The Bitchest, The Bitcher, And The Twin Bitch

Chapter 3-again

Guys! Ito po ang totoong chapter 3- kulang po kasi yung isa, tapos na publish na siya.. kaya inulits ko. Hahaha :D sorrt ate's and kuya's i might say ate to all of you. I'm just 14 yrs. old :) so salamat po :*

*************************************************

"K-kraine? Is that y-you?" Panimula niya, parang ayoko siyang kausapin, parang gusto kong manapak ng tao, at itapon sa kanal. Hinanap ko muna boses ko bago magsalita.

"Yes it's me! And who the hell are you? Are the two of us close? I think, NO!" Paninimula ko, shempre maang maangan muna ako! Like duh! Expected the unexpected, di ko akalaing magkikita kame after 123456789 years! Tapos ngayon babalik siya? For what?

"Kreza, it's me Marco! Stop acting like you already forget me? I know you sti----" i cut him off.

"Stop it! Can you? Yes i know who you are! And i can't forget the one who hurts me a lot!! Kong may balak kang masama, please stop it!" Then hinintay ako ang sunod niyang sasabihin.

"Kraine, mahal pa kita!" Mahal? Ha-ha-ha nagpapatawa ba siya?

"Mahal mo pa ako? Pwes, ako di na! At nagpapatawa kaba? Kasi kong Oo, tawang tawa ako!" Sabi ko sabay walk out para pumunta na sa upuan ko. Pero hinawakan niya kamay ko. Tapos nagtitinginan na mga classmates ko.

"Please kraine, patawarin mo ako, sigurado akong pinagsisisihan ko na lahat ng mga ginawa ko sayo. Ngayon mas narealize ko na mahal pala talaga kita, sorry na!"

"*pak* patawad? Sorry? Makukuha ba lahat ng sakit na naramdaman ko noon ang isang napaka walang kwenta mong sorry?, sa tingin ko hindi eh! Tapos ngayon mo lang ba na realize na mahal mo ako? How dare you!! Linigawan mo ako ng hindi ka siguradong mahal mo ako eh gago ka pala eh!! Ngayon maglaway ka!" Tapos tinanggal ko ang kamay niya nakahawak sa kamay ko. Andito siya para mag sorry? Ano akala niya ganon lang kadali ang lahat ng pinagdaanan ko, makukuha niya ba yon sa isang napakawalang kwenta niyang sorry? How dare he! To come back here again and say sorry to me! Hindi ganon kadali ang lahat ng sakit at lahat ng luhang pumatak galing sa napaka cute kong mata! At lumakad na ako para maka upo na ako sa upuan ko. Sakto naman na dumating ang aming sub. Teacher!

"GoodMorning class" sabi ng guro namin. Tumayo sila at binata ang teacher namin pero ako still naka upo.

"Good Morning Ma'am!" -classmates

"Ok take your sit! I am Ms. Ofilla Sueng, your English teacher, so you need to know all of my rules and regulations inside my room! And you need to follow also. Is that clear?" As if naman susundin ko ang mga rules niya! Who the hell is she para utusan kame? Duh! She's just a stupid teacher. "Ok class, if their's no clarification lets proceed to our topic now! Our topic for today is about love. So Ms. Stoneheart can you please stand up?" Tanong niya sakin. Tumayo naman ako at hinintay ang susunod niyang sasabihin.

"Can you please define what is LOVE?" Love? Seryoso? Ang gaga naman maraming pwedeng i-topic love pa. Walang kwenta! Ito lang naman ang walang kwentang pumasok sa kukuti ko at minsang nagpasaya at nagpasakit sakit. I sighed and anwer her straighten.

"Okey, LOVE- is just a stupid thing, that makes you feel laugh and inspired, but sooner or later it makes you cry. That's all thank you!" Tapos umupo ako at tumingin kay Marco and i saw him looking at me also!

"Mukhang may pinaghuhugutan ka ah?. Haha, Ms. Stoneheart did you already feel to be in a brokenheart?" Aba maam yes! And it make's my heart broken into pieces. Like an onion na unti unting dinudurog ang buong pagkatao mo. Na parang tingin mo sa sarili mo, isang napaka walang kwentang mong tao sa mundo. At nakakaliit ng puso, you feel na youre not worth it.

