Revealed Identity

EPILOGUE

I'm walking in the beautiful garden; wearing a beautiful white dress everyone sitting in the corner couldn't off their eyes in me, I saw Anton and Richard waiting in end that beautiful garden. Everything arrange just like the beautiful place.

I smiled at them, but those smile was vanish when I see my daughter' coffin in the center of those beautiful decoration.

My tears started rolling. It happened so fast, If I only knew that this going to happened hindi na sana ako nagalit sa kanya, sana I give her more time with me. Sana I keep my eyes on her..... sana hindi ito nangyari.

Ni-hindi ko kayang tingnan na nasa sana loob na sya ng kabaong , parang kahapon lang kasama pa namin sya. Habang papalapit hindi na kinaya ng mga tuhod ko, but I didn't fell, masumalo at humawak sakin para suportahan ang tayo ko.

I look up and see Richards face. I nalalayan niya ako papunta sa sa gitna kung saan ang kinalalagyan ng cremated na labi ni Gabriella.

"I'm sorry..... I'm sorry I've never been a good mother to you. I didn't want this to happened Gab.. If I can only replace you there gagawin ko, masyado ka pang bata, you still didn't enjoy the world, ni- hindi pa nga tayo nakakapagtravel outside the country... Gab why you leave as so soon?

"Dawn tama na, I assure you pag nandito yun at nakikita ka sya pa mismo ang magsasabi sayo na it's not your fault, walang gustong mangyari to accidenti lahat."

Pinaupo ako ni Richard sa first row ng mga upuaan sa loob ng chapel. Then Anton handed me water.

It was tree thirty in the afternoon ng hinatid namin sya sa cementeryo. Natapos ang seremonya and nagpaalam yung mga nakiramay na hindi ko man lang napagkaabalahang kilalanin. Anton just entertains them.

Nalibing na ang katawan ni Gab at wala ng tao pero nandoon pa rin ako, nag paalam si Anton na mauuna na sa kotse to check on Ayisha and Jacobo who is also graving for their Ate's death.

"It's ok, she came in a reason and this happened because everything has a reason. Whenever she was right now I know she not so happy seeing you crying like this." Richard said from my back caressing my shoulders

"I never expect this to happen, if I only knew, if I only knew na ganito ang mangyayari. Sana I spent more time with her, sana hindi mangyayari to. I left her before, tapos ngayon sya nanaman ang nang iwan"

"Ako, nga eh kunti lang ang oras na ibigay para maging tatay sa kanya. I dance her at that night at akala ko masusundan pa yun. "Walang may gusto nito Dawn, hindi natin alam na mangyayari to. He said again.

Isa isang nag patakan ang tubig mula sa langit, mukhang pati sila nagluluksa sa pagkawala ng anak ko.

Ininalalayan ako ni Richard hanggan sa makaabot ako ng sasakyan. Nag paalam na din ito dahil naghihintay na sa kanya sina Julianna at Lucy na nakipaglibing din.

Sa loob ng sasakyan walang nag imikan. I'm in the passenger seat, Anton is driving, habang nasa likod si Manang Divina at ang mga bata na walang tigil pa rin sa kakaiyak.

Nang makarating sa bahay, diretso agad ako ng kwarto gusto ko sanang mapag-isa, but I end up in Gab's room.

Everything was just in place, I was her hairbrush in the dresser, yung ginamit niya before the party? Nagsimula nanamang tumulo ang luha ko.

Umupo ako sa kama niya and started smelling her pillow I missed my daughter, hindi ko nga alam kung bakit hindi ko naramdaman yun ng mga araw na hindi ko sya pinapansin, maybe I'm busy with Kristy.

I bring back the pillow but, I notice something under it. It was floral covered note book na may nakasulat na "Best Friend" sa labas.

I open it and saw my daughter's handwriting

Best Friend,

Sana wala akong na missed na quiz ngayon, kasi naman hindi ako nakapasok, pinaglinis kasi ako nila Mama Annie ng bahay dahil may bisita daw sila. Kainis nga eh bakit kasi ako pa, hindi man lang ako tinulungan nila Pressy at Jade. Pero paano yan pag nagquiz si Ma'am Lupo? Baka bumaba ang grades ko. Pwede pa naman sigurong bumawi sa next quiz.. hay buhay nga naman. Sige good night na best friend.

I turn the other pages hanggang sa makarating ako sa bandang dulo

Best friend,

Alam mo ba nakilala ko na ang totoo kung Mama, grabe ang ganda niya, saka ang bait, tapos ang laki ng bahay nila, at alam mo ba dito na ako titira, pero sympre kasama ka, tapos nang isang araw nag mall kami, grabi ang dami nyang damit na binili para sa akin, ang mamahal pa. Hindi ko nga alam kung masusuot ko ba yun lahat. Pero alam mo ba ang cool ng Mama, ko sya ang pinaka the best at mabait na mama na nakilala ko.

Patuloy lang ang pag agos ng luha ko. Binuklat ko ang huling dalawang pag na may sulat

Best Friend,

Malungkot ako ngayon, I thought my mom is the coolest person I've ever know pero hindi pala I thought she's the caress but she wasn't, kasi naman mas nakikita ko mas anak pa niya si Kristy kesa sakin, after of what happened in the camp hindi nya na ako pinapansin because she thought ako yung may gawa kay Kristy nun,Buti pa nga si Kristy eh na kamusta niya, eh ako hindi nya nga napansin yung pilay ko sa paa. Pero naiintindihan ko lahat yun, wala nang magulang si Kristy.... sana

Bago ko matapos ang pagbabasa ng notebook nay un I hear the door open and saw Kristy

"Tita... I'm sorry" she said

"Wala kang kasalanan Kristy, kung meron man ako yun." I answered

"Don't be sad na Tita, isipin mo na lang ako si Gab para hindi kana malungkot."

I just hug her, feeling she was my daughter.

------------------------------------------------------

Months past simula ng mawala si Gabriella medyo nabawasan na ang sakit pero meron pa rin kahit paano. Thanks to Kristy palagi nya akong pinapasaya, naalala ko nga si Gab sa kanya.

I promise to myself na ang hindi ko nagawa noon kay Gab, ay pupunan ko kay Kristy in that place makabawi man lang ako sa anak ko.

"Mama, what do you think?" she said habang pinapakita yung sinukat niyang dress.

"That's nice! Akin na babayaran natin" I said

Nandito kami ngayon sa mall kasama ko ang mga bata pati na rin si Anton but he left earlier for a business meeting.

"Ayisha you want toys?" I asked to my baby girl

"I have a lot of toys at home Mama, I don't need them anymore" she answer

"Pumili kana Ayisha, para laruin natin sa bahay." Sabi ni Kristy sa kanya

Hindi sya sumgot at basta na lang tumakbo doon sa toys store.

But she came back catching her breath

"Ma—I—saw Ate—Gab..

"You know what let's just eat before buying toys." I said to her

Kahit ilang buwan na kasing wala si Gab Ayisha keep insisting na buhay pa rin ito. Maybe they are two much close before kaya mahirap sa kanyang tanggapin.

But everyone should move on

In memories of Gabriella Antonia T. Lagdameo