Alışıyor insan istemeden de olsa.. Bir yerden kazanıp diğer taraftan kaybetmeye. Kader mi bunun adı yoksa şansızlık mı? Zafer sarhoşu olmak varken, neden hep hüzün? Neden hep yalnızlık? Söylesene nasıl dayanır insan bu kadar yenilgiye, bu kadar kedere?
Kaç sigara sönüyor günde bu küllüğe saymadım, sayamıyorum. Haha yalnız mıyım? Evet! Kimsesiz bir çocuk gibi şefkat, sevgi ve anlayış ararken insanlar da kendimi sigarayla baş başa buluyorum. Merhaba can dostum! Çoğu insanın veremediği huzuru, yakınlığı gösteriyor bana. Çok mu zor insan olmak? Bir amaç uğruna, çıkar için insanlarla birlikte olan yılışık ve iğrenç insanlar varken etrafta, kime güvenebilir insan? Bir sigara mutluluğu veremeyen insanlarla dolup taşıyor etraf. Eskiden güven kokan yerler şimdi iğrenç bir hâl aldı.
Peki ne yapmalı? Beyniyle düşünmeyen, para pul için birbiriyle olan bu kadar yılışık insanlar içinde, zayıf ve masum insanlar ne yapmalı? Bana kalırsa herkes artık fena çuvalladı... Peki kime mi güvenmeli? Merhaba can dostum, yine sana kaldık!
