İnanilmaz yorgundu. Kasiklarinda da siddetli bir agri vardi. Enes ile birlikte yanyana yatiyorlardi. Nefes nefeseydiler. Enes birden gulmeye basladi. Bekir de O'na katildi. Yatakta tavani izlerken kahkahalara boguluyorlardi. Neyse ki bu durum kisa surdu. Sonunda Enes dogrulabildi. Bekir'in kizarmis aletine bakti:
-Hey kucuk adam, bugun seni cok yordum kusura bakma.
Bekir aletini tutup konusturmaya basladi:
-Sorun degil Enes'cim ne zaman istersen seninim.
Enes bir kahkaha daha atti. Bekir'e dogru uzandi:
-Tesekkur ederim.
-Senin de kasiklarin agriyor mu?
-Evet. Berbat bir sey. Haha.d.d
-Şuan aseksüel olmak istiyorum.
-Ahaha.d Amac da buydu zaten. Biz bir daha bulusasiya kadar adeksuel olarak kalacagiz tamam?
-Tamam bakalim guzellik.
-Ne zaman gidiyorsun?
-Adem Bey'e haber verdim. Yarin sabah yerlesecegim.
-Tamam bakalim.
Birbirlerine gecmis sekilde uyudular. Sabah oldugunda ilk uyanan Bekir'di. Guzelce dus aldi. Ucuz bir oteldeydiler. Hemen cikip gitmeliydi. Gec kalmak istemiyordu. Dus aldiktan sonra Enes'in yanina geldi. Uyandirmak istemiyordu ama veda etmeden gitmek de istemiyordu. Yanaginda bir opucuk kondurarak uyandirdi Enes'i:
-Gunaydin canim.
-Iımmmhh, gunaydinn.
-Ben gidiyorum.
Enes surati bozuldu:
-Ama boyle kotu uyandirilmaz ki bir insan.
-Yapacak bir sey yok beyefendi. Hadi gorusuruz.
- Tamam, kendine iyi bak. Arada ara, haberdar et.
-Olur.
Kisa sureli bir opusme ayrilmalarini sagladi. Bekir kapiyi yavasca cekip cikti.
Cig kofteciye geldiginde yerine gelen cocuk ustaya yardim ediyordu. Valizi yanindaydi. Bekir mahcup oldu:
-Kusura bakmayin gec kaldim sanirim.
-Hadi toplan hemen de Burak yerlessin.
-Tamam usta.
Yeni gelen cocugun adi Burak'ti. Cok mutlu gorunmuyordu. Uzun boylu, esmer bir cocuktu. Sag yanaginda ufak bir ben vardi. Burada mutlu olmasini umdu Bekir, yapabilecegi baska bir sey yoktu.
Esyalarini toplamasi cok uzun surmedi. Hemen gidip yerlesmek icin sabirsizlaniyordu. Ustasina ve Burak'a veda edip otobuse atladi. Ordan metroya. Ordan yine otobuse ve köşk. Elinde valizle bekciye kim oldugunu soylerken Erdem'in bahcede oldugunu gordu. Erdem gülüyordu:
-Ahmet abi al iceri, yeni calisan!
