a new home (One Direction~Louis Tomlinson) #1

016- het niews

Hoofdstuk 16,

Ik hen wel een vraag willen jullie in het vervolg nog meer drama dan in dit verhaal, of juist minder?? ^^

Geniet van dit hoofdstuk

Xxxxx

__________________________________________________________________________________________

Liam's POV

De dokter is net weg, ons hier achterlatend. Louis is weer naast Sophie gaan zitten en fluistert weer dingen tegen haar. De blijheid die we voelde is op slag verdwenen. Yup, Louis is wakker. Harry had zijn belofte gehouden. Maar terug naar het nieuws, het is verschrikkelijk. Nou ja, ze kunnen de schade niet bepalen. Eerst had ik zo iets van wtb (wat the badeend), maar ze is met haar hoofd tegen het bed aan geknald en ze weten niet of ze daar iets aan over heeft gehouden. Ze had een paar hersenbloedingen maar die hebben ze weten te stoppen. Niall staart in stilte voor zich uit. Zayn staat buiten met Perrie te bellen om het nieuws te vertellen. Eleanor zit naast me en kijkt naar Louis. Danielle zit zachtjes met Alexa en Puk te praten. Harry vind Puk leuk, niet dat hij het gaat toegeven.

'Waar denk je aan?' Niall kijkt me aan, zijn ogen staan verdrietig. 'Dingen.' Hij knikt even. 'Het komt wel goed ni, zeker weten!' 'Ik hoop het.' fluistert hij terug. 'Niet hopen, het komt goed, Sophie is sterk zeker weten.' Ik sta op, ga even met mijn hand door zijn haar en ga dan naast Louis zitten, die niks door blijkt te hebben. 'Boo,' begin ik als ik een arm om hem heen sla. 'Het komt allemaal wel goed, zeker weten!' 'Hoe kan je dat zeggen als je het niet ZEKER weer!' Hij kijkt me aan met betraande ogen. Ik zucht zachtjes en kijk hem weer aan. 'Sophie is sterk! Het komt allemaal wel goed, je moet er alleen in geloven!' 'Ik probeer het li, echt waar! Maar ik blijf het gevoel hebben dat er iets niet klopt, dat ze gelijk hebben!' De kamer is doodstil, het lijkt alsof iedereen meeluistert met het gesprek tussen mij en Louis. 'Het komt goed zeker weten.' Hij schud van nee en kijkt dan weer naar Sophie. Ik zucht zachtjes, overtuigen lukt bij hem niet. Ik sta op en buig iets naar voren. 'Geloven doe je met je hart, niet in je hoofd.' Ik ga weer overeind staan en meld dat ik even een luchtje ga scheppen. Ik loop naar beneden en zie allemaal fans staan met span doeken waar dingen op staan zoals: 'Sophie, wordt snel weer beter!' of 'Kop op jongens, alles komt goed!' De fans worden tegen gehouden door de bodyguards, op Twitter worden we vol gespamt met dezelfde de soort dingen als op het spandoek. Soms zot er iets van haat tussen, dat Sophie beter dood kan gaan. Ik zucht even als ik weer zo'n bord zie. Er staat op: 'Sophie, val dood! Niemand geeft om je!' Ik loop naar Paul en vraag of hij de meisjes die het spandoek vast houden wil verwijderen.

Ik zucht even en loop weer naar binnen, buiten kan ik toch niet tot rust komen. Ik loop naar de lift en ga richting Sophie's kamer. Naast de deur staat een stoel waar ik op ga zitten. Ik zucht zachtjes. Ik praat de jongens wel de moed in. Maar ik kan het zelf niet geloven. Ik probeer het maar het lukt gewoon niet! Ik hoor hoe de deur open gaat en zie Danielle staan. Ze loopt naar me toe en ik trek haar op mijn schoot. Ik verstop mijn gezicht in haar nek en snuif haar parfum op. 'Li, alles komt goed.' Ik maak een of ander raar geluidje. 'De rest gelooft het, nu alleen jij nog!' 'Ik wil het wel geloven maar-' 'Hetzelfde als je tegen boo zei, geloven doe je met je hart, niet met je hoofd.' Ik zucht zacht. 'Ik doe m'n best.' Danielle glimlacht, drukt een kus op m'n lippen en loopt weer naar binnen.

Ik weet niet hoe lang ik daar heb gezeten als ik weet naar binnen ga. Net als ik de deur wil openen gaat mij mobiel. Wie kan dat nou zijn?

Sophie's POV

ALLES. Ik heb ALLES gehoord. Maar er is niks met me! Op het feit na dat ik in coma lig. Ik zou zuchten als het kon. Ik moet wakker worden. Voor Harry, Liam, Niall, Zayn, Danielle, Eleanor, mezelf, maar vooral voor Louis. 'Nee, dat doe je niet. Denk je nou echt dat je iets waard bent voor hun.' Daar is die stem weer. Ik heb hem niet meer gehoord sinds ik in coma lig. Waarom nu wel? Ik moet wakker worden! Het maakt niet uit wat 'de stem' zegt. Ik moet wakker worden, en het gaat mee lukken ook!

Louis' POV

Toen Liam we was, heb ik nagedacht. Hij heeft gelijk. Sophie is sterk en ik weet zeker dat ze het overleefd. Ze wordt echt wel weer wakker. Het maakt niet uit hoe lang ik moet wachten, ze wordt wakker, en ik zal er bij zijn! Ik hoor vaag een deur achter me opengaan. Liam zal wel terug komen. Hij zegt wat tegen de jongens, maar het dringt niet tot me door. Als het zo belangrijk is, verteld Harry het me zo wel. 'Boo,' begint Harry. Had ik gelijk of niet. Met moeite haal ik mijn blik bij Sophie vandaan en kijk hem aan. 'Ja?' 'We moeten moeten morgen om 10 uur bij Simon zijn.' Ik knik even en kijk weer naar Sophie. Ik pak haar hand en knijp er in. 'Kom op Sophie, wíj hebben je nodig, ík heb je nodig.' mompel ik.

______________________________________________________________________________Sorry dat dit hoofdstuk zo klein is!

Ik probeer het volgende hoofdstuk er zo snel mogelijk op te zetten!

Ik plaats toch het volgende hoofdstuk wel, maar ik wil wel graag 30 votes/comments proberen voor het volgende hoofdstuk.