İnsan, dunyadaki en komplike canlidir. Evrendeki denemez, cunku henuz insanoglu evrendeki cogu seyi bilmiyor. Belki evrende insanoglundan daha komplike canlilar vardir. Olabilir. Gelsinler, kapisalim.
Bekir, dukkandan ayrilali beri gokyuzunde ucuyor gibiydi. Yurda ucarak gitmisti. O nasil oluyordu? Bir insanin ucmak icin kanada ya da eroine ihtiyaci var miydi? Bunlarin hicbiri Bekir'in umurunda degildi. Bekir'in umurunda olan sey Erdem'in gozleriydi. O'nu dusunmeden edemiyordu Bekir. Bir insan, baska bir insani nasil bu kadar etkileyebilirdi? Diger genclerde olmayip de Erdem'de olan ve Bekir'i ucuran sey neydi? Bekir, bunlarin hicbirini bilmiyordu. Sadece bunlari dusunuyordu.
Fiziksel olarak yurtta yataginda yatip tavani seyrediyordu. Iceri Onur girdi:
-Selam!
-...
-Artik selam da vermeyeceksin herhalde.d
-Aa, pardon. Dalmisim. Selam.
-Hayrola seni, beni duymayacak kadar daldiran sey nedir bakalim?
Bekir güldü.
-Bilmem.
-Okula da gec kalmisim ya. Hocadan bin ton azar isittim. Morallerimi bozdu kadin.
-Bundan sonra alarm kurariz o zaman. Ben normalde erken kalkarim ama, dun gece baya gec yattik. Alisik degilim yani.
-Alis o zaman. Ben senin basinin etini yemeye alisacagim cunku.d
Bekir yine güldü.
-Iyi bakalim.
Bekir, Onur'a bakti bir sure. Arkadasim diye dusundu. Onur ile arkadas olmuslardi. Belki de ayni odada kaldiklari icin Onur kendisini Bekir ile konusmak zorunda hissediyordu. Ama Bekir, Onur'a isinmisti. O'na Erdem'i anlatmayi bile dusundu. Cunku birine anlatmayi istiyordu. Erkeklerden hoslanan bir erkekseniz ve bunu kimseye acamiyorsaniz, hayat daha da kotuydu. Bekir, yurtta genelde yatardi. Internete baglanip videolar izlerdi. Birden aklina Erdem'in facebook adresinin olup olmadigi geldi. Soyadini da bilmiyordu ki. Birbirlerinin telefonlarini eklemislerdi. Bekir, rahatsiz olabilir dusuncesiyle Erdem'e mesaj atamiyordu. Ne kadar isterse istesin, Erdem onu arkadas olarak gormustu buyuk ihtimal. Sonra whatsapp'a girdi. Erdem'in hesabi var mi diye bakti. Ve, vardi. Soyadini da yazmisti profiline guzellik: Erdem Zorlu.
Bekir Zorlu Bekir, kikirdedi. Sonra hemen facede aratti Erdem'i. Uzun arayislar sonucu buldu da. Profil resmi gozlukluydu. Arkasinda buyuk bir göl vardi. Ne gölü oldugunu anlayamadi Bekir. Diger fotograflarina bakti. Dukkanda cekilmis fotograflar vardi. O kadar. Cok zengin bir facebook hesabi yoktu. Olsun, birkac fotograf Bekir'e yeterdi. En guzellerini telefonuna indirdi ve seyretmeye basladi.
Erdem'in mesaj atmasini bekliyordu surekli. Erdem de "Haberlesiriz." demisti. Haberles o zaman be adam. Öldüm burada beklemekten. Surekli telefona bakiyordu. Bu durumdan rahatsiz oldu ve yemekhaneye giderken telefonunu yanina almadi. Yemekten sonra Onur ile masa tenisi oynadilar. Onur'u bir guzel yendi ve hemen odaya cikti. Onur orada kalmisti. Telefonuna bakti. Mesaj yoktu. Fuck you!!
Izafiyet teorisi miydi, bir seyi beklerken zaman yavas gecer diyordu. Bekir, Erdem'leyken zaman su gibi akip gecmisti. Ama O'ndan mesaj beklerken, sanki biri Bekir'in elini bir mumun ustune koymus da cekmiyor gibiydi. Telefonla video izleyip kafasini dagitmaya calisirken beklenen mesaj geldi:
-Naber delikanli? Delikanli mi, Allahim yaa... Bekir kezban moduna girmek uzereydi.
-Iyidir sen nasilsin?
-Nasil olayim iste, bizim dukkani kapattik. Odada yatiyorum oyle.
-Canin sıkılmıyor mu orada ya.
