Falling hard; L.S

10. ✔️

De volgende ochtend ben ik samen met Liam door de drukke gangen van de school aan het lopen.

'Harry weet je zeker dat dit allemaal gebeurd is?' Vraagt hij als ik hem alles tot in de details heb verteld.

'Serieus, Liam? Denk je dat ik achterlijk ben?' Soms snap ik niet hoe ik ooit bevriend ben geraakt met Liam.

'Ben je niet gewoon getraumatiseerd? Of weet je zeker dat het geen droom was?' Vraagt hij verder.

Op dat moment zie ik iemand die in liever niet wilde zien. Natuurlijk Taylor. Alsof het nog niet erger kon.

Ik zucht diep en hoop dat ze me niet heeft gezien maar wanneer ik mijn naam hoor weet ik dat ik geen geluk heb vandaag.

'Was het maar een droom Liam.'
Ik pak zijn arm om hem snel mee te trekken.

'Harry! Harry kunnen we-'
Begint Taylor als ze naar me toe gerent is.

'Nee. We kunnen niks. Wij zijn klaar.'
Kap ik haar af terwijl ik Liam verder meesleur.

'Harry! Kom terug, Harry! Alsjeblieft!' Ze komt me achterna als Liam en ik wegrennen als twee idioten.

'Oké, ik ben overtuigd!' Geeft hij lachend toe als we haar kwijt zijn.

Na de laatste les grijpt Liam zijn kans om me meer te vragen te stellen sinds hij het niet kon doen door dat hele Taylor gedoe.

'Dus... Louis hé?' Hij stoot me aan.

'Wat is er met hem?' Vraag ik verbaasd.

Hij slaat een arm om me heen en trekt me dichter naar hem toe. 'Hoe is hij?'

Ik probeer wat meer afstand tussen ons te creëren maar Liam blijft me vast houden. 'Wat bedoel je?'

'Gewoon, hoe is hij?' Hij heeft een grijns op zijn gezicht en ik vind het best eng als hij zo doet.

Als ik hem nog steeds vragend aankijk legt hij uit wat hij probeert te zeggen. 'Zijn persoonlijkheid, karakter, uiterlijk je weet wel.' Hij kijkt me lang aan.

'Oh, hm. Hij heeft blauwe ogen, hele mooie blauwe ogen.. Bruin haar en een klein lichaam. Hij is durft te zeggen wat hij denkt en hij heeft een vriendin. Het klinkt misschien raar maar ik heb het gevoel dat ik hem al ken, hij doet zich stoerder voor dan hij werkelijk is. Hij is eigenlijk heel kwetsbaar maar doet alsof hij onbreekbaar is. Ik ken hem nog niet eens langer dan een dag maar Louis verrast me elke keer weer. Eerst zegt hij dat hij dood wilt en het volgende moment huilt hij bijna van blijdschap. Hij is anders. Hij is speciaal.'

Ik ben daarna even stil om te beseffen wat ik zojuist allemaal heb gezegd.

'Zorg goed voor hem Harry. Mensen zoals Louis zijn er niet veel op de wereld. Of wacht. Er is eigenlijk maar 1 Louis op de wereld. Nou nee. Niet maar 1 Louis want meerdere mensen heten Louis. Ik bedoel gewoon dat.. Dat er maar 1 persoon zoals Louis is. Of nee.
Ik probeer te zeggen dat-'

'Liam, ik snap je!' Hij kijkt me even geschrokken aan maar knikt dan tevreden.

'En als je het niet erg vind.. Ga ik nu naar de enige Louis op de wereld.'

'Sukkel.' Hij laat me eindelijk los en duwt me plagerig weg.

'Jaja, bye.' Zeg ik lachend als ik hem verlaat en richting de bus loop.

Op weg naar de plek die ik haat.

Denk ik.