a new home (One Direction~Louis Tomlinson) #1

018- sophie wordt wakker!

Louis' POV

'Nee, alsjeblieft. Zeg me dat dit niet waar is.' stamel ik. Ik kijk naar de dokter voor me en zie hem spottend lachen. 'Het spijt me, maar mevrouw Tomlinson (Sophie) is overleden. Nu ik het zeg het spijt me niet.' Ik draai me om naar de jongens en zie dat ze dezelfde spottende blik in hun ogen hebben. Harry stapt naar voren en schud me door elkaar. Is het Harry? Ik kan niks zien door alle tranen. Ik wordt wakker en hoor een stem naast me. 'Boo, wakker worden.' Ik merk dat mijn wangen nat zijn. Heb ik gehuild? 'Gaat het weer?' Harry staat naast me. Ik kom overeind en knik. 'Het gaat wel weer. Thanks hazza.' glimlach ik. Al hoe wel. Of alles gaat? Ik ben er nog niet zo zeker van. 'Ik ben me dood geschrokken.' Hij duwt tegen m'n schouder en gaat naast me zitten. 'Het was maar een nachtmerrie.' zeg ik meer tegen mezelf -om mezelf te kalmeren- dan tegen Harry. 'Over Sophie?' Ik knik even. Ik heb er wel vaker nachtmerries van. Dat Sophie dood gaat. De ene keer gaan de jongens ook dood, dan lachen ze me uit en vertellen dat het maar een reclame stunt was. Dat ik niet zoveel om haar moet geven. Iedere keer, blijkt het weer een nachtmerrie te zijn. 'Boo,' Harry gaat naast me zitten en probeert oogcontact te maken -dat probeert hij iedere keer-. Als hij beseft dat het niet lukt, slaat hij een arm om me heen. 'Sophie leeft nog en dat doet ze nog heel lang!' Ik glimlach, dat zegt hij iedere keer. 'Weet ik.' 'Ga nog maar even slapen. Het is 4 uur.' Ik knik even en ga weer liggen. Ik pak de dekens en trek ze over me heen. Voor februari is het best wel koud.

Harry's POV

Ik word alweer wakker, dit keer van de telefoon van Louis, die over gaat. Ik kijk op de klok en zie dat het 7 uur is. Lekker vroeg voor een dagje vrij. We zijn inmiddels al bijna 2 maanden op tour, het is februari. In de tussentijd hebben we nog niks over Sophie gehoord en Louis maakt zichzelf gek met allemaal dingen, waarvan er geen een waar is. Ik loop naar Louis' bed en schud hem wakker. 'Je telefoon gaat.' Hij zucht en neemt op. Ik pak snel wat kleren en loop naar de douche. Slapen gaat nu toch niet meer. Ik draai de douche open en ga er onder staan. De laatste maanden is er niet veel gebeurd. Interviews, optredens. We zijn niet heel veel buiten geweest. Daarom zijn wij wel blij met vandaag. Ik stap uit de douche, droog me af en kleed me aan. Als ik de kamer weer in loop, staat Louis daar met een hele grote glimlach.

Sophie's POV

Toen ik ongeveer 2 maanden geleden hoorden dat de jongens op tour moesten, vond ik dat niet leuk. Louis ook niet, arme hij. Als ik kon zou ik zuchten. Ik probeer van mijn hand een vuist te maken, wat ook lukt. Wat mij verbaasd want het lukt normaal nooit. Ik probeer mijn ogen te openen. Wat lukt, maar ik doe ze gelijk weer dicht omdat het licht (denk ik) te fel is. Ik doe mijn ogen weer open, dit keer voorzichtig. Als ik mijn ogen net open heb!, komt er een dokter binnen (denk ik. Hij heeft een witte jas aan). 'Ah , je bent wakker.' 'Nee, dat ben ik niet.' (A/N als je uit je coma komt kan je denk ik niet gelijk zo praten maar hier wel!!) antwoord ik sarcastisch. Ik schrik even van m'n schorre stem. 'Je stem is binnen een paar dagen weer over.' zegt hij als hij m'n reactie ziet. Ik knik even.

Na dat de dokter het gebruikelijke onderzoek heeft gedaan, en de zuster Louis heeft laten bellen, ben ik alleen. Ik zucht een en pak mijn mobiel die op het kastje ligt dat er naast staat, ze waren zo lief om het te brengen. 'Ze zijn hier over ongeveer 2 uur.' meldt de zuster. En toen was ze weer weg, denk ik in gedachten. Wat heb ik Louis en de rest gemist. Ik wil niet dat de jongens weer op tour moeten. Ik wist dat ze vandaag vrij hadden en dat Louis hier naar toe wilde, wat de jongens niet zo'n goed idee vonden. Volgens Eleanor, Perrie en Danielle maakt Louis zich alleen maar gek en heeft hij wel nachtmerries. Arme Louis. Ik gaap en bedenk me dat ik nog wel even kan slapen. Ik leg mijn mobiel terug en ga liggen, pak de dekens en trek die over me heen. Voor ik het weet ben ik in slaap gevallen.

Ik open m'n ogen en zie de jongens naar me kijken. 'Kan je het zien?' vraag ik, als ze blijven kijken. 'Ja.' lacht Louis en hij loopt op me af. Ik kom overeind en voor ik het door heb heeft Louis zijn armen om me heen geplaatst. Ik sla mij armen om hem heen en glimlach. Al snel voel ik de armen van de andere jongens ook en zitten we in een groepsknuffel.

Het is -inmiddels- avond en de meiden zijn ook gekomen. Ik zie Louis en Eleanor weer zoenen en grinnik even. Sinds Eleanor er is, kan Louis niet van haar afblijven. Harry glimlacht naar me, loopt naar me toe en gaat naast me zitten. 'Heb je al naar buiten gekeken?' Harry kijkt me glimlachend aan. Ik knik. De fans. Ze hebben allemaal spandoeken gemaakt, het zijn er veel meer -zeggen de jongens- dan toen ik nog in coma lag.

Liam's POV

Ik zie Harry en Sophie praten en loop er ook naartoe. Toen Louis hoorde dat ze wakker was, was hij gelijk weer hyper en nu, nu kan hij niet van Eleanor afblijven. Ik ga aan de andere kant van Sophie zitten en sla een arm om haar heen. Ze zegt niks maar kruipt op m'n schoot, terwijl ze luistert naar Harry. Hoe gaan we haar ooit vertellen, dat haar vader nooit opgepakt is en dus vrij rond loopt?

______________________________________________________________________________

En hoe vonden jullie het hoofdstuk??

Sophie is weer wakker. Jeeej. Maar haar vader loopt nog vrij rond. O_o. Als dat maar geen problemen oplevert!

Misschien hebben jullie -als je me fant- m'n berichtje al gelezen. Ik mag naar havo. Maar ik wil me volledig op school storten, en daar komt dan ook nog bij dat ik die pauze wil nemen. Dus ik heb een voorstel.

1. Ik neem nu een pauze en update heel weinig volgend jaar.

Of

2. Ik update -als ik tijd heb- nu heel veel en volgend school jaar neem ik een pauze.

Jullie kiezen.

30 votes/comments voor het volgende hoofdstuk??