Falling hard; L.S

14. ✔️

Ik wil meer te weten komen over Louis.  Hij heeft sinds dag 1 mijn interesse opgewekt en ik weet echt bijna niets over hem.

Hij is een gesloten boek en ik wil hem kunnen lezen. Hij is net een boek met een blanco cover waaruit je niets kan opmaken, maar dan wanneer je eenmaal de eerste bladzijde leest kun je niet meer stoppen om verder te lezen.

Maar het gaat niet makkelijk zijn om hem te kunnen lezen. Vooral niet als hij zich gesloten houdt. 

Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak als ik het voel trillen en zie dat het Liam is.

'Harry?! Waar ben je?! We hadden toch later afgesproken? We moeten morgen dat opstel af hebben hé. Denk je soms dat ik die alleen ga maken? Ik weet niet waar je bent maar je kunt het niet alleen aan mij overlaten! Move je ass en kom hier naar toe!' Hij is dus blijkbaar van slag.

'Oh ja, shit.' Zeg ik droog.

Louis toont me een vragende blik die ik negeer.

'Harry, jij neemt dit ook echt niet serieus! Ik meen het, het telt zwaar mee! Ik wil echt niet falen.'

'Ik ben bij Louis..' Zeg ik op fluistertoon.

'Logisch. Harry wees eerlijk. Moet je mij soms iets vertellen?'

'Wat? Nee! Wat bedoel je daar mee?' Vraag ik beschaamd.

Als ik zie dat ook Niall me verbaasd aankijkt sta ik op en loop naar de gang.

'Je weet precies wat ik bedoel Harry Styles.' Zegt Liam op een bazige toon.

'Doe normaal.' Ik haat het als hij zo vreemd doet op sommige momenten.

'Ik weet dat je liever bij Louis wilt zijn maar dit is echt heel belangrijk voor me. En sinds je toch van plan bent om hem elke dag te bezoeken kun je morgen toch ook weer gaan? Alsjeblieft Harry, ik kan het niet alleen.' Smeekt Liam.

'Oké, oké.' Zeg ik zuchtend. Ik hang op en loop weer naar binnen.

'Alles oké?' Vraagt Louis bezorgd.

'Ja, maar ik moet gaan. Ik was vergeten dat ik iets af moest maken voor school en ik ben nog niet eens begonnen.'

'Sorry, sorry. Ik wilde natuurlijk dat je kwam terwijl je ook nog druk bent met school. Het wilde je niet afleiden.'

'Dit is niet jouw fout. Ik kies er zelf voor om naar je toe te gaan en dat is mijn eigen beslissing. Ik weet zeker dat het goed komt en dan kom ik morgen gewoon weer.' Zeg ik beslist.

'Weet je wel zeker of dat een goed idee is? Je hoeft echt niet te komen als-'

'Louis stop. Ik kom gewoon.'

'Maar-'

'Nee, ik zie je gewoon morgen weer.'

Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel wat hij duidelijk niet had verwacht. Snel laat ik hem los als ik besef wat ik doe.

Niall slaat daarna direct zijn armen om me heen wat nou ja- oké...

Hij zwaait vrolijk voordat ik de deur uitloop met een raar gevoel. Alsof alles niet klopt. Het nog steeds vreemd om te beseffen dat dit nu een deel van mijn leven is geworden. Louis is dat geworden binnen een paar dagen.

Want iemand die je hebt aangereden zal je voor altijd onthouden.