a new home (One Direction~Louis Tomlinson) #1

020- meeting

Sophie's POV

Ik zucht en kijk op de klok. Nog een half uur. Waarom ben ik eigenlijk zo zenuwachtig? Omdat ik Ty weer ga zien? Ik denk het. Niall heeft Louis zo ver gekregen om mee te gaan naar Nando's en de rest van de jongens en meiden zijn ook op de hoogte gesteld.

Ik adem rustig in en uit. Voorzichtig en twijfelend druk ik op de bel. Is dit wel zo goed idee? Wat nou als het allemaal een leugen is? Even wil ik weglopen, maar dat gaat niet. De deur wordt al open gedaan. Ty. 'Heey, kom binnen.' zegt hij een beetje ongemakkelijk en houdt de deur voor me open. 'Dankje.' zeg ik zacht en stap naar binnen.

Als ik en Ty de woonkamer binnen lopen, zie ik Hillary al zitten. 'Heey.' mompelen we. Wat is dit ongemakkelijk! Maar, ik moet dit doen. Als ik het uitpraat, word school misschien draagbaar. Ook al twijfelen de jongens, of ze me misschien thuis les willen geven. 'Luister,' begint Ty. 'Het spijt ons! We hadden nooit naar hun moeten luisteren!'

Ik lach om iets wat Ty zegt. 'Serieus?!' 'Ja.' Hillary begint ook te lachen en Ty barst ook in lachen uit. Dit heb ik zo gemist. Ik kijk op de klok en zie dat ik moet gaan. 'Ik moet gaan, zie jullie later.' Ik sta op, geef ze een knuffel en loop naar buiten. Als ik bij de jongens naar binnenloop, word ik begroet door Liam die de trap af loopt. 'Gelukt?' Hij lijkt me aan. 'Yup.' 'Dat is fantastisch.' glimlacht hij en geeft me een knuffel. Ik loop naar de keuken en pak wat drinken. 'Jij ook?' Ik draai me om naar Liam. 'Nee, dankje.' Er is iets, dat moet het zijn. 'Liam, wat is er?' 'Niks.' Ik knik en loop met m'n drinken naar de woonkamer waar ik tussen Harry en Zayn in plof. 'Lekker, dankje.' Harry pakt het glas uit m'n handen en neemt een slok. Zayn begint te lachen. Ik rol met mij ogen en loop naar de gang, om naar boven te gaan als de deur opengaat. Niall en Louis. Niall geeft me een wij-moeten-praten blik. Ik knik ongemerkt en loop door naar boven.

Ik ben een paar minuten in de kamer, als er op de deur wordt geklopt. 'Binnen.' Ze weten dat ze niet hoeven te kloppen. Nou ja, normaal doen ze het nooit. De deur zwaait open en Niall en Harry staan in de deur opening, lopen naar binnen en ploffen op m'n bed. 'En hoe was het? Is alles weer goed? Louis wil je zo spreken.' zegt Niall snel achter elkaar. '1) gezellig. 2) ja. 3) ik zal zo naar hem toegaan.' Harry grinnikt en kijkt me aan. 'Is er wat?' Hij stoot me aan en lacht zacht. Ik laat me op bed vallen en blijf liggen. 'Voel me schuldig tegenover boo.' mompel ik. 'Waarom?' 'Had jij dat niet Harry?' 'Jawel, maar bij mij was het onnodig, Louis haat Ty en gaat jouw waarschijnlijk ook haten.' Ik zucht. 'Je hebt gelijk.' Waarom is alles zo ingewikkeld? Harry gaat naast me liggen en Niall daarnaast. Een 2 persoons bed, is best wel handig, ook al val ik of Niall -waarschijnlijk ik- er zo af. Ik voel hoe Harry me duwt en een paar tellen later, lig ík op de grond. 'Bedankt.' zucht ik sarcastisch waarna ik opsta. 'Graag gedaan!' Harry glimlacht en Niall ligt in een deuk. Soms voel ik me als 14 jarige echt ondergewaardeerd hier. 'Hoe lag de vloer?' Niall ligt weer helemaal in een deuk en ik kijk Harry aan met m'n als-blikken-konden-doden-was-je-morsdood blik waarna ik gemaakt glimlach. Niet dat hij het door heeft, hij en Niall liggen helemaal in een deuk. Ik maak een zielig geluidje en loop dan naar beneden. Liam, Zayn en Louis zitten in de keuken. Ik pak weer wat drinken en draai me om. 'Een van jullie ook?' 'Nee dankje.' zeggen ze met z'n drieën tegelijk. 'Heb je wel dorst, je had net ook al zo veel?' Zayn kijkt me aan en begint te lachen. 'Begin jij nou ook al.' zucht ik, terwijl ik de opmerking probeer te negeren. 'Wat bedoel je?' Ik negeer Zayns vraag en kijk naar Louis. 'Boo, je wilde me spreken?' 'Je hebt twee keuzes. 1) je blijft hier op school en blijft thuis terwijl wij op tour zijn of 2) je krijgt thuis les en kan ook met ons mee op tour.' glimlacht hij. Ik knik even. 'Denk er maar even over na.' zegt hij en loopt weg. Hij zou Eleanor op halen van haar fotoshoot. 'Wat bedoel je met begin jij nu ook al? Je klonk behoorlijk gefrustreerd.' Liam fronst zij wenkbrauwen en komt naast me zitten, Zayn is inmiddels tegenover me gaan zitten. 'Harry en Niall.' mompel ik, precies op dat moment lopen ze de keuken binnen. 'Wat is er met ons?' Ze zijn allebei rood geworden van al het lachen en Niall heeft duidelijk moeite om zijn -opkomende- lach te verbergen. 'Dat jullie net heel aardig voor me waren.' snuif ik en maak weer een zielig geluidje. Niall, die geen moeite meer doet om z'n lach te verbergen ligt weer in een deuk en Harry begint weer te lachen. 'Sorry soof.' zegt hij tussen het lachen door. Liam en Zayn kijken verward. Die begrijpen er niks van. 'Meen je toch niet.' grom ik, waarna ik opsta en naar de woonkamer loop, om op de bank te ploffen en de tv aan te doen. Spongebob. Ik haat dat. Zijn lach en zijn irriterende toon waarmee hij praat. 'Ik ben er klaar voor.' schalt het uit de tv. Ik druk random op een andere knop, die blijkbaar de "power off" is. Ik hoor gelach uit de keuken. Niall en Harry hebben vast verteld wat er is gebeurd. Ik rol met m'n ogen en grijp naar m'n hals, waar tot m'n verbazing geen ketting hangt. Ik ren nar boven en ren naar mijn kamer. Die ketting is mij alles! Ik moet hem vinden.

