"İÇİMDEKİ SESİZLİK...

Kurtuluşum Yok, Tutsağınım Biliyorum

Banamı sordun, beni bırakıp gideken bir haber bile vermedin, bağrıma hasret ekerken.. Banamı sordun, başka gönülde yola düşerken. Hangi yüzle geri döndün, hiç mi utanma yok sende. Nasıl gönlüm gidişini gelişinle hüzne uğrata bilirsin.. Boşuna yalvarıyosun, affetmeyeceğim seni duygularım harap oldu, ne hale getirdin beni. Yıllardır saklıyordum al göz yaşı hediyeni.. Ben yokluğun da öğrendim, aşkin yalan olduğnu. Susuzluğa mahkum olan, güllerin hep solduğnu. Sen nerden bileceksin ki, içimde dert olduğnu. Mefsimleri kışa döndürdün giderken. Gönlümde yanan ateşi giderken söndürdün. Birkez bile aramadın sormadın giderken beni..

Çok yoruldum hayat ; şöyle bi sesiz yerde dinlensem, artik birazda kendimi dinlesem. Yaşadıklarımı deyilde yaşayamadıklarımı düşünsem. Uzak kalınca kimleri özlediğimi hissetsem. Belkide herkezden çok kendimi özledim ben.. Keşke şöyle sessiz bir yerde biraz dinlensem.. Eski neşemi, gerçek beni özledim ben.
Öyle yanlız hiseder ki, insan kendini bazen. Sanki koskoca dünyada o var gibi..
Konuşmak ister..
Dinleyen yoktur..
Susmak ister..
Konuşacak şeyler çoktur..
Ağlamak ister..
Gözünde yaş yoktur..
Öyle yanlız hiseder ki, insan kendini. Sanki hayatında hiç kimse yokmuş gibi..
Küsmek nedir bilirmisin? Küsmek dürüstlüktür, vaz geçememektir. Sana kızdım ama hala burdayımdır gitmiyorumdur, gidemiyorumdur.. Küsmek; umuttur, acabaları bitirmektir emin olmaktır. Yani ben sana küsüm..
Okadar yolumdan, aklımdan geçtin bir selam bile vermedin.
Gidigin yerde de mutluluk varmı? Yoksa hüzün sokaklarında dalgalanan duygularınla hayatmı kuruyosun. Kurduğun hayal kalbini ucurumdan atmasın.. Sen kendini düşünmesin.. Sen gidiğinden beri yürğimde hep özlediklerim var; var ama güneşim hiç doğmadı. Nefesim buğazımda kaldı, dünya gözümde durdu, hayat bir taraftan bi tarafa savurdu beni..

Yokmu bu hayatın başa alma düğmesi..

Nurcan TFR