"İÇİMDEKİ SESİZLİK...

Elerim üşûyor...
Doktora gitim kansızsın dedi...
Oysaki bilmiyorduki 'sensiz' olduğmu?

Kendime yeni bi ben lazım.
'Arkadaşım olurmusun' ?

Pişmanlığım...
Gidersem arkamdan gelirmisin. Doğruları sürükleyip bana getirirmisin, yoksa dağınık hayatımı toplayıpta tozunumu alırsın. Ben seni anlayamıyorum ki gel gitlerle yaşıyorum darma dağın. Senin sesizliğinde üşüyorum sesiz sesiz kayboluşların oluyo dargın ayrılışlarınla... Bide dudak bükmelerin varya kızamıyorum sana uykusuzluğumun sebebi gözlerin. Gözlerin gelir aklıma sokağın başında duruşun. Gizliden gizliye camımı izleyişin. Biliyorum ben, çünkü kalbindeki iz 'benim' benim galiba... Çünkü gelişini biliyorum uzaktan uzağa gelişini, görmeden yürürorum senin sesiz adımlarının gölgesiyle.

Çok gülen insana iyi davranın, mutlaka bir köşede sesizce ağlıyordur, hıçkırıklarıyla boğuluyordur. Allah bilir ne diyordur yüreği, ona ki boğuşuyo hıçkırıklarıyla. Her gülümseyene inanmayın yaralarını bastırmak içindir gülüşü. Nekadarda küçüksün sen ya oysaki neleri taşıyordun içinde, ama başarıyorsun hiç gösteremiyorsun acını!... Adımların kısa ve sesiz atığın gibi yaralı, mahsum ayaklara işkence oysaki.

Vedalar zamansızdır bazen, gitmek yakışır.
Neden geleceğimdeki en deyerli insan olmak yerine geçmişteki toz olmayı tercih etin?........?

Bi zamanlar toz konduramadıklarım şimdide tozdan üstleri görünmüyor.
Demin sesin geldi aklima, negüzel yoksun ne güzel seni özlemek...
Unutmak zaman ister demiştim yürek ister meğer fakat oda sende kaldı.
Lanet olsun ne muazzam seni sevmek. Ama geç tanıdım seni ama kalp öyle dilmi geç alır içine.
Yanlızsın, sesizsin dediler.
Anlatamadım güvenemiyorsun dediler!
Sessiz dilim sensizim bunu bilemediler.