Say Love.

17 - Nate.

- Dylan P.O.V.

"Nate, ik kan niet geloven dat we naar Avicii zijn geweest!" Zeg ik vrolijk terwijl Blake onze aandacht probeert te trekken en het lukt.
"Jongens ik wil dat jullie mijn nichtje leren kennen." Zegt ze nerveus alsof ze denkt dat we haar nichtje niet leuk gaan vinden.
"Hoi." Zegt de stem die ik zo wanhopig graag weer wilde horen.
'Janell', ik weet het al voor ik haar prachtige vertoning zie. Heel even stond ik haar met open mond aan te staren en merkte op dat omdat zij hier nu zo onverwachts is ze op Nate precies hetzelfde effect heeft. Snel herstel ik mezelf als ik zie dat Mary en Blake me verwachtingsvol aankijken.
"Ik ben Janell, het nichtje van Blake." Zegt ze.
Janell steekt haar hand naar me uit.
Okaay two can play this game. Ik schud haar de hand en geef er een zacht kneepje in.
"Hoi, ik ben Dylan en dit is Nate." Zeg ik tegen haar terwijl in nu mijn beste vriend die ze eigenlijk al heeft gezien voor het eerst aan haar voorstel. Ze ziet er nog mooier uit dan de vorige keer, ik wil haar nu nog erger dan al die keren dat ik aan haar dacht sinds ik haar ontmoet heb gister. Ik hoor niks meer maar ik zie dat ze tegen me praat.
Shit Dylan wat zei ze nou tegen je? Het maakte niet meer uit want ze is al in gesprek geraakt met Mary.
Vanavond ga ik als het feest af is naar haar kamer om met haar te praten. En dat zette me nog verder aan het denken. Ze weet nog niet eens waar ze slaapt.
"Ik zal je je kamer even laten zien." Zeg ik hopend dat niemand heeft gemerkt dat ik al die tijd niet aan het opletten was.
"Misschien straks." Zegt ze met een koele blik.
"Shit heb ik iets veerkeerd gedaan?" Vraag ik stilzwijgend aan het stemmetje in mijn hoofd.
"Ja idioot, je hebt haar gekust en nu is ze pissig omdat ze merkt dat je een vriendin hebt dus denkt ze nu dat je een player bent." Zegt het slimme stemmetje terug.
Terwijl ik in mijn gedachten aan het praten ben met slimme ik draait ze zich om en loopt weg.
"Ik heb whisky nodig." Hoor ik haar nog net binnen gehoorafstand mompelen.
Blake en Mary lopen allebij een andere kant op en ik ben nog alleen met Nate. Hij geeft me een mep op mijn achterhoofd.
"Auw." Zeg ik uit reflex zonder dat het echt pijn deed.
"Waar ben jij in hemelsnaam in verstrikt geraakt?" Vraagt Nate verontwaardigd.
"Als ik het wist had ik haar niet zo aan staan staren als een of andere idioot." Zeg ik.
"Nou dat deed ik ook. Zij was wel de kaatste die ik hier had verwacht... naja dan heb je ook nog Oprah en Obama en." Zegt Nate maar ik onderbreek hem met een mep tegen zijn achterhoofd.
"Nate, keep your head in the game!" Zeg ik gefrustreerd tegen hem.
"Oja waar was ik. En jij... je hebt echt geluk dat ze deed alsof ze je nog nooit had gezienmaar je kent Mary. Vroeg of laat komt ze erachter en dan kan het maar beter alvast uit zijn." Bekent Nate.
"Klopt, aan de andere kant had ik gewild dat ze het wel zei. Dan had ik nu van Mary af geweest maar dan had zij nu heel veel gezeik en dat verdient ze niet." Zeg ik tegen hem.
"Luister, jij gaat nu naar Janell toe en palmt haar in. Ik heb je nog nooit zo verliefd gezien en ik vknd dat je het wel verdient om een goede en leuke meid te hebben na Mary. Over haar gesproken, zij komt later wel. Just go get her man." Zegt Nate tegen me met een big smile voor hij me in de richting duwt waarin Janell net verdween.