Panindigan Mo Ako!

Chapter 2

Continuation of flashback
_____________________
Elisha's POV:

"Sino kayo at anong kailangan nyo sakin?"

Imbes na sagutin ako inismiran lang ako ng lalaking naka mohawk at maraming earings.

"Ano ba? Bat ba kayo humaharang sa dinadaanan ko?! May pupuntahan pako alis!"

At nagsign lang ako ng parang pinaalis ko sila.Letse ganda ganda ng mood ko sisirain nila!

"Miss Elisha Kristen Dimaculangan, Member of Montereal High Theatrical Club , President ng Math,English,Science,Home Economics,Social Studies,Values,Filipino Club ........."

Wow pinaisa isa pa talaga nya huh? Ano bang pakay nito? Kumunot ang noo ko at patuloy lang na kinakain ice cream ko mauubos na nga eh. Nag ba vibrate narin yung cellphone ko senyas na hinahanap nako ng boyfriend kong si Evan.

"Salamat sa recognition mo,but i gotta go"

"......di pako tapos. SC Officer, Top notcher, At Varsity ng Swimming team....."

Nakisakay nalang ako sa trip nya at tinext si Evan na malelate ako saglet pero papunta nako.

"Ano ba talagang pakay mo? Pwede paki bilisan? May lakad pa kasi ako."

Tumawa ang mga kasama nya at inismiran na uli nya ako.

"Ok"

Napairap ako sa reaksyon nya na 'Ok' sa dinami dami ng nirecognize nya sakin 'Ok' lang isasagot nya? Time is gold duh.

Sa isang iglap hinawakan ako ng tatlong lalaki nagtulungan na ihiga ako at hawakan ang kamay at paa ko.

"Ano ba! Evan! Evan!"

Sinisigaw ko ng malakas ang pangalan ni Evan.

"Evan!"

Naiiyak ako kasi apat na lalaki na ang may hawak sakin nakatayo parin yung kausap ko kanina. Napatingin ako sa lalaking naglalakad malapit sa dinadaanan ko.

"Kuyaaa! Tulong pleaaaase!"

Tumingin ako at nagmamakaawa dahil pinunit na nila ang coat , vest at ang blouse ko tang sando nalang at ang skirt ko ang di pa nila ginagalaw .

"Kilala kita, at kilala ko rin ang mga magulang mo kung ayaw mong mapabilis ang buhay mo ay hawakan mo na tong camera at siguraduhin mong makukuhanan mo lahat ng gagawin ko sa kaniya."

Agad niyang kinuha ang camera at kinuhanan lahat ng ginagawa niya.

Para akong sinusumpa nang wala akong magawa nung matanggal nya lahat ng saplot ko sa katawan

"W-wag Please maawa ka"

Hindi ko na alam kung ano pang luha ang ialalabas ko dahil parang nailabas kona lahat .

"Please tama na please.EVAN! EVAN!"

Pangalan lang ni Evan ang sinasigaw ko sa araw ng kaarawan nya wala akong magawa ang dumi ko kailangan ko ng karamay

"Hindi kana mamahalin pa ni Evan pag ginawa ko to"

Sa isang galaw lang parang may napunit sa loob ko senyales na may nawala sakin .

Ang puri ko

End of flashback

___________________
Lame! Hahaha! I will try my best to exert more effort sa pag UUD bunnies :*

-TheBaeQueenB