Verborgen Wereld (dit boek is hartstikke dood)

4

Als ik bijna klaar ben om naar school te gaan stuur ik een appje naar Yasmin met: samen fietsen? Ze is online en leest het meteen. Ze begint te typen en ik krijg als antwoord: nee. En even later nog één met: verrader!  Wow, waar slaat dat nou weer op? Als ik op de klok kijk zie ik dat het al bijna kwart voor acht is, dus ga ik maar. Onderweg denk ik na over wat Yasmin zei. Waarom noemde ze mij een verrader? Heb ik  iets misdaan of zo? Ik ben zo diep in gedachten over wat Yasmin net zei, dat ik bijna met de fiets tegen iemand aanknal. 'Kijk uit!' hoor ik. Ik kijk op. Yasmin! Als ze me herkent zegt ze ijzig:' oh, jij bent het.' Dan fietst ze weg. 'Wacht!' roep ik nog, maar het heeft geen zin.

Ik zit als één van de eerste bij wiskunde. Normaal zit ik het liefst achteraan, maar nu ga ik vooraan zitten om meneer de Balk beter te kunnen bestuderen. De les is nog niet begonnen, maar Yasmin zou er toch al moeten zijn. Dan zie ik dat ze er al is en... naast Denise zit?! Ze kan Denise niet uitstaan! Blijkbaar dus wel, want ze zitten hard te lachen. Tot mijn verrassing doet het me niets.

'Jongelui, mag ik even jullie aandacht?' Het is meneer de Balk die binnengekomen is. 'Vandaag gaan we het hebben over lineaire verbanden.' Argh, ik háát wiskunde!

Oké, ik ben overtuigd, niet alleen dat ik niets van wiskunde snap, maar dat de Balk niet normaal is. Ik weet niet waar hij op lijkt, maar in ieder geval niet op een mens...

Na de les komt Yasmin naar me toe en zegt:'Was het leuk in je eentje?' 'Ja hoor.  Was het gezellig met Denise?' Ze staat met haar mond vol tanden en mompelt iets onduidelijks. 'Maarrr,  wat kwam je doen.' Ze trekt een arrogant gezicht en zegt:'Ik kwam even zeggen dat ik geen vriendinnen meer met je ben. Zoek het maar lekker uit met je denkbeeldige vriendjes en die loser Sarah!' Oh, dat is dus het probleem. 'Is goed, zal ik doen. Veel plezier met je nep vrienden die je gewoon zullen verraden als dat hun het beste uitkomt.' Tss, stomme bitch. Ik zie dat ze knalrood wordt en woedend naar de sneue pestkoppen toe loopt, die vervolgens naar míj toelopen. Als ze voor me staan zegt Roelof-Jan: 'nep vrienden die je verraden als het hun uitkomt hè?' 'Het is toch zo? Denk maar eens aan Katja, Tom, Rick, Li-' 'Stop maar weer.' Onderbreekt Michelle me. 'Het ís toch zo?!' 'Het is ook zo dat jij er aangaat als jij nu niet onmiddellijk je mond dicht houdt!' snauwt ze. 'Het zal wel.' antwoord ik en loop weg.

Als ik 's middags terug naar huis fiets zie ik meneer de Balk. Hij doet iets... vreemds. Hij maakt rare bewegingen met zijn armen en roept rare dingen die ik niet versta en ook niet klinkt als een taal die ik ooit eerder heb gehoord. Het ziet er niet uit of hij een spastische aanval heeft, maar dat hij weet wat hij doet. Wat nog vreemder is, is dat hij het midden op straat doet maar niemand het lijkt op te merken. Dan, uit het niets verschijnt er een soort raam, gewoon in de lucht! En hij gaat erdoorheen. Opeens is hij weg, maar het luik is er nog. Het lijkt op de magie uit de boeken, en daar houd ik van. Misschien zit er wel een hele andere wereld achter dat luik. Zonder er verder nog over na te denken stap ik door het luik.