Twilight

Hoofdstuk 18 Bezoek

Bella p.o.v.

Met een gaap loop ik naar de douche. Ik ga eronder staan en kijk naar de buik die nu wel echt komt. Het was twee dagen voor kerstmis. Ik begon onderhand ook dierenbloed te drinken. Het was lekker. Raar. Mensenbloed vond ik niet lekker. Misschien is het gewoon iets in me eigen gedachten ofzo. Het wonderbaarlijke was wel dat Edward nog meer beschermend was en ook eigenlijk meer aanrakend. Liever... Maar we hadden geen seks.

Waarschijnlijk was Edward bang dat hij dan de baby pijn zou doen. Ik doe de douche uit droog me af. Voordat ik me rug af kan drogen voel ik nog een handdoek die me rug afdroogt. Met een glimlach kijk ik Edward aan.

Hij droogt me verder af en dan pak ik me setje kleding voor vandaag. Ik doe de jeans aan en Edward doet de rits plus knoopje dicht. Dan schuift hij mijn bloes over mijn schouders.

'Ik ben nog niet invalieden.' zeg ik tegen hem.

'Dat weet ik. Maar ik wil je graag helpen.' zegt hij.

'Komt dit omdat ik zwanger ben?'  vraag ik.

 'Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen.' zegt hij. 'Als een vrouw zwanger is geeft dat andere mannen een soort van singaal dat je bezet bent en zorgd ervoor dat een man nog beschermend word. Oerinstinct liefje.'

Ik grinnik. 'Oké.'

We lopen samen naar beneden en Esmé zet net een omelet voor me neer met een beker dierenbloed. Met een glimlach begin ik te eten. Alice komt hieper binnenwandelen.

'Raad is wie er komen.' gilt ze.

'De kerstman.'zeg ik.

'Meervoud,..' zegt ze.

'De kerstmannen.'  zeg ik. Alice zucht.

'De Denali.' zegt ze dan. Ik verstijf. Ik ken ze wel. Althans in de boeken. Kate en Carmen zijn aardig en Eleazer ook. Irina en Tanya niet zo. Ik kijk Edward aan. Die slaat zijn armen om mij heen.

'Je laat me gewoon voor geen moment alleen.'  fluistert hij.

'Deal.' zeg ik. 'Wanneer komen ze?' vraag ik.

''s middags.' zegt ze.

'Kunnen we dan naar ons weiland gaan?' smeek ik. Edward knikt met een glimlach. Dan staat hij op en neemt me mee naar buiten. Hij draagt me in zijn armen naar het weiland. Daar aangekomen lopen we naar het midden Net als ik wil gaan zitten houd Edward me tegen.

'Ik wil je wat vragen.' zegt hij plotseling nerveus.

'Je kan me alles vragen.' beloof ik.

Mijn mond valt open als Edward me hand pakt en er een doosje in legt. Dan gaat hij op één knie.

'Lieve Isabella,' zegt hij. 'Ik hou van je meer dan me eigen leven. Ik zou je troosten en blij met je zijn. Ik zal voor onze kleine zorgen. Ik zal nooit aan je twijvelen en door vuur voor je gaan. Zou je deze ouwe rakker het enorme eer willen doen om met me te trouwen?' vraagt hij.

Ik grijns.

'Ja....' zeg ik. Edward glimlacht en alle nerveusiteit is verdwenen. Hij schuift de ring om mijn vinger en tilt me dan op in een rondje voordat hij elke vinger kust en dan de ring van zijn moeder. Tegen die tijd smakken mijn lippen al naar een kus dus druk ik mijn lippen op die van hem.

Als we klaar zijn pakt hij me weer op en rennen we naar huis. We lopen door de voordeur. We horen gepraat en ik kijk Edward nieuwsgierig aan. Die stem herkende ik niet.

'Ze zijn er al.' legt hij uit. Ik weet zeker dat Edward de paniek in me hart kon horen want ik weet zeker dat hij vijftig keer sneller klopte. Edward lachtte en sloeg zijn armen om me heen en begeleide me toen naar binnen. Ze keken op en ik zag twee met zwart haar en drie met blond haar. Ik herkende ze gelijk. Alhoewel het lastiger was met de blonde.