Als ik mijn kamer overhoop heb gehaald, raak ik in paniek. Waar is mijn ketting!? Oké Sophie, rustig ademhalen. In en uit. Waar heb je hem voor het laatst afgedaan? In de keuken, Liam wilde hem bekijken en toen moest ik naar Ty. Ben hem vreten weer om te doen. Gerustgesteld loop ik de trap af en door de woonkamer, naar de keuken. 'Liam, waar is mijn ketting?' Ik kijk naar hem, terwijl ik tegen het aanrecht aan leun. Hij kijkt me even vragend aan, maar beseft dan waar ik het over heb. Hij buigt naar voren naar de andere kant van de tafel -die vol ligt met tijdschriften, boeken, etc.- en vist m'n ketting er uit. 'Hier.' 'Dankje.' glimlach ik, als ik het aanpak en bekijk. Harry gaat achter me staan, en helpt meet het om doen. Als day gebeurt is, kijk ik richting Niall die net als de rest -zonder Harry- iedere beweging gevolgd heeft. 'Kunnen jullie het zien?' vraag ik als ik me op de stoel naast Liam laat zakken. De enige die me niet uitlacht. Liam lacht zachtjes. 'Kom op soof, de jongens wilden je niet uitlachen!' De rest van de jongens knikken en proberen hun lach in te houden. 'Doe geen moeite.' 3 woorden. 3 woorden en die maken de 4 jongens aan het lachen.

'Wat is hier aan de hand?' Louis komt de keuken binnengelopen, met alle meiden achter zich aan. Ik sta op. Tijd om m'n *kuch* acteerkunsten *kuch* te laten zien. 'Ze lachen me uit.' jammer ik en verstop m'n gezicht in Alexa's trui. 'Ik heb sorry gezegd!' hoor ik Harry zeggen. Ik haal m'n gezicht uit de trui en trek een wenkbrauw op -linker om precies te zijn- en kijk hem aan. 'Dat gaat heel goed, als je half stikt van het lachen.' Harry knikt en begint wee te lachen. Zijn ze dronken of zo? Lachgas? Ik zucht "verdrietig" en loop maar boven, waar ik mijn kamer binnenloop en op bed plof, waar ik m'n hoofd in m'n kussen verstop. Eigenlijk ben ik niet eens boos op de jongens. Ik had waarschijnlijk ook gelachen als het iemand anders was overkomen.

'Soof?' Ik hoor Harry's stem vlak bij m'n oor, gevolgd door een hand op m'n rug. 'Ja?' Het klinkt gesmoord, ik zit nog steeds met mij hoofd in het kussen. 'Draai je om, dat praat makkelijker.' grinnikt Harry. Ik draai me om en doe m'n best om Harry beledigt aan te kijken. 'Kijk niet zo boos, een glimlach staat je beter.' lacht Harry en duwt mijn mondhoeken omhoog. Ik grom spring van het bed af en loop naar de keuken, waar Liam al is begonnen aan het avondeten. Niall zit al op zijn plek aan tafel en wacht met een uitgehongerde blik op het eten. 'En?' 'En wat?' Ik kijk Niall vragend aan. 'Wat heeft Harry gezegd?' Ik frons m wenkbrauwen. 'Ik moest niet zo boos kijken en toen duwde hij m'n mondhoeken omhoog.' Niall en Liam beginnen te lachen. 'Zijn jullie dronken ofzow?' mompel ik. Ik loop richting de woonkamer en ga voor de tv staan, waar spongebob bezig is. Alweer. 'Heey, ga aan de kant!' Louis kijkt me aan. 'Voor ik aan de kant ga. Als ik ga zitten, kan ik er op vertrouwen dat jullie normaal doen en me niet uitlachen?' Ik kijk ze allemaal om ste beurt aan. Ze knikken. Allemaal. 'Mooi zo.' zucht ik en plof tussen Eleanor en Louis in.

Onbekend POV

Ik grom, waarom hebben ze dan bij hen thuis afgesproken. Zo kan ik haar toch nooit pakken. 'Geduld onze kansen komen wel.' Ik kijk hem aan. Hij heeft gelijk. Onze kansen komen wel!

______________________________________________________________________________

Sorry voor dit flut hoofdstuk!!!!

Ik probeer te schrijven, maar ik heb ook andere dingen te doen.

30 votes/comments voor het volgende hoofdstuk??

Bajxxxxxxx