"You don't need to know! And i'm not in my mood to share about that damn love of mine! But its definitely A YES!" Tapos kinuha ko na ang Iphone at ang earphones ko at nagpatugtog. Ayokong makinig sa topic nila! I'm not interested about their lesson.

Tinanggal ko ang earphones ko ng tumayo si marco, i don't know why, but im curious kong ano ang sasabihin niya.

"Now, Mr. Tan naranasan mo na bang magsisi sa pagmamahal na sinayang mo, at sa lahat ng pagkakataong sinayang mo or ninyo? At ano ang gagawin mo para bumalik ang dating gusto mo pang balikan?" Sabi ni maam, ba't ba napakaraming tanong nitong gurong to. It's too private, para malaman naming lahat.

"Will ma'am, unfortunately yes! Naranasan ko na ang magmahal, ngunit dahil sa napaka gago ko sinayang ko ang pagkakataong iyon, sa mga pagkakataong masaya kame, sweet, nagkukulitan, karamay sa lahat, nagtatawanan, minsan nagkakatampuhan, pero mas nakakamiss ang aming pagmamahalan na sinayang ko! " I saw a tears in his eyes, a tears that is so meaningful. It's like i'm so damn concern of him. I want to go with him and hug him tight but i can't. Why i fell like this? This is not me! And i don't like it anyway.

"Ang gago ko at inaamin ko ang kasalanan ko, pero sa panahong iyon gulong gulo ako. Wala akong tuwid na naiisip sa mga araw nayon mayroon akong problemang kinahaharap sa araw na napaka walang gana! Hindi ko manlang siya napagsabihan. Pero kong sakali man, ang gagawin ko ay kakausapin ko siya kahit ayaw niya. Gagawa at gagawa ako ng paraan para lang makausap siya, at sabihin na mahal ko pa siya. At hihingi ako ng dispinsa sa lahat ng mga pagkakamaling nagawa ko non kung bakit ko siya hiniwalayan ng di niya alam ang dahilan. At hindi ako susuko dahil alam ko na daratoing ang tamang panahon na mapapatawad niya rin ako." And his tears drop again. I feel guilt dahil i don't give him a chance to illustrate why he leave me without any reasons. But i don't care! I won't let anyone hurt me again that's why i decided to become a bitch. This is much better than being good!!

"A-ah, i'm so sorry Mr. Tan! I don't even know na may pinagdadaanan ka pala, sorry again" maam ofilla said with sincere. Yan kasi tatanong tanong!

"It's ok ma'am. Gusto ko rin naman po ilabas lahat ng nararamdaman ko." Marco said. What did he thin? Siya lang may pinagdadaanan? Ako rin kaya noh! Nakita ko siyang tumingin sakin na may luha sa kanyang mga mata, but sorry! Hindi na ako magpapaka tanga sayo!

"Ok lets continue our discussion" ano? May umiyak na, and now she has projection to tackled about that one again. How stupid is she? I stand so that i caught her attention.

"Yes Ms. Stoneheart? Why are you standing? Is there anything wrong?" I smirk before answering.

"Ahmm. Ma'am? I think we shouldn't continue this topic?" I said questionable.

"Why Ms. Stoneheart? " Confused face of her!

"Ahmm. Hard to explain! Just change the topic or else I will send you out of this school!" Mahina pero madiin kong sabi. Bigla naman siyang kinabahan sa sinabi ko. Kaya nag isip na siya ng iba.

"Ahmm. We don't have enough topic! So let------" I cut her off.

"You don't have enough topic? Why? It's second day of our school, tapos ubos na agad ang topics? O sadyang di kalang handa ?" I prank.

"A-ah. Di lang handa, so i decided to dismissed you early. Ok you may go!" Agad namang nagsaya ang students! But me? I walk through my room! Yes I have my own room here in school, all the students are in their rooms too. (Dorm siya) then the Stoneheart's fam can go outside, but the students they are not allowed to go outside without any reason. Pero kame anytime pwedeng kaming lumabas because its our school. Pag kalakad ko sa biglang humatak sakin at O_________O.

******************************************

Orayt next chapie again :D