Destiny By The Moon

Amanda

Hoe kon hij!! schreeuwde mijn wolf in me. Eerst mijn commanderen en daarna vreemd gaan. Ik was te boos en te verdrietig om 4 uur lang in een auto te zitten. Ik besloot om mijn tassen hier te laten staan, die zou mijn Beta wel ophalen. Ik propte snel alle nodige spullen in mijn handtas en ook mijn kleding die ik zojuist aan had. Ik stond nu alleen maar in mijn bh en onderbroek. Snel veranderde ik. Quicy pakte mijn tas met haar snuit, al snel begonnen we te rennen. Ik moest ergens stoppen. IK had al een uur gerent. Ik zit ongeveer op de helft. Ik stopte bij een beekje. Ik ging liggen. 

quicy:" we moeten terug"

ik:"nee hij heeft ons bedrogen"

quincy:"maar we hebben onze mate nodig"

ik:'nee we zijn nog niet gemate"

quicy:"doe mij, doe ons dit niet aan."

ik:"Quincy, bek dicht"

gelijk was Quincy stil. IK wilde eigenlijk wel terug. Maar dan weet hij dat ik me me laat sollen. Plots ruik ik een hele vieze geur. Rogues. Quincy gaat staan. Ze gromt. Ik bereid me voor op de aanval.  Dan verschijnt er een grijze wolf met allemaal vieze vlekken uit de bosjes. Ik grom.  Ook mijn grom straalt pure autoriteit uit. De rogue zet eerst een stap naar achteren maar dan komt hij weer naar voren. Ik bijt van me af. Als de rogue springt bijt ik hem in z'n poot. het jammert. Ik bijt nog een keer. Dan huilt de rogue zo hard. Plots sta ik omringt door vier andere rogues. Langzaam sluiten ze me in. Net als de eerste aanvalt springt een grote zwart wolf uit de bosjes.Nathan. Ik ruik het. Ik verdedig mezelf, waardoor de wolf die mij aanviel iets naar achteren wankelt. Nathan neemt de andere twee. Als ze alle 5 gestrompeld zijn, loop ik weg. Nathan rent naar me toe. Hij gaat voor me staan. Hij probeert me te mindlinken maar ik weiger. Zijn wolf Jake kijkt verbaast. Normaal kan een wolf niet blokkeren als een Alpha hem mindlinkt. Maar ik behoor tot de Alpha lijn. Dus helaas voor hem. Hij veranderd terug naar een mens. Daar staat hij is zijn vreselijk,  sexy lichaam. Ik kijk weg. Bang dat ik toegeef. "Ik moest mijn wolf wel tevreden houden. Ik heb 2 jaar oorlog gevoerd met andere om mijn wolf tevreden te houden. Maar hij wilde meer. Ik kon niet verder oorlog voeren. Dus ging ik met de pack slet. Het spijt me oke. Ik dacht dat ik je toch nooit zou vinden. Daar ben ik niet goed genoeg voor. Maar nu ik je gevonden heb ik spijt. En ik wil je veilig hebben.  Daarom liet ik je niet meegaan. Geef me alsjebliefd een twee kans. Ik kan niet zonder jou en Jake kan niet zonder Quincy. Doe ons en jou wolf dit niet aan". Ik moet hard blijven, ook al waren dit hele mooie woorden. Nee! blijf hard! je laat je niet zo  behandelen. Je zou thuis een Alpha kunnen zijn, hier ben je een schoothondje. "alsjebliefd"Quincy schreeuwde door mijn hoofd heen. Ik veranderde terug. IK knuffelde hem. De tranen rolde over mijn wangen, ik wil niet toegeven. Ik mocht niet toegeven. Ik moest hard blijven. Maar ik te zwak. Hij had gelijk, Ik kan kan niet bij hem wegblijven. Ik verander terug. Hij ook. samen rennen we terug. Als ik die slet zie loop ik er heen in mijn wolven vorm. Ik grom autoritair naar haar. Gelijk krimpt ze in elkaar. Dat is maar goed ook. dan loop ik weg van haar. Als ze normaal gaat staan grom ik weer. ze schrikt. HA wacht maar.

na een warme douche kleed ik me aan. Ik loop naar beneden om Nathan op te zoeken. "Hallo luna"ik draai me om en zie een een meisje staan van mijn leeftijd. "Ik ben Natalie, maar u mag me gewoon nata noemen, ik ben het zusje van Nathan" ik knik begrijpend. "ik hoorde van.." zegt ze voorzichtig. " oh reken maar dat ik die bitch terug ga pakken" zeg ik kwaadaardig waardoor ze begint te lachen. "IK ben Amanda, jij hoeft me geen Luna te noemen"zeg ik waardoor haar glimlach nog groter word. "wil je wat eten, het is 6 uur?" ik knik.  we lopen naar de keuken. "weet jij waar Nathan is?" vraag ik als we in de keuken zitten."waarschijnlijk in z'n werkkamer. Wat wil je eten?" "Zullen we pannenkoeken maken"stel ik voor. "je hoeft niet te helpen hoor" zegt ze als ik naast haar kom staan om haar te helpen. "Onzin, ik mag dan misschien de Luna worden, ik heb nog steeds handen" Natalie begint te lachen. Na een uur hebben we ongeveer 40 pannenkoeken gebakken. Al snel komen de eerste mensen naar binnen. Ze pakken allemaal pannenkoeken. Als ik merk dat ze op gaan beginnen we opnieuw. na weer een uur liggen er weer een hoop klaar. Snel pak ik ook 4 pannenkoeken. "wat vindt Nathan lekker op z'n pannenkoeken?"vraag ik aan Natalie. ze geeft me de poedersuiker aan. Snel loop ik met twee vorken een mes en de poedersuiker naar boven. Ik open de deur van z'n werkkamer. Ik zet het bord voor zijn neus, dan loop ik de kamer uit."Amanda?" roept hij dan. ik loop terug. "wat?" zeg ik bot, ik heb hem nog niet helemaal vergeven. "wil je alsjeblieft gaan zitten?" ik ga zitten. "het spijt me echt. ik sta op, hij denkt dat ik van hem weg gelopen. Maar ik heb het hem ook wel erg moeilijk gemaakt. Ik ga op zijn schoot zitten. Ik begin hem te kussen. Hij gaat na de kus langzaam naar mijn nek. ik kan een kreun niet onderdrukken. "mag het?"vraagt hij lief. ik knik. Het moet toch ooit gebeuren. Hij schraapt mijn tanden in mijn nek. Als hij mijn sweetspot gevonden heeft zet hij zijn tanden in mijn nek. hij heeft me stevig vast. Te stevig om te ontsnappen. Ik probeer hem weg te duwen, maar ik zit echt gevangen. Plots schakelt de pijn om in genot. Ik kreun. Normaal zou hij z'n tanden er al lang uit moeten halen. Maar hij laat ze er in zitten. Ik zak langzaam weg.