Kendimden özür diliyorum. Yaşadığım süre boyunca başkalarını düşündüm. Beklentilerimi arkada bıraktım. Kimseden birşey beklemedim. Doğrusunu bu sanıyordum çünkü yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde sakladım. Sustum bastırdım olsun dedim insanlık bende kalsın dedim... Ben en iyisini yaşatayım ki istemeye yüzüm olsun dedim. Sevgimi verdim hep verdim karşılığını alıp almadığma bakmadan. Kendimi hep erteledim kimsenin beni anlamadığnı bildiğim halde. Herkesi mutlu etmek için hep çabaladım. Benimde mutlu olmam gerektiğini unutmuştum MEĞER...
Ve gün gelecek; hayat şu yorgun yüzüme gülümseyerek bakacak ve diyece ki; ''Hazır ol güzel kadın, sıra sende.''
Ve sonunda anladim ..! ben kocaman sevgimi bazı insanlarin, fukara yüreklerine sadaka olarak bağışladim...
Huzura vardım..
NurcanTFR
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"İÇİMDEKİ SESİZLİK...
Random'KİMSESİZ' Kapanıyorum içimdeki sessizlik tabutuna İmam benim müezzin ise acı çerezlik Okuyorum selamı soruyorum; kendime suali Nası bilirdiniz ? Cevaplıyorum; kimsesiz...
