Verborgen Wereld (dit boek is hartstikke dood)

19

Als ik weer wakker word blijf ik eerst nog een hele tijd met mijn geopende ogen voor me uit staren. In tegenstelling tot andere dromen kan ik deze nog wel herinneren, voor nu in ieder geval. In gedachten ga ik alles nog eens na. 

Als ik het me goed herinner was ik op een onbekende plek, die ergens toch wel weer bekend voelde, en toen kwamen er twee kleine kinderen, een jongen en een meisje. Ze praatten over allemaal vage dingen, zoals emoes en paarse schapen, maar toen ging het meisje naar een boom, waaruit een gigantische spin kwam die haar aanviel. De jongen raakte in paniek, sleepte haar weg en toen was ik weer alleen.  Van de tweede keer dat ik weer alleen was herinner ik me niet zo veel. Heel interessant was het ook niet; het enige wat ik kon doen was om me heen kijken, wat ik ook maar had gedaan aangezien ik nog steeds niet weg kon. 

Er waren wat bomen, die inderdaad vrij vreemde kleuren hadden. Daarbij heb ik de zwarte boom de hele tijd wantrouwig bekeken. Ik mocht dan wel in een onzichtbare kooi zitten waar ik niet uit kon komen, maar dat hoefde niet te betekenen dat anderen dat ook niet konden. Gelukkig kwam de spin niet voor meer tevoorschijn, net zo min als andere dingen. De bomen mochten dan wel allemaal heel mooi gekleurd zijn, maar als elke boom dient als camouflage voor een of ander wezen, dan hoefde ik die niet te ontmoeten. 

Voor de rest waren er nog wat heuvels met redelijk normaal uitziend gras erop, en ik heb in de verte waarschijnlijk ook nog water zien glinsteren, maar dat laatste weet ik niet zeker. Dat was het volgens mij wel zo'n beetje. Niet heel interessant dus, zoals ik al had gezegd.

Wat ik me wel af vraag is hoe ik ooit op deze droom ben gekomen. Op zich ben ik wel wat gewend qua vreemde dromen, bijna alle dromen die ik 's nachts heb en me na het wakker worden nog vaag kan herinneren zijn vreemd. En niet het 'haha ik had een droom waarin die ene knappe klasgenoot in voorkomt' soort droom, wat trouwens behoorlijk lastig zou worden aangezien ik geen knappe jongens in de klas heb en als ze dat ergens misschien een beetje zijn, zijn het allemaal klootzakken. In ieder geval tegen mij. Maar dat soort dromen dus niet. Nee, ik heb het soort droom waarin mijn hersenen allemaal random stukjes informatie verzamelen en die in één droom stoppen. 

Laatst droomde ik nog over een groepje niet-mensen (ik weet niet wat het wel waren) die de wel-mensen bespioneerden of zo, en ergens kwam het winkelcentrum van mijn woonplaats er ook nog in terug. Voor de rest was er nog iets met een land van ijs, en dat begon te smelten en op een gegeven moment stopte dat smelten en groeide er weer nieuw ijs, na er iets was gedaan waar ik volgens mij ook nog een aandeel in had, samen met wat klasgenoten. En er was ook iets met een meisje die volgens mij Anna heette en die in het begin werd gepest maar blijkbaar ook de koningin was, en die was heel dankbaar en op een gegeven moment kwam er weer een deur tevoorschijn toen het water verdween (wat helemaal niet logisch is) en toen zij de koningin tegen de rest van haar volk: 'kijk, de deur is er weer. Nu kunnen we eindelijk weer pizza halen!' En oh ja, er was ook nog iets dat ze de naam van een klasgenoot verkeerd uitsprak en dat vond droom-ik zo leuk dat ze helemaal hysterisch begon te lachen. 

