{Until Dawn} - After Dawn

Hoofdstuk 10

Ongeduldig sta ik in de deuropening te wachten op Josh. 'Duurt het nog lang?'

Al hoofd schuddend komt hij naar me toe gelopen. 'Nopes. Ik ben helemaal klaar hoor.'

Ik zet een stap de gang op en kijk toe hoe hij de deur dichtdoet. Met de sleutel in mijn hand loop ik richting de trap. Op een snel tempo loop ik de trap af, het gekraak ervan negerend. Ik sla de allerlaatste trede over en spring op de grond. Zonder te kijken of Josh me achterna komt loop ik naar de receptie. Ik leg de sleutel op de toonbank en kijk de vrouw, die gister zo arrogant deed, aan. 'We willen graag uitchecken.'

De vrouw knikt en hangt de sleutel zonder iets te zeggen op aan de muur. 'Ik heb de rekening naar Mr. Washington gestuurd.'

'Dat is prima.' Zonder nog iets te zeggen draai ik me weer om. Josh komt net weer aangelopen en samen lopen we richting mijn auto. In doodse stilte stappen we beide in. Ik zet de auto aan en doe mijn riem om. Ik wacht totdat Josh ook zijn riem om heeft en trap dan het gaspedaal in. We rijden de parkeerplaats af en binnen een paar minuutjes zijn we weer op de snelweg.

'Sam?' vraagt Josh na een paar minuten.

Ik knik en houd mijn blik op de weg gericht.

'Wat is er aan de hand?' zegt Josh naast me.

'Helemaal niks.'

In mijn ooghoek zie ik Josh me sarcastisch aankijken. 'En dat moet ik geloven?' Hij trekt een wenkbrauw op.

Ik knik weer en kijk hem voor een kort moment aan. 'Inderdaad.'

Josh zucht en draait met zijn ogen. 'Sam, we weten beide dat er wat is.'

Irritatie borrelt in me op en ik zet de auto aan de zijkant van de weg stil. 'Wat denk je zelf Josh?'

Hij haalt zijn schouders op.

Ik kreun gefrustreerd en staar hem aan. 'Hoe kan je het ene moment zo slim zijn en het andere moment zo fucking dom?' Zonder dat ik het doorheb begint mijn stem langzaam zich te verheffen.

Beledigd kijkt hij naar de grond.

'Hoe verwacht je van me dat ik je nog kan vertrouwen!' Schreeuw ik uit.

Verward kijkt hij weer op. 'Je had me toch vergeven?'

'Dat betekend niet dat ik je weer vertrouw!' Ik sla met mijn hand tegen het stuur. 'Ik vertrouwde je met mijn leven! En wat doe je dan?! Je laat me denken dat je dood bent en gaat me als verkleed als een psychopaat achtervolgen! Heb je enig idee hoe ik me voelde toen ik erachter kwam dat je dood was! Ik dacht dat we een connectie hadden, Josh!'

Tranen springen in zijn ogen en hij schud zijn hoofd. 'Dat weet ik toch ook wel!'

'Nee dat doe je niet!' Uit woede maak ik mijn riem los en stap ik de auto uit. Ik loop om de auto heen, richting het bos. Achter me hoor ik hoe Josh ook uitstap en hoe hij mijn naam roept, maar ik negeer het. Zonder nog na te denken ren ik dieper het bos in, weg van hem.