Say Love.

1. On the road.

"Doei huis." Fluister ik terwijl ik een laatste blik vestig op t huis waar ik mn hele leven gewoond heb en stap in de auto om met mijn Broer Riley te verhuizen naar Santa Clarita.
"Doei leven." Mompel ik tegen mezelf.
"Niet overdrijven Janell." Zucht mn 5 jaar oudere broer terwijl hij de motor start en de straat uit rijd.
"Ik overdrijf niet, mijn hele leven is hier!" Snauw ik tegen hem en hij doet alsof hij t niet hoort en rijd gewoon rustig verder.
Ik doe mijn oortjes in en zet with me van Sum41 aan op repeat op vol volume en denk aan mn beste vriendin Hanna aan mijn crush Jackson en aan alles en iedereen dat ik achterlaat en val snel in slaap.

~2 dagen later~

"Zijn we er al?" Zeur ik tegen mijn broer
"Jenn, hou nou eens op met zeuren. We zijn er nog niet en het duurt ook nog wel een paar uurtjes voor we er zijn." Legt Riley geïrriteerd uit.
"We rijden nu al een dag! Kunnen we dan op zijn minst even stoppen? Ik moet me echt even omkleden."
"Ik snap echt niet waarom iedereen jou zo leuk vond, vanaf het moment dat we in de auto zitten ben je een en al zeur!" Zei mijn grote broer geërgerd.
Riley reed langzaam het parkeer terrein van een tankstation op.
"Dat komt omdat ik ook helemaal niet WIL verhuizen hoevaak moet ik dat nog zeggen deze rit!?" Snauw ik naar hem terwijl ik mijn gordel los maak, de deur open gooi en de auto uit sprint met mijn tas met kleding.
"Wat een idioot." Mompel ik terwijl ik richting het openbare toilet loop.
"BAH, ze hebben niet eens aparte toiletten." Zeg ik hard op tegen mezelf.
"Vertel mij wat." Hoor ik een sexy stem zeggen.
Ik draai me om en ik zie dat de jongen met die stem achter de wastafel via de spiegel naar me kijkt. Hij draait zich om en ik realiseer me dat hij waanzinnig aantrekkelijk is. Hazelnoot kleurige ogen, rechte neus, volle lippen, kort donkerblond/ lichtbruin haar. Ik zou hem bijna perfect vinden. Maar bijna niemand is perfect.