Falling hard; L.S

17. ✔️

Helemaal doorweekt van de regen zit ik even later op het bed in de slaapkamer van Liam.

Ik heb geen idee waarom het raam open staat terwijl het nog steeds aan het regenen is. Hij zal er vast zijn eigen redenen voor hebben.

Ik schuif een stuk op en zie de natte plek die ontstaan is op zijn deken door mijn natte kleding. Ik besteed er niet zoveel aandacht aan. Als hij het raam al open laat staan om zijn kamer nat te laten worden moet dit ook geen probleem zijn.

'Wat? Staar me niet zo aan.' Zeg ik ongemakkelijk als ik merk dat hij me aankijkt met een grijns.

Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Doe niet zo eng.'

'Nog met Taylor gesproken?'
Vraagt hij opeens serieus.

'Nee.' Antwoord ik bot.

'Nog aan haar gedacht?'
Vraagt hij verder.

'Wat? Nee! En waarom vraag-'

'Heb je tenminste wel aan een ander meisje gedacht?'

'Nee!' Roep ik net iets te snel.

'Aan een jongen dan?' Die grijns is weer terug op zijn gezicht.

Ik weet waar hij naartoe wilt gaan met zijn vragen en ik bloos zonder dat ik het wil.

'Nee. Waarom vraag je me dit?!'

'Weet je het zeker Harold?'
Vraagt Liam zonder antwoord te geven op mijn vraag.

'Noem me niet zo. En ja ik weet het zeker.' Mompel ik.

'Ook niet aan... Hm... Laat me even denken. Hoe heet die jongen ook alweer waar je zowat elk uur van de dag over praat?'

Ik voel dat ik steeds roder word.
Ik open mijn mond om te antwoorden maar hij is me voor.

'Oh ja! Nu weet ik het opeens weer! Zijn naam is Louis.' Zegt hij sarcastisch.

'Wat probeer je te zeggen?'
Vraag ik beschaamd.

'Dat jij, Harry Styles.. Gevoelens hebt voor Louis.' Hij prikt in mijn buik en ik sla snel zijn vinger weg.

'Wat?! Dat is echt bullshit.'

Liam kijkt me alleen maar met een geamuseerde blik aan.

'Oh ja? Kijk me aan en zeg dat Louis Tomlinson niets voor je betekend.'
Zegt hij uitdagend.

'Ik- Louis..' Meer komt er niet uit.

'Dat dacht ik al. Het is oké, Harry.'

'Ik heb geen gevoelens voor een jongen.' Ik zeg het alsof ik mezelf moet verdedigen.

'Ik zal je nooit beoordelen weet je. Je kunt gewoon eerlijk tegen me zijn.'

Ik schud mijn hoofd en sta op.
'Je kunt er niet opeens vanuit gaan dat ik gay ben. Waarom zeg je dit eigenlijk? Dat is gewoon laag van je Liam.'

Hij rolt zijn ogen en gaat liggen op zijn bed. 'Je bent niet gay.'

'Oké, bi whatever. Je kunt dat niet zomaar zeggen! Hoe kun je dat sowieso al denken? Je kunt me seksualiteit niet  zo uit het niets bepalen! Hoe- waarom..'

'Een seksualiteit is niet te bepalen sukkel. En maak er niet zo een drama van. Je hebt gevoelens voor een jongen. Dus? Dit veranderd niks hoor.'

'Ik heb geen- je weet helemaal niks over mij en Louis, je kent hem niet eens! Je hebt hier niks over te zeggen!' Ik snap eigenlijk niet waarom ik hier zo over stress.

'Hey, drama queen hou het een beetje rustig wil je? Je maakt hier zomaar een probleem van.'

'Zomaar?! Ik maak er niet zomaar een probleem van, het is een probleem!'

'Oh, het is een probleem om gevoelens te hebben voor iemand?! Je had ze toch ook voor die hoer of niet soms? En nee ik ken Louis niet maar ik weet nu al dat hij beter voor je is dan al die andere meisjes die je gewoon hebben gebruikt.'

Ik staar hem met grote ogen aan en zoek naar woorden die ik nu even niet kan vinden.

'Luister, ik wil gewoon dat je het accepteert. Niet voor mij maar voor jezelf. Is dat echt te veel gevraagd?' Liam staart naar de grond en steekt langzaam zijn hand uit om mij dit keer te laten zitten.

Ik pak voorzichtig zijn hand vast waardoor hij opkijkt.

'Geef me wat tijd oké?' Vraag ik zacht als ik naast hem ga zitten.

'Oké... Besteed je tijd goed voordat het te laat is om de juiste keuze te maken.'