a new home (One Direction~Louis Tomlinson) #1

017- management

Louis' POV

Met tegenzin ben ik weg gegaan bi Sophie. Het is ZO belangrijk dat ik erbij moest zijn. Ik zucht zacht. Het voelt gewoon niet goed om Sophie daar alleen te laten. 'Boo,' Harry kijkt me aan. 'Alles is goed met Sophie! Geloof het nou maar.' Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder -hij zit naast me-. Ik voel zijn arm om me heen, die me enigszins kalmeert. Toen Paul ons vanmorgen op kwam halen, keek hij niet zo vrolijk, dat doet hij normaal al niet -soms wel- maar, nu was het echt heel erg. Hij keek naar me alsof hij medelijden met me heeft. Het ergste wat er kan gebeuren is dat ze ons toch op tour sturen. Ze weten dat ik dat nooit, echt nooit, doe als Sophie nog niet wakker is. Ik moet en zal erbij zijn. Ik zal haar knuffelen en zeggen dat ik haar gemist heb. 'Boo, we zijn er!' Ik kijk Harry aan, knik even en stap uit. 'Het komt goed Louis, geloof me.' glimlacht Liam naar me. Volgens mij weet de rest wel wat er aan de hand is.

'Jongens, ga zitten.' zegt Simon als we binnen komen. Tim en Tom (ook van het management) zitten er met een gemene grijns, terwijl Simon juist heel ernstig kijkt. Als ze me wel op tour sturen, wordt ik gek. Als we zitten, legt Harry zijn hand even op mijn been. Wat is er nou allemaal aan de hand? 'Jongens, ik vind het niet leuk om te zeggen. Maar ik doe het toch.' begint Tim, nog steeds met zijn gemene glimlach. Brrrr, ik krijg de kriebels van hem en Tom. 'We gaan jullie toch op tour sturen. Jullie fans hebben lang genoeg gewacht. In januari start hij.' glimlacht hij, nog steeds eng! Ik kijk naar Simon, dit kunnen ze niet menen! 'Het spijt me Louis, maar het is waar. Het kan nog maanden duren voordat Sophie wakker wordt en we kunnen de fans niet nog langer teleur stellen.' Ik voel de tranen in mijn ogen opkomen. Snel sta ik op en ren naar de wc's. Dit kan niet! Harry had het me beloofd. Tegen de muur laat ik me naar beneden zakken, trek mijn benen op, waar ik me armen om heen sla en begin te snikken. Dit kan niet. Het mag niet! Ik moet bij haar zijn. Als ze wakker wordt, moet ik bij haar zijn. Ik, niet iemand anders. 'Boo, zit je hier?' vraagt Harry, terwijl hij weet dat het onnodig is. Je hoort mijn gesnik volgens mij buiten helemaal. Nu is het stom dat ik de deur niet op slot heb gedaan. Ik hoor hoe hij hem open doet en naast me gaat zitten. 'Jij wist hiervan!' fluister/snik ik. 'Jij, de jongens, Paul, de meiden.' 'We dachten wel zo iets.' Hij slaat zijn arm om me heen. 'Waarom hebben jullie niks gezegd.' snik ik. 'We,' hij twijfelt. 'We wilden je niet zien zoals dit.' zucht hij. 'Mislukt.' komt er een stem uit de deuropening. Simon. 'Louis luister,' zegt hij daarna. 'Nee.' snauw ik gelijk. 'Ik had ook liever gewild dat jullie hier in Londen bij Sophie kunnen blijven, maar Tim en Tom hebben gelijk. Hoe lang willen jullie de tour nog uitstellen? De fans worden ongeduldig, jullie zullen ze ook verliezen. Sophie kan pas over maanden wakker worden. Denk alsjeblieft een beetje aan je fans.' 'Wat als er iets met Sophie gebeurd? Ik wil er gewoon bij zijn als ze wakker word.' 'Als ze wakker word, ben jij de eerst die het hoort Louis, geloof me. Ga naar Sophie, blijf desnoods bij der tot dat jullie op tour moeten maar alsjeblieft, probeer niks aan je fans te laten zien! Sophie zou het ook niet zo gewild hebben. Zij wilt niet deze Louis maar de gene die altijd hyper en vrolijk is.' Ondertussen ben ik wat gekalmeerd. 'Oké.' zucht ik en sta op. Als ik achter Harry aan weg wil lopen, voel ik een hand op m'n schouder. 'Louis.' Ik draai me om naar Simon en knik afwachtend. 'Alles komt goed, geloof me.' zegt hij, waarna hij wegloopt. Ik loop naar buiten, richting de auto en zie dat de jongens er al in zitten. Zodra ik ben ingestapt, geeft Paul gas. Waarom? Er komen veel fans aan. 'Gaat het weer?' Niall kijkt me aan. Ik knik en leg mijn hoofd tegen harry's schouder. 'Kunnen we jou niet beter naar huis brengen? Kan je even bijkomen en wat slapen.' zegt Liam tegen me. Hij heeft wel gelijk. De afgelopen dagen, hebben zijn tol geëist. Ik ben dood moe. Toch schud ik nee. Ieder moment dat ik bij Sophie kan zijn, wil ook gebruiken. Ik hoor Liam zuchten en hem iets mompelen dat op 'hoezo niet koppig.' lijkt.

Liam's POV

We (de jongens en ik) zitten weer in het ziekenhuis. De meiden hadden iets te doen. Wat? Geen idee. Wilde ze niet zeggen. Ik kijk naar Louis. We hebben hem over kunnen halen om toch nog even wat te gaan slapen. Harry zit bij Sophie. Praten doen we niet. We hebben geen woorden nodig om te begrijpen wat we bedoelen. Deze tour wordt maar 1 ding: VERSCHRIKKELIJK!

______________________________________________________________________________

Sorry voor het kleine hoofdstuk!

Ik zit de laatste tijd niet zo lekker meer in m'n vel. Dat is 1 van de redenen dat ik het op pauze zet. Ik moet even tijd hebben om tot mezelf te komen! Ik zal updaten wanneer ik wil. Daardoor kan het wel wat langer duren.

Ik ga er nog steeds een vote limiet op zetten! Hij is en blijft 't zelfde: 30 votes/comments.

Xx