a new home (One Direction~Louis Tomlinson) #1

021- what happened

Sophie's POV

Ik glimlach even. Ik ben nu 1 maand thuis en van m'n anorexia af. *tring* day is de laatste bel. School is uit. Gelukkig. Ik loop naar m'n kluisje en pak m'n jas. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Ty. Hij buigt naar voor en drukt een korte kus op m'n lippen. 'Ik zie je vanmiddag.' hij glimlacht en loopt weg. Alles is weer helemaal goed. Niet aan Louis vertellen! Hij haat hem.

Ik loop naar buiten zie allemaal paparazzi. Die staan hier nou altijd, sinds ze weten dat ik hier op school zit. 'Sophie, hoe sta jij eronder dat de jongens over 2 weken weet op tour gaan?' Oh ja, over 2 weken moeten ze weer op tour. 3 mei, dan is hun eerst concert. Bestemming: Nederland. Ik loop door -naar Starbucks zoals Louis zei- en zie hoe iemand van paparazzi zich losmaakt en me achterna loopt, doen ze wel vaker. Ik loop rustig door, tot dat hij een woord zegt dat mij aandacht trekt. 'Slet.' Ik draai me om. 'Sorry, wat zei u?' Hij zegt niks maar trekt me een steegje in. 'Bitch, jij verdient het niet. Ik maak er persoonlijk een einde aan.' Hij klemt zijn handen om m'n nek. Ik voel mezelf zwakker worden en er komen zwarte vlekken voor mijn ogen. Is dit het laatste? Ik voel hoe hij me los laat. 'Dit was een waarschuwing.' en hij loopt weg. Ik hap naar adem.

Als ik weer genoeg op krachten ben gekomen, sta ik op en ren naar huis. Als ik voor de deur sta, gaat die net open. Louis. 'Waar was je Sophie?' Ik wil antwoorden maar dan valt zijn blik op m'n nek. 'Hoe kom je daaraan?' Hij wacht niet op antwoord, maar trekt me mee naar binnen. 'Boo, laat los.' Ik trek m'n arm uit zijn greep en Han m'n jas op. Bij de spiegel blijf ik even staan, om te kijken hoe erg m'n nek is. Ik zucht zacht, het is morgen waarschijnlijk blauw. Hij pakt m'n arm en trekt me de woonkamer binnen, waar alleen de jongens zitten. 'Waar zijn de meiden?' 'Aan het- wat is er gebeurd met je nek?' Ik haal m'n schouders op, bevrijd m'n arm weer en loop naar de keuken.

Als ik wat drinken heb gepakt, loop ik weer naar de woonkamer. Ik zucht als de jongens iedere beweging volgen die ik maak. 'Jullie zij te bezorgd!' 'Nop alleen bezorgd. Niet te bezorgd.' Wauw! Dit is zo vermakelijk. Noteer alsjeblieft m'n sarcasme. 'Als ik zeg wat er is gebeurt laten jullie me dan even met rust?' 'We zullen het proberen.' 'En jullie-' 'Soof vertel het nou.' zucht Harry. Ik zucht en vertel wat er is gebeurt.

'En dat noem jij niks?' 'Kom op, er is niks aan de hand.' 'Nu niet, maar de volgende keer misschien wel!' 'Sophie, Harry kappen.' komt Liam er tussen door. Ik grom en ga zitten. Best vermakelijk dit. De jongens flippen zo'n beetje en ik zit heel relaxed op de bank. 'Wat sta jij zo te lachen?' Lachte ik? Het zal wel. 'Jullie maken je meer zorgen dan ik.' grinnik ik. Ik sta op en loop naar de gang. 'Wat ga je doen?' 'Huiswerk.' Ik pak m'n tas en loop naar boven. Huiswerk. Nee dankje, ik heb het al af. Ik plof op bed en zet m'n tv aan. Spongebob. Again. Kan het niet een keer wat anders zijn als ik de tv aan zet. Ik druk de tv uit en pak m'n boek. Erebos. Het begin is saai, maar nu begint het spannend te worden.

