Revealed Identity

THIRTY THREE

Dawn's POV

"Cath?.. can you tell Direk na hindi muna ako makakapunta sa location? May emergency kasi sa dito sa bahay."

"Sige po Ms. Dawn makakarating po kay Direk."

"Thank you..." I said softly.

I don't know what to do in this situation. Ayaw ko talagang pumunta sa mga ganitong lugar, but Anton insisted na dahilin sya sa ospital.

Ilang oras na kaming naghihintay na magising sya pero, wala paring kahit ang sinyales na magmumulat ang mata nya.

I really hate this feeling, the last time I feel this was, when I am giving birth to Jacobo and Ayisha.

At ngayon ito nanaman. I'm here in the hallway, palakad, lakad. Ayoko lumagi sa loob ng room ni Gabriella, mas lalo lang akong kinakabahan.

"Hun, the doctor wanted to talk to us" tawag ni Anton, nanakasilip sa pinto ng room ni Gabriella.

---------------------------------------------------

"Base on some test Mr. And Mrs. Lagdameo. May nakita kaming maliit nabutas sa puso ng anak nyo" sabi ng doctor.

"But how Doc.? Wala naman siyang, sinasabi sa amin and she's very strong naman." Tanong ni Anton.

"Siguro, hindi nya sinasabi sa inyo, it's because na wala rin naman syang nararamdam dahil maliit lang naman yung butas ng puso nya."

"Pero Doc, wala naman sa bloodline naming ang may mga heart failure." Singit ko. Hindi ko lang alam sa pamilya ni Richard.

"Some of this cases ay hindi naman nakukuha sa bloodline. Maybe habang pinagbubuntis nyo sya nagkacomplication o habang lumakali sya mahina ang development ng puso nya." Sagot ng doctor.

"There's any treatment for that Doc?" tanong ni Anton

"Yes, Sir kasi maliit lang naman ang bustas, we can perform a surgery para matakpan yung butas and the rest will be medication na, basta huwag lang munang bibigyan ng sama ng loob bang pasyente. Mabilis syang gagaling." Explain ng Doctor.

"Then, we will have the surgery doc." Sagot ni Anton. Tumango ang doctor, at nagpaalam dahil maglilibot pa ito sa ibang pasyente nya."

"Hun? Are you sure about this?" tanong ko kay Anton. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko. Let's trust the Doctor Hun, they will do everything para maligtas si Gab. Don't worry?

-------------------------------------------------------

Gabriella's POV

I open my eyes, puro puti ang nakita ko. Am I dead? Ano bang nangyari?

Nakarinig ako ng pagbukas ng pinto. Patunay na buhay pa ako,

Nakita kung pumasok sila Mama at Papa.

"What time daw gagawin ang surgery?" tanong ni Mama kay Papa

" nine o'clock sharp daw, para mga midnight matatapos na." Sagot naman ni Papa

Anong oras na ba? Tanong ko sa sarili ko, nilibot ko ang paningin ko sa loob ng kwarto at nakahanap ako ng orasan. Alas singko. Tumingin ako sa gawi nila Mama. Hindi siguro nila napansin na gising na ako.

"Pa, Ma?" tawag ko sakanila. Napaharap si Mama sa kinroroonan ng kama ko. Mabilis syang lumapit sa akin at kinamusta ako.

"Kamusta nag pakiramda mo?" tanong nya sakin habang hinahaplos ang buhok ko.

"I fine, Ma. Pwede nap o ba tayong umuwi?"Tanong ko, hindi ako sanay na maospital

"Hindi pa pwede Gab, may surgery ka pa mamayang nine, kaya dito ka muna." Sabat ni Papa Anton.

Tumingin ako kay Mama, at nakita kong medyo maluha luha ang mata niya. Tumango tango lamang sya at tumalikod sa akin.

"Are you hungry, thirsty?" tanong ni Mama

"Tubig na lang po Ma" sagot ko. Agad nya akong binigyan ng tubig at nag paalam na lumabas

------------------------------------------------------

Thank you po.

Sorry kung medyo boring.