Revealed Identity

THIRTY FOUR

Richard's POV

"Sige na...! Mag ready na kayo." Sigaw ni Direk.

"Ano, ba ang kukunan ngayon? " anong ko sa creative staff naming

"Yun po sanang magkasama kayo ni Ms. Dawn, kaso hindi daw po sya makakarating dahil may emergency daw pos a bahay nila." Sagot ng staff

"Ano kaya ang nangyari?" Tanong ko sa sarili ko. Pagkatapos kasi ng pangyayari ng isang gabi, hindi na kami muling nag usap.

"Alam mo ba kung anong nagyari sa kanila" tanong ko ulit

"Hindi na po nabangit Sir eh" sagot ulit ng staff

Isang tao lang ang makakasagot ng tanong ko. I call Dawn's manager, Vivian

"Hello, Vivs?" I greeted

"Oh, Richard na patawag ka?" tanong nya

"Ah... wala kasi si Dawn ngayon dito sa taping, may emergency daw sa bahay nila. Alam mo ba kung anong nangyari? Tanong ko

"Hindi naman nakapagsabi sa akin.... Sandali lang at tatawagan ko. I'll call you back na lang."

"Asahan ko yan." Sabi k okay Vivian bago ibaba ang phone?

I think I need to do this. IpapaDNA ko si Gabriella without my wife's consent and without my child's knowing.

-----------------------------------------------------

Vivian's POV

Think this is my first point of view so let me introduce myself. I'm Vivan Recio , the Manager/ best friend Dawn Zulueta . I really Know her since palagi kami magkasama. We treated each other like siblings. I know all her schedule but today I wasn't able to be with her because of a personal matters. Pero ngayon hindi daw sya nag taping dahil may emergency sa bahay nila. Ang ipinagtataka kung bakit wala syang nabanggit sa akin na ganun. As her manager may karapatan akong malaman kung anong nangyayari sa kanya, and besides I'm here best friend.

I contact her pero wala namang sumasagot. I dialled it again and there she pick up.

"Hello, Mare" She greeted

"Hindi ka daw nakaattend ng taping kanina? Anong emergency?" tanong ko.

"Oh, sorry nakalimutan kong tumawag sayo, si Gab kasi, dinala naming sa ospital kasi nahimatay sya. Then nanglumabas ang results ng test nya we found out na may maliit na butas ang puso, nya kaya mamayang nine, ooperahan sya." Kwento ni Dawn

"What? May ganya na palang nangyayari, hindi mo pa sinabi saakin? Dawn naman."

"I'm really sorry Mare, na stress lang talaga kasi ako. I don't know what to do na nga."

"Sige wait for me there, pupuntahan kita. Sino ba ang kasama mo jan?"

"Anton is here. Tapos yung mga bata sa bahay pinasamahan ko muna kay Mama"

"Sige, I'm on my way na. Bye"

"Ingat Mare" sabi nito sa kabilang linya.

Habang nabibiyahe patungong ospital kung saan naka confine si Gabriella, tinawagan ko si Richard.

"Oh Viv anong sabi?" Bungad nya sakin, ni Hindi nga nag hello.

"Naospital yung panganay niya. I know na meet mo na sya eh dina----

"Naospital? Bakit naman?" agaw nya sa iba ko pang sasabihin.

"she faint kaya dinala nila sa Hospital then nalaman, may maliit na butas ang puso nya kaya, yun mag she'll undergo surgery mamayang nine."

There's a long silence between us.

"Chard are you still there?" I asked

"Yes Viv, sige thank you sa update. I got to go may scene pa kaming kukunan ngayon" sagot niya

"Ok bye" I answered.

It was pass ten ng marating ko ang sinabing ospital ni Dawn. Masyado kasing matraffic kaya hindi ako nakarating kaagad.

I find there respected room, pero pagdating ko doon, iasng nurse ang nadatnan ko.

"Where's the patient? O yung nagbabantay ?" I asked the nurse

"Nasa OR nap o ang pasente Ma'am kanina pa pong nine sya dinala doon. Tapos suguro yung bantay niya nandoon pos a labas ng OR."

"Pwede mo bang ituro sakin ang way papuntang OR?"

The nurse guide kung saan ang OR. Nang makaraating kami doon nakita ko si Dawn na palakad lakad sa hallway while Anton is sitting sa upuan malapit sa pintuan ng OR.

"So how si she?" tanong ko sa kanila

"Mare!" tawag ni Dawn saakin at agad akong niyakap. Tumayo naman si Anton at sinagot ang tanong ko.

"Wala pang lumalabas na doctor para magbigay ng update. Kanina pa nga kami naghihintay kasi sabi nila from time to time, may lalabas daw dito to give an update, pero hanggan ngayon wala pa din" Anton answered

Dawn's tears started fall.

"Mare, Paano---- paano ku—ng" she said while sobbing

"Mare, Wag mong isipin ang negative. Ikaw naman mismo ang nagpapakaba sa sarili mo. Trust God, Trust your daughter diba ikaw na mismo nag sabi na malakas sya" I said and rub her back

Napapitlag kaming lahat ng nakita na may lumabas mula sa operating room. Agad ittong nilapitan ni Dawn

"How's my daughter?" tanong nito sa kalalabas lang galing sa loob

Matagal ito bago nakapag salita.

"We're doing everything para maging successful ang operation. But it seems that the patient doesn't cooperate with us. Matagal bago mag response ang katawan nya sa mga gamot na itinuturok sa kanya. Kaya medyo maeextend po ang operation. Don't worry po we will do our best para mailigtas ang anak nyo, but for now all you can do is pray."

Matapos magsalita ng Doctor or nurse man yun, bumalik ito sa loob. I saw Dawn na parang tuod na hindi makagalaw sa kintatayuan nya. Namumutla na parang papel, then bigla na lang syang bumigay, mabuti na lang at nasa likuran nya si anton at nasalo sya nito kaagad

-----------------------------------------------

Thank you