Destiny By The Moon

Amanda & Nathan

Amanda
De maand vloog voorbij. M'n bruiloft zou over 2 maanden zijn. Natuurlijk stelde ik en Luke het uit. Hij wilde trouwen met z'n mate. Ook al heeft hij nog niet. M'n bevalling kon ook deze week komen. Mijn buik was echt heel dik. Ik was benieuwd of het een jongen of meisje zou worden. Ik weet ook echt nog niet een naam. Op dinsdag 14 juni was het dan zover. Ik werd puffend het hijgend het ziekenhuis van de roedel in gereden. Wat zijn die weeën zwaar en pijnlijk zeg. Uiteindelijk kwam het kind er uit. "Ons kind" probeerde ik via mijn mind-link. Het was een meisje. "Het is een meisje,ze heeft mijn ogen, maar jou neus" probeerde ik weer. Maar het lukte niet. Ik kreeg het meisje in mijn armen. " Evita" zo ga ik je noemen. Ik wiegde Evita heen en weer. Ik zou haar beschermen en koesteren met mijn leven. Het zou het laatste zijn dat ik ooit zou doen.

Nathan.
Op 14 juni voelde ik de weeën die Amanda had. Na een uur stopte het eindelijk. Ik wilde weten of het een hij of zij was. Toen kreeg ik een zwak iedere. Een meisje, met mijn neus en haar ogen. Ze mind-linkte me net?! Hoe zou ze heten! " Evita". Zei een stem in mijn hoofd. Ik wil hun beide in knuffel trekken. Maar dan zou ik eerst hun plek moeten weten. Maar helaas. In de maand sinds het filmpje had ik niemand op Natalie na het filmpje laten zien. Ik kon het niet over mijn hart krijgen.

2 en een half jaar later

Amanda
We wisten de trouw dag uit te stellen. 2 en een half jaar lang. Dat vind ik wel een applausje waart. Maar helaas moet ik dan toch trouwen over 3 dagen . Luke probeert geen vader te zijn voor Evita die telkens vraagt naar haar echte vader. Ik vertel haar verhaal niet. Evita is 2 en een half. Ze kan sinds een half jaar wat woordjes het voornaamste: mama, wie papa, eten, moe, saai. Meer zegt ze nog niet. Zelf ben ik net 20 geworden. Nathan zou nu 23 zijn. Ik ben hem nog niet vergeten. Ik kan het niet. Iedere nacht huil ik. Ik voel me zo leeg als Evita slaapt. Ze begint op hem te lijken. Ze heeft dan wel mijn ogen maar haar trekjes heeft ze van hem. Ze heeft zijn karakter. Ze is suler eigenwijs bijvoorbeeld. Hoe zou het gaan met Nathan. En met Simson, Natalie, mij ouders? Ik denk dat ik daar nooit meer achter zal komen. Ik weet alleen dat Nathan geen nieuwe vrouw heeft. Of in ieder geval niet gemate dan had ik de pijn wel gevoeld.

Nathan
Mijn roedel werd in de drie jaar sinds ze weg is steeds slechter en slechter. Sommige werden aangevallen door rogues aangevallen uit de buurt. Simson was inmiddels ook Alpha hij was een goeie. Simson wist wat te doen en wanneer wat te doen. Ik had het filmpje inmiddels wel aan mijn beta laten zien. Hij was het eens met Natalie. Verbazend genoeg zijn die twee geen mates. Maar in ieder geval. Ik zit dus nu in de auto op weg naar Simson. Als ik daar aankom rent Simson naar me toe in goede hoop. " ik moet iets laten zien, sorry ik kon het je niet eerder laten zien. Ik kreeg het niet over mijn hart" hij kijkt me verbaast aan. "Ze heeft 2en een half jaar geleden een videobericht gestuurd" zijn ogen worden en grist de i pad uit mijn handen. Hij tikt mijn wachtwoord in en kijkt het filmpje. Als het eindigt. "Weetje dat je echt kapot dom bent!" Schreeuwt hij naar me. " je hoeft niet naar me te schreeuwen" schreeuw ik terug, ik blijf wel een machtigere Alpha dan dan hij is. Hij deinst iets terug. Ik spoelt terug naar het begin. Ik zie haar raar knipperen. " zie je dat!?' Zeg jij dan. "Ja ze moet huilen, wil je het er niet inwrijven" " die tranen zijn geacteerd, tenminste in het begin, het is morsecode. Ze zegt later zelfs nog dat de MORSECODE en andere sporten geld verspilling was" ik slik. " kut! WT zegt ze in de morsecode?!" Als het de plek is ben ik echt domme dan dom. " Ze zit in zuid Mexico" ik ben dom. Fucking dom. Maar ook opgelucht. Ik bel gelijk de vampiers en alle andere roedels. Simson doet het zelfde. Over drie dragen spreken we daar af. We gaan hun zo hard inmaken. Ik zal eindelijk Amanda zien. En niet te vergeten Evita.