➰ YILLAR SONRA ➰

~18.Bölüm~ "Senden Nefret ediyorum!"

Multi;Duru'nun giydiği    kıyafetler.

HATIRLATMA...

Olmayacaktı böyle.Hem canını acıtıp hem ona istediği şeyi veremiyorken yapamazdım.İstediği şeyi verirsemde onun hayatı tehlikeye girecekti.Keşke...Keşke hiç karşılaşmasaydık dedim içimden.En iyisi daha önce düşündüğüm o an saçma gelen ama şuanda mantıklı gelen şeyı yapmaktı.Gitmek.Bir süreliğine ondan uzak durursam hem ona hem bana iyi gelecekti.Ah tamam!Bana iyi falan gelmeyecekti!Hemde hiç!Ama eğer ona iyi gelirse sorun yoktu.Arabama binip İstanbuldaki dağ evine gitmek üzere yola koyuldum.Özür dilerim Duru...İğrenç herifin teki,seni yarı yolda bırakan piçin teki ve korkak acizin teki olduğumu düşünceksin.Ama hepsi senin için.Sadece...senin.Anne ve babama birkaç günlüğüne tatile gideceğim yalanını uydurup endişelenmemeleri için bir mesaj yazdım.Aslında annemin endişelenmemesi için yazmıştım.Açıkcası...Babam umrumda değildi.Oda bencil
herifin tekiydi.Fakat buna katlanmak zorundaydım.

*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*•*

18.BÖLÜM...

Odama çıkımayı başardığımda rahat bir nefes verdim.Yavaş adımlarla cama doğru yürüdüm.Elimi perdenin üzerine koyup birkaç saniye kendimi rahatlatmak istercesine bekledim.Ardından yavaşça perdeyi açtım.Gözlerim sabırsızca koyu renkteki gözlerini görmeyi istermiş gibi karşı balkonu bulduğunda,kimseyi görememiştim.Anında üzerime yük olucak derecede ağır gelen duygular kaplarken bedenimi,hala karşı cama bakıyordum.Neydi bu?Hayal kırıklığımı?Ah kesinlikle hayal kırıklığıydı.Birkaç dakika daha camın önünde karşıyı gözetleyerek oyalandığımda,başımı olumsuzca sallayıp,geriye doğru bir adım attım.Boşuna bekliyordum.Gelmeyecekti.Belkide çoktan uyumuştu,ah hayır cama çıkmamı o istemişti.Hem bu kadar kısa bir zamanda uyumazdı ki.Biran neye olduğunu bilmeden panikleyerek komidinin üzerinde duran telefonumu aldım elime.Aramalımıydım ki?Tabikide aramalıydım!Kısa sürede rehperimde sanki altın harflerle yazılmış gibi duran ismine dokunup,telefonu kulağıma götürdüm.

Çaldı...Çaldı...Çaldı...

En sonunda kulağımı telesekreterin sesi doldurdu.

"Aradığınız kişi şuanda telefona cevap veremi-"

telefonu hızla kapatıp,tekrar aynı işlemi yaptım.Ama aldığım yanıt yine aynı olmuştu.Tekrar aradığımda ise gözlerim ile dudaklarım orantılı bir biçimde açılmıştı.

"Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor.Sinyal sesinden sonra kendi tarifeniz üzerinden mesajınızı bırakabilirsiniz........"

Kadın ingilizce birşeyler zırvaladıktan sonra,şaşkınlıktan dolayı kapatmayı unuttuğum telefonumu kapatmıştım.Aramıyım diyemi yapmıştı bunu?Ama o ne yapmıştım ki?Bir anda...Ah dengesiz herif!

İç sesim belkide başına birşey gelmiştir diye haykırırken,umursamamaya çalışarak terk ettiğim yatağıma geri dönüp,zorlu bir uyku geçirdim.

Gözlerimi yavaşça araladığımda,direk aklıma dün gece gelmişti.Telefonumu elime saate baktım 11:08 .Zaman kaybetmeden tekrar Merih'i aradım.Ulaşılamıyordu.Bu sefer gerçekten endişelenmiştim.Aklıma gelen fikirle Doğukanı aradım.Birkaç çalıştan sonra Doğukan'ın uykulu sesini duydum.