Erdem hemen Bekir'in valizini aldi. Centilmenlik numarasi mi yapmaya calisiyordu. Dusunmek istemedi. Köşke gelmeden once Erdem hakkinda ozel olarak hicbir sey dusunmeme konusunda kendine soz verdi. Erdem, sadece burada bir calisandi. O kadar. Bekir'in odasina geldiler. Bodrum katinda, ufak bir odaydi. Guzel, sadeydi. En azindan sadece kendisine aitti. Odayi gormeden once Erdem ile kalmamak icin dualar etmisti, gorunen o ki kabul oldu. Pencere duvarin ust kismindaydi. Sag koseye bitisik bir yatak, ayak kisminda bir dolap ve sol duvara yaslanmis bir masa. Oldukca guzel. Odanin karsisinda bir banyo vardi. Burasi bodrum katinin erkek gorevliler icin olan yeriydi. Kadin gorevliler yan tarafta kaliyordu. İki ayri daire gibi. Bekir ile ayni daireyi paylasan bir aşçı, yardimcisi ve şoför vardi. Kadin gorevliler de temizlik, mutfak isleri gibi islerde kullaniliyordu. Klasik zengin evi diye dusundu Bekir. Ascinin adi Nusret'ti. Saclari hafif kirlasmis, orta yaslarda gorunen, esmer, zayif ve sevimli biriydi. Yardimcisinin adi Taner'di. Taner de 20'li yaslari bitiriyor gibi izlenim veriyordu. Gulec bir surati vardi. Hareketleri Bekir'e oldukca sempatik gelmisti. Surekli espri yapiyordu. Şoför, ciddi bir adamdi. Adi Ilgaz. Bekir'e hosgeldin bile dememisti. Bekir O'nu odasinda kitap okurken gordu. Sasirtici bir kisilik gibiydi. Daha cok gizemli... Bekir alt kati tanidiktan sonra yukari cikti. Gorunuse gore evde Adem, Samet, Selim ve Erdem yasiyordu sadece. Baska birini tam gormedigini dusunecekken karsisina yasli bir kadin cikti. Kadin cicekleri suluyordu. Oldukca hanimefendi bir hali vardi. Bekir'in kani hemen isindi:
-Kolay gelsin efendim.
-Tesekkurler evladim, sen şu bizim Adem'in yeni yardimcisi olmalisin.
-Evet efendim. Bekir ben.
-Ben de Saadet. Memnun oldum. Adem'in kardesiyim. Burada kaliyorum. Hosgeldin yavrucum.
-Hosbuldum efendim.
-Adem'i mi ariyorsun?
-Odasinda sanirim. Yanina gidiyordum.
-Peki bakalim hadi sana da kolay gelsin.
-Sagolunn..
Saadet de atlatildiktan sonra nihayet yere bakan melek heykelini gecip Adem'e ulasabildi Bekir. Sesi duzeltmek icin ufak bir oksurukten sonra kapiyi caldi. İceriden gelen ses yine ic ferahlaticiydi:
-Buyurun.
-Ben geldim.
-Hosgeldin Bekir. Gec otur bakalim.
Bekir yavasca iceri girip Adem'in masasinin onune oturdu. Adem Bekir'e bir kagit uzatti:
-Al bakalim Bekir. Bu kagitta benim hangi ilaclari, ne zaman alacagim yaziyor. Simdi diyeceksin ki, koskoca adam bilemiyor mu ilaclarini diye, haklisin. Ama benim Alzheimer'ım var. Yeni basladi. Kisa sureli olarak. Yani bazen aklimi kaybedebiliyorum Bekir. Bu yuzden takibimi sen yapmalisin.
-Anladim efendim.
-Bir de yaslandim biliyorsun. Elden ayaktan dusuyoruz yavas yavas. O yuzden acil bir durum olursa sizin kattan benim odama cikan bir asansor var. Şifreyle giriliyor. Şifreyi verecegim sana. Cagirdigimda oradan gelmen daha rahat olur tamam?
-Tamam efendim. Sadece ilac kontrolu mu?
-Hayir. Tüm bunlara ragmen hala faal bir adamim. Bizim dernek toplantilarimiz oluyor. Onlar hakkindaki bilgiler sana gelecek. Sen de bana bildireceksin. Gerekirse toplantilara beraber gidecegiz. Elim, ayagim olacaksin bir nevi.
-Peki efendim. Efendim, izin gunum olacak mi?
-Evet. Pazar gunleri izinlisin. Aksam dokuza kadar istedigini yapabilirsin. Ama en gec dokuzda evde ol. Sen yokken de Neriman yardimci olur bana. Ama telefonlarin hala susmayabilir.
-Anladim efendim. Sorun degil.
-Bunlarin disinda da evde serbestsin zaten. Zamanini istedigin sekilde gecirebilirsin.
-Efendim, iki gun okulum var benim.
- Biliyorum. 4 dersin kalmis sanirim sadece.
-Evet.
-Tamam onlara da git. Ama yine hemen eve gel.
-Peki.
-Sigortan olacak Bekir'cim. Aylik ucretin de 1000 lira. Hicbir giderin olmayacagi icin iyi para. Guzel degerlendir.
-Peki efendim.
-Hadi bakalim kolay gelsin.
