsof ze geen maximale inzet had. Ik geloofde echt wel dat ze het kon. Dat wel, maar ze was niet iemand die school één van de belangrijkste dingen vond om tijd voor te gebruiken. Ze was altijd bezig met naar verjaardagen gaan, geld verdienen en ontspannen. Soms legde ik haar dingen uit, maar het leek alsof ze het gewoon al snapte en uit onzekerheid deed alsof ze het niet snapte. 'Ga je mee?' vroeg Jill. Kennelijk waren ze uitgediscusieerd terwijl ik in gedachten verzonken was geraakt. 'Ja, natuurlijk.' zei ik en ik liep mee naar de kluisjes en daarna naar de fietsenstalling.
's avonds leerde ik Frans. Ik vond het een vreselijk vak, wat ik absoluut niet ging kiezen als examenvak, maar ik wilde, net als voor de andere vakken, wel minimaal een 8,5 gemiddeld staan. Dat kostte me, sinds ik in de derde zat wel wat meer moeite dan vorig jaar. Opeens kreeg ik een appje van Jill. [Wil je me helpen voortaan met natuurkunde?] Ik appte direct terug. [Ja natuurlijk, zeg maar wanneer, wel gerichte vragen stellen dan heah....] Een smiley kwam terug en ik leerde weer verder aan Frans. Ik was benieuwd of ze er ooit gebruik van zou maken. Gerichte vragen stellen vond ze lastig, en gerichte vragen kon ik aan haar altijd vrij simpel uitleggen, waardoor we snel klaar waren. Ik zou nog wel zien.
