Destiny By The Moon

iedereen

NATHAN
Ik pak gelijk mijn koffers en rij naar het zuiden. Vlak bij de grens
Stap ik uit en ren met mijn koffer door het bos. Ik verander in een wolf en pak mijn koffer met mijn tanden vast. Als ik in het gebied ben wordt ik gebekd door simson. Ik ren een grot in en verander terug. Ik neem mij telefoon op

(Simson is schuingedrukt)

"En ben je in Mexico? " " ja ik ben in het bos vlak bij de plek die je hebt doorgegeven. Wanneer ben jij er?" " morgen als het meezit. De vampiers zitten ook op 100 kilometer afstand. Ook de druïde zullen zich morgen oo het zelfde kamp als hun vestigen" " dit gaat goed komen" hij hangt op ik kleed me aan en loop de grot uit. Gelijk kom ik een rogue tegen. Ik ga in een vecht houding staan."Wie ben jij?"

AMANDA
Nog 3 dagen en dan is het zo ver. Ik zal trouwen. Hij zal me maten en niemand die er iets aan kan doen. Ik zal bewust Nathan pijn doen. Maar hij had mij pijn moeten doen. Ik knuffel Evita die op mijn schoot zit. Ik zal ook haar pijn doen. Ze haat Luke. Luke is best aardig. Alleen hij moet voor zichzelf op keren komen. Ik ga maar slapen het is al laat.

SIMSON
Waarom heeft hij me dat filmpje niet eerder laten zien?!? Ik had haar eerder terug kunnen krijgen. Ze was fucking zwanger. Ik ben oom. Ik heb mijn nichtje nog niet eens gezien. Op zich snap ik Nathan wel, maar ik had ervoor kunnen zorgen dat we bij Evita d'r geboorte konden zijn. Eigenlijk weet hij niet eens zeker of ze wel Evita heet. Hij dacht dat ze hem mind-linkte.maar dat is bijna onmogelijk vanaf die afstand. Ik ben eindelijk klaar met mijn Alpha zaken waardoor ik kan vertrekken. Zelf zal ik minder snel daar heen gaan als Nathan. Hij zou in de buurt van Derek's roedel gaan kamperen. Ik zou bij het leger slapen. Zodra de iedereen is gearriveerd ga ik naar Nathan om hem op halen. Ik pak snel mijn spullen en stap in de auto. Zelf zou ik ook met mijn auto de hele rit doen. Mocht ze niet meer kunnen lopen ofzo. Ik start mijn auto en rijd met een opgewonden gevoel richting het zuiden. Op naar zuid Mexico...

LUKE
ik betaal mijn pak bij de kassa. Ik wil niet trouwen. Ik wil met mijn echte mate trouwen, net als Amanda. Arme Evita ze zal haar echte vader nooit zien. Dit was niet mijn plan. Ik wil niks met Derek te maken hebben. Maar hij is en blijft mijn vader. Hij heeft me altijd als een sukkel beschouwen. Het was altijd Charlotte. Charlotte is net hem maar dan heeft ze stiekem wel gevoelens. Net als mij en mama. Mijn mama is na mijn geboorte dood gegaan. Ze was zwak. En na mijn geboorte was ze uitgeput. Mijn vader maakte toen een einde aan haar leven. Hij wilde alleen maar een jongen krijgen die met Amanda zou kunnen maten. Het enige waar hij aan denkt is zichzelf e. De sterkst roedel ter wereld. Ik loopse winkel uit. Ik loop nu richting mijn auto en rijd naar het bos. Daar wacht Derek op me. Ik doe het raampje omlaag. "Hallo" zeg ik klein. "Charlotte is Nathan tegen gekomen in het bos. Hij weet waar we ons schuilhouden" hij kijkt me erg boos aan. Wat heb ik verkeerd gedaan. " heb jij het hem verteld omdat je denkt dat jij het zwarte schaap van de familie een mate hebt!?" Ik kijk omlaag dit deed pijn. "Hahaha laat me niet lachen" hij begon harder te lachen toen hij mijn boze gezicht zag. Ooit zal ik hem pijn doen. Hoe? Geen idee. Maar geloof me hij gaat spijt krijgen. Ik zal mama wreken.

NATALIE
ik zit alleen thuis. Ik doe wat Alpha taken die mijn broer Nathan me heeft uitgelegd. Super saai met andere woorden. Ik kijk op mijn horloge. Etenstijd!!! Ik spring op uit zin bureaustoel en ren naar beneden waar ik gelijk aanval op het eten. Later merk ik pas dat het spareribs zijn. "Heaven!!!" Schreeuwt mijn wolf. Alles wat ook maar een beetje op echt vers vlees lijkt wordt mijn wolf gek van. Ik schrok mij. Stukken op en ga weer naar boven. Ik heb een raar gevoel in mijn buik. Ik weet dat er iets speciaals gaat gebeuren. Maar ik weet ook dat het niet het gevecht aanstaand dinsdag is. Ik zet het bad aan. Ik heb de neiging om te gaan gillen van blijheid maar ik weet niet waarom. Als ik uit het bad ben kruip ik min bed in. " Alles komt goed met Amanda en Nathan" zeg ik tegen mezelf, " en ik wordt de best tante die Evita maar kan wensen" dan val ik in slaap.
DEREK
bet ziet er naar uit dat mijn plan eindelijk gaat werken. "Nathan is hier" krijg ik via mij mind-link. Fijn dat een van mijn kinderen op mij lijkt. Op dit soort momenten kan ik alleen op Charlotte rekenen. Als mijn plan werkt gaat Charlotte samen met Nathan weg uit mijn gebied. En zodra Nathan weet is, krijgen Amanda en Luke pups. Als die ouder zijn alle Nathan dood zijn en kan niemand haar meer weg krijgen. Ik grijns. Dit is het beste plan ooit. Nu hopen dat Charlotte het lukt hem mee te krijgen, en hopen dat Luke niet te moeilijk doen. Ik loop naar poort en zie hem aankomen rijden. Ik vertel hem dan Nathan is gevonden en ik verdenk hem. Hoe kan hij er überhaupt achter zijn gekomen. Amanda weet niet eens waar ze is. Maar hij leek geschokt. Dus hij was het niet. Ik beledigde hem. Ik zag aan zijn gezicht dat hij zijn moed probeerde optie rapen. Nog steeds wacht ik op dat moment dat hij een echte Alpha word. Maar ik kan lang wachten.

CHARLOTTE

hij is anders dan dat ik verwacht. Hij ziet srg gespierd uit en best knap. Maar ik val niet voor hem. Ik moet hem simpel verleiden en uit het gebeid halen. " ik ben charlotte, wat doe jij hier straks wordt je aangevallen door de vresselijke rogues van Alpha Derek" zeg ik bang geacteerd. "Hoor jij bij zijn clan?" Zegt hij terwijl hij langzaam uit zijn vechthouding gaat. Dit werkt. " nee, ik wilde niks te maken hebben met de vampiers dus zetten hij me er uit" ik keek omlaag. Hij zou eena moeten weten wie ik ben. Hahaha. Lach ik in mezelf? Oke dit wordt steeds triester. "Kom maar met mij mee" het was niet gemeen bedoeld, hij was oprecht aardig. Daar zou mijn vader een voorbeeld aan kunnen nemen.

Heey, ik heb even iedereens perspectief op deze situatie gemaakt. Hopelijk vinden julkie het leuk! Zo ja zeg het haha.

Mgv MichelleOranje