'Sophie?' Ik kijk op van m'n verhaal. Niall. 'Ja?' Hij loopt naar het bed en gaat naast me zitten. 'Je gaat het niet leuk vinden.' Hij bijt op z'n onderlip. Als ze zeggen dat er meer bewaking komt, word ik gek! 'Er komt een bodyguard die je als je over straat gaat beschermt.' Oké, ik word gek! Ik maak een geluid dat ik het er niet mee eens ben en pak m'n boek weer. 'Het spijt me soof, maar dit is wel het beste.' 'Omdat er een keer iets is gebeurt? Serieus, ik heb wel vaker dit soort dingen meegemaakt!' 'Dat weet ik Sophie, maar we willen niet dat je straks hetzelfde overkomt als Nick en Levi.' Hoe durft hij hun er bij te betrekken. Ik wil net weer antwoorden als Liam m'n kamer binnenloopt. Hij fronst zijn wenkbrauwen, waarschijnlijk door de woedende blik die ik hem toewerp en zucht dan. 'Soof,' zegt hij als hij naast Niall gaat zitten en probeert mijn blik te vangen. Ik blijf stug naar m'n boek kijken. 'Luister.' Ik kan hun nu ook gaan irriteren. Nee, ik ben lief vandaag. 'We doen dit voor je eigen bestwil. Denk daar alsjeblieft aan!' 'En daar helpt een bodyguard mee?' Tuurlijk Liam, tuurlijk. 'Het is maar voor een paar maanden, als ze weten wie het deed.' 'En dan? M'n vader zit vast, hij kan het niet zijn.' Niall en Liam kijken elkaar aan. 'Sophie we moeten je wat vertellen.' Waarom twijfelt Niall? Wat moeten ze me vertellen? Dat m'n vader nog rondloopt. Dat overleef ik niet! Ik kijk weer naar de jongens, maar die even elkaar jij-moet-het-vertellen blikken. Ik pak m'n boek, spring van bed, leg m'n boek op m'n bureau en sprint naar beneden. Boeiend dat ze me nu raar aankijken. Als ik beneden kom zitten de meiden er ook al. 'Luister we weten dat je-' 'Wat is er dat ik nog niet weet?' Ik onderbreek ik Zayn en probeer dreigend over te komen. 'Wat bedoel je?' Louis kijkt me aan. 'Liam en Niall zeiden het toch zelf!' Ik irriteer ze. Ik sta voor hun beeld. De jongens en meiden wisselen blikken. Ho crap. Dit gaat de verkeerde kant op! Niall en Liam voegen zich bij de rest en zuchten. 'Sophie ik wil tv kijken.' 'Ik wil weten wat er aan de hand is.' De rest zucht. Ik irriteer ze dood. 'Dat hoef jij niet te weten.' 'Het gaat wel over mij.' Wedden van wel, of over m'n vader. 1 van de 2. 'Nee.' Aan Louis stem hoor ik dat hij liegt. 'Ugh dan niet.' Ik sprint weer naar boven en als ik ik m'n kamer ben, doe ik de deur op slot. Ik hoef voorlopig niemand te zien. Ik pak m'n mobiel en ga met Ty en Hillary sms'en.

'Soof?' Harry. 'Rot op!' 'Nee!' Ik zucht. Snappen ze niet dat als ze het me niet vertellen, ik niks met ze te maken wil hebben. Ik heb ook geen geheimen voor hun. Nou ja, alleen voor Louis dan. 'Doe open, ik vertel het je wel.' 'Hoe weet ik dat je de waarheid vertelt?' 'Anders had ik deze moeite niet genomen!' 'Nee.' 'Sophie alsjeblieft. Ik vertel het je!' 'Oké,
wacht even.' Ik spring van de vensterbank -waar ik in was gaan zitten- af. Ik loop naar de deur toe en doe hem open (duh). Harry stapt de kamer binnen en komt naast me op m'n bed -waar ik intussen al op was gaan zitten- zitten. 'Vertel.' 'Je moet wel weten dat er dit voor je eigen bestwil hebben verzwegen. Kan ik je vertrouwen dat je niet boos word.' Ik twijfel even en knik dan. 'Je vader loopt nog steeds vrij rond.'
______________________________________________________________________________
O_o Sophie weet het, hoe gaat ze reageren?

Sorry dat het zo lang duurde!

Ik heb besloten om inplaats van om de 2/3/4/5 dagen te updaten 3 keer per week te updaten. Dus 3 keer per week een update.

Ik heb niks boeiendst te te vertellen.

30 votes/comments voor het volgende hoofdstuk.

Bajxxxxxxxx