Cinsiyetsiz ve Sulh Sırdaşlığı

CİNSİYETSİZ VE MAHKUMUN SIRRI (2. KİTAP-1.BÖLÜM)

Benim dünyamın ateşten ibaret olduğunu söylüyorlar.
Bu doğru değil.
Koşulsuz sevgiyi tattığımdan beri parlak bir maviden ibaretim.
Eğer dünya yok olacaksa bırakın beni, asil bir mavi gibi öleyim.
MİKA TİNA

BÖLÜM 1

SİAZEM

Deniz kabuğundan yapılmış olan büyük evimizde hızlı adımlarla gezinirken güneşin doğmasını bekliyorum. Volta atmak zaman geçirmeme neden oluyor çünkü cinsiyetlilerin hepsi şu an derin bir uykuda. Turkuaz olan odanın duvarında "İnsanlık, cinsiyetten üstündür," yazıyor. Bu tanıdık bir yemin. Jade ve annem bu yemine hayranlar, tıpkı benim gibi. Jade, her zamanki gibi evde değil. Zaman geçirmek için sürekli çalışıyor. Hedefi erdemli bir insan olmak. Siazemde her şey yolunda. Cinsiyetliler , cinsiyetsizler ve titanlar barış içinde yaşıyorlar.

Temmuz ayındayız. Hava çok sıcak. Bu sıcak günün ilk dakikalarını yaşarken annemin nefes alış veriş sesi kulaklarımı okşuyor. O, henüz derin bir uykunun pençesinde. Az sonra güneş doğacak ve onu uyandıracağım. Annemin yüzünü cılız bir ışık yardımıyla görebiliyorum. Annem uyurken, olduğundan daha genç görünüyor. Soluk bir yüzü var. Ama yinede babamın onu terk edip gittiği güne kıyasla daha taze göründüğü kesin. Ve güneş doğuyor. Sarı ışık annemi daha net görmemi sağlıyor. Annemin şakakları zonkluyor, bunu görebiliyorum.

Adımlarımı ufaltıp anneme yanaşıyorum. Kahvaltı vakti yaklaşıyor. Annem bir cinsiyetli olarak bir şeyler yeyip zinde kalmalı. Soğuk ellerimi yüzüne dokundurmak için hazırlanıyorum. Ardından ne olduğunu anlayamayacağım şekilde dünyam karmaşık bir hal alıyor. Annem çığlık atıyor ve az önce uyuduğu yatakta hızlı bir şekilde doğruluyor. Doğrulurken , dudaklarından sadece üç karmaşık kelime süzülüyor.

"Geri gel Hans,"
"Hans, geri gel."
Annem sonu gelmeyen çığlıklar atarken onu omuzlarından yakalıyorum.
Dördüncü kelimesi " Lütfen..." oluyor. Annem adeta yalvarıyor. Ne için? Sorumsuz babamın geri gelmesi için mi? Bu imkansız.
Hisssttt.... diyorum anneme.
"Sakin ol! Bu sadece bir kabustu."
Anneme sıkıca sarılıyorum. Başını omuzuma gömüyor annem ve hıçkırıklarına engel olmaya çalışıyor.
Annem benimle konuşmuyor. Bunu son zamanlarda sıklıkla yapıyor. Sanırım anneme iyi gelmiyorum.
"Ağlama !" Derken emrediyorum.
"Geçecek!" Yalan söylüyorum.
"Her şey yoluna girecek!" Yalan söylüyorum. Aylardır hiçbir şeyin yoluna girdiği falan yok. Annem her sabah gördüğü kötü bir kabusla güne uyanıyor. Annem babamı özlüyor. Acaba diyorum , babam geri gelir mi? Fakat o nerede? Avucumda bir yığın cevapsız soruyla çaresizce kalıyorum. Keşke babamı bulmak mümkün olsa. Onu aylarca aradım. Ama yoktu. Babam yoktu. O sadece sırdan ibaretti. Nereye gittiğini bilen yoktu. Eğer onu bulabilseydim annem acı çekmemiş olacaktı. Babamı bulamadım. Annemin göz yaşları boynumdan süzülerek gri bedenine karışıyor.
Annemin kafasını iri ve gri olan ellerimle kavrıyorum. Onu öpüyorum.
Ardından evimizin kapısı çalışıyor. Kapıyı çalan kişiyi tanıyorum. Bu kişi evimizin kapısına ritmik hareketlerle vuruyor. Annemi olduğu yerde bırakıp kapıyı açıyorum.
"Günaydın efendim, Siazem için kahvaltı vakti."
Diyor küçük Turmalin.
"Günaydın, Turmalin. Az sonra geleceğiz. "
Diyorum. Annemi hazırlayıp kahvaltı için yemekhaneye götürmem gerek.
"O halde kahvaltıda görüşürüz," diyor Turmalin.
Onu başımla onaylıyorum.
"Görüşürüz."
Turmalin bir kaç adım atıyor ve uzaklaşıyor. Evimizin kapısını kapatmaya hazırlanırken Turmalin adımlarına dur emrini veriyor."şey," derken hırıltılı sesi kulağa oldukça utangaç geliyor.
"Efendim Turmalin."
"Annem ve babama adımı kimin koyduğunu sordum. Adımı siz koymuşşunuz. Sakıncası yoksa bu ismi bana niçin verdiğinizi söyler misiniz? Neden Turmalin? Onca kristal ismi varken neden Turmalin?"

Karşımda hızla büyüyen ve büyümeye devam eden cinsiyetsiz çocuğun gözlerine bakıyorum. Soru sorarken bir saniyeliğine bile duraksamıyor. Oldukça istikrarlı görünüyor. Ancak Turmalin'in bu sorusu beni şaşırtıyor. Evet, o meraklı bir çocuk.
"Ah!"
"Bu uzun bir hikaye. Belki birgün anlatırım." Diyorum ve kapıyı Turmalinin yüzüne kapatıyorum. Zehirli sarmaşıkların büyük Turmalin' ı nasıl zehirlediğini hatırlamak istemiyorum. Geçmiş beni boğmaya devam etse de onu zihnimin odalarından birine kilitlemeyi başarıyorum.