"Abi dur ya, nereye gidiyoruz? Gidecek yerimiz yok!" Abim beni ormanlık bir alana götürüyordu. Etraftaki kocaman ağaçlar gece rüzgarında korkunç sesler yapıyordu. Üstünde yürüdüğümüz çimen ay ışığında parlıyor ve ormanın korkunç görüntüsünü yok ediyordu. Şu kaçmakla ilgili korku ve sevinç duygularını aynı anda taşıyabiliyordum. Gitmeyi istiyordum ama yapamazdım. Gidecek hiç bir yerim yoktu. Ben ise bunu sadece sözlerle ifade ediyordum.
"Sen sadece beni takip et."
Aslında ben bu sahneyi bir yerde görmüştüm ama neredeydi? Hatırlamıyordum. Sadece kendimi tuhaf hissediyordum. Abimeyse kızmıştım. Bu kadar ciddi bir olayda beni bilmediğim bir yere götüremezdi. Kim bilir belki şu anda polis ile görüşüyorlardır.
Biraz daha yürüdükten sonra ayaklarım ağrımaya başlamıştı. Elimde 3 bavul taşıyordum. Abim bizi hoş bir kulübeye getirdi. Gerçekten kulübe çok şirindi. "Burası neresi?"
Abim biraz az durduktan sonra kısa bir cevap ile yetindi.
"Sen boşver bunları"
Bunu bir şekilde öğrenecektim.
"Bunu öğreneceğim. "
"Bende buna izin vermeyeceğim."
"Abi benden ne saklıyorsun?"
"Dediğim gibi söylemeyeceğim."
Abim ile kulübenin içine girdik. Kulübe nin içi dışından daha hoştu. 3 oda vardı. Buda 2 kişi için yeter hatta artardı. Burayı kullanabilirdik.
"Bir şey soracağım?
"İyi sor"
"Sen burayı yaptıracak parayı nereden buldun?"
"Boşver."
Abim bu sözlerle konuşmayı bitirdi. Ağaç evin odalarını gezmeye başladım. Burası aslında hep yaşamak istediğim bir yerdi.
Yatak odalarının birine girdim. Geniş olan odanın içi dekore edilmişti. Eşyalarımı yerleştirmeye başladım. Küçük olan elbise dolabına kıyafetlerimi düzgünce yerleştirdim. Bir yığın kıyafetim vardı. Daha sonra elektronik eşyalarımı çalışma masasının üzerine koydum. Kitaplarımı daha kitaplığa yerleştirdim. Abim de kendi eşyalarını yerleştiriyordu. Artık bizi yeni bir hayat bekliyordu.