Maar ja, zulke dromen heb ik normaal gesproken dus. Ik snap er sowieso nooit wat van, maar mijn punt is dus dat de droom van vannacht op een totaal andere manier raar was. (Overduidelijk) Misschien vonden mijn hersenen het wel weer eens tijd voor een relatief 'normale' droom. Of ze verveelden ze zich. Toch kan ik niet van het idee afkomen dat het misschien iets betekent. In boeken krijgen de hoofdpersonen die in een of ander avontuur terecht zijn gekomen ook vaak dromen, die altijd iets betekenen. Alleen het probleem is dat ik geen idee heb wat dit  zou moeten betekenen. En wat ik er überhaupt mee zou moeten. Het lijkt me niet dat dit de toekomst is, net zomin als iets wat nu gebeurd. En al zou dat laatste wel zo zijn, wat dan nog? Ik kan er gewoon niets mee. Dat van die betekenis lijkt me dus sterk. Ik zit tenslotte ook niet in een boek. 

Ook gaat het volgens mij niet over mensen die ik ken. Het is niet zo dat ik elk gezicht onthou dat ik zie, maar als ik mensen meerdere keren heb gezien en zeker als ik ook met ze heb gepraat, herken ik het een volgende keer meestal wel.  Ook dat is dus waarschijnlijk ook niet. 

Als ik het na nog eens 20 andere theorieën nog niet weet, geef ik het op. Misschien was het wel een gewone droom, normaal gesproken geef je toch ook niet aan elke droom een betekenis?  Als ik begin te slapen bedenk ik dat ik misschien beter nog even kan gaan slapen. Het is nog niet heel erg licht en als we morgen (of vandaag?) verder gaan met die reis is het slim om tenminste een beetje uitgerust kan zijn.

***

Als ik met Sarah en Yasper aan hetgeen wat zij ontbijt noemen zit, heb ik spijt van elke seconde die ik aan droomtheorieën heb besteed. Ik ben echt doodmoe. En ik kan al zo slecht tegen te weinig slaap. Vandaag gaat echt een ramp worden. 'Hebben  jullie hier toevallig ook dingen waardoor je wakker wordt en energie krijgt? Anders ga ik vandaag waarschijnlijk halverwege dood,' gaap ik. Ik kan het in ieder geval proberen. Niet geschoten is altijd mis, toch? Bij de volgende gaap gaat mijn mond zo ver open dat mijn lippen bijna scheuren. Man, dit is echt erg.

Yasper die dit ook ziet en nu behoorlijk bange blikken op mijn mond werpt, weet niet hoe snel hij antwoord moet geven. 'Uhm ja, vast wel. OH! Ik weet iets, mensen kennen het zelfs! Ze doen het door hun drinken en dan krijgen ze ook veel energie! Hoe noemen ze dat ook alweer? Maakt niet uit, maar dat doen gebruiken mensen dus ook, al kennen ze lang niet alle werkingen ervan. Je zou dat kunnen gebruiken? Het is wel veel heftiger dan dat drankje trouwens, maar er is hier heel makkelijk aan te komen.' 

'Euhhh... Bedoel je energy drink?' Yasper knikt, met zo'n herinnering die je hebt als je je iets weer kan herinneren. Goed, energy dus. 'Dat heb ik nog nooit gedronken. Weet je wel hoe slecht dat voor je is?' Het laatste levert me een sceptische blik van Sarah op, wat niet helemaal onterecht is, aangezien ze me al veel te veel bakken patat naar binnen heeft zien werken om dat hele ongezonde aspect teniet te doen. Eigenlijk houd ik gewoon niet van prik, maar dat ik het niet drink omdat het zo ongezond is klinkt beter. Wat Yasper dus niet hoeft te weten. 

'Oh maar weet je, dat geeft helemaal niet. Je bent tenslotte een Robina! Je kan het gewoon hebben, en bovendien is het voor jou min of meer neutraal. Wat vind je ervan?' 

Tja, wat vind ik daar nu van? Goede vraag, aangezien ik ten eerste helemaal niet weet wat 'het' is, ten tweede ben ik hier niet opgegroeid, dus hij zou zelfs van iets dat mij zal vermoorden kunnen zeggen dat het gezond is, en ik zou het geloven. Dus ja, ik heb geen idee wat ik vind. Toch haal ik maar gewoon mijn schouders op en stem toe. Op hoop van zege dan maar.