Marieke's POV:
Ik loop samen met Kaj naar Maartje's huis. Vandaag is Maartje jarig en dat moet natuurlijk gevierd worden. Ik ben zo blij dat ze vorig jaar een top verjaardag had gehad. Ze heeft 6 jaar lang haar verjaardag niet kunnen vieren zoals Ik al eerder heb gezegd en zij eerder heeft gezegd. Vorig jaar was echt het toppunt voor haar en vandaag wordt het veel leuker. Ik heb er zoveel zin in. Maartje's reactie zal gewoon abnormaal worden. Ik klop op de deur en Samuel doet open. Hij doet zijn handshake met Kaj en geeft mij een knuffel. 'Dus, waar beginnen we?' Vraagt Samuel lachend. 'Uhh, geen idee.' zeg Ik. 'Hmmm...' zit Samuel te denken en loopt dan naar boven. 'Wacht, Sam. Is Maartje niet boven?' Samuel lacht. 'Ze is even bij Dounia. Ze komt over een paar uurtjes weer terug.' Ik glimlach en knik dan. Ik loop naar de keuken en maak alvast avondeten.
Na een halfuur zie Ik dat Samuel naar beneden komt met de taart. 'Hier is d'r taart.' Ik loop naar Samuel toe en kijk naar de taart. 'Het is prachtig Samuel.' Zeg Ik en Ik geef hem een knuffel. 'Samuel, je bent echt het perfectste vriendje ooit voor Maartje. Wist je dat? Dit is de allereerste keer dat ze zich na 7 jaar zo gelukkig voelt.' Ik kijk naar Samuel die een grote glimlach op z'n gezicht krijgt. 'Dit betekend echt heelveel voor me Marieke.' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en neem de taart van hem over en zet 't in de keuken. Maartje komt over een uurtje en Ik moet nog een paar dingen doen. Ik loop naar Kaj en fluister wat in zijn oor. Ik kijk daarna naar hem en daarna pakt Hij zijn jas en loopt de deur uit. Als dit maar goed gaat, wantja.... We kennen Kaj.
Maartje's POV:
Ik geef een knuffel aan Dounia. 'Fijn dat Ik even langs mocht komen Doun. Waarschijnlijk hebben de rest mijn verjaardag allemaal vergeten.' Ik kijk naar de grond. 'Natuurlijk niet Maartje. Niemand zal jou verjaardag vergeten.' Ik knuffel haar nog voor de laatste keer. 'Veel plezier verder lieverd.' Zegt ze dan met een glimlach op haar gezicht. 'Jij alvast werkse morgen' Ik lach en Dounia lacht ook. 'Dankje. Doeeei' Ik zwaai en loop dan naar de tramhalte. Nu nog 20 minuten met de tram. Gezellig. Ik kijk op me telefoon en Ik zie dat Ik 2 gemiste oproepen heb van Samuel. Ik bel hem terug en binnen no time neemt Hij op.
S: Hey liefje.
I: Hey schat. Wat is er gebeurd?
S: Ben je al onderweg?
I: Jaaa, ben er over een halfuur. Ik zit nu in de tram.
S: Aaaah mooi. Vroeg me af waar je was 🙁
I: Aaahw. Maarja, Ik ben er zooo.
S: Isgoed, tot zo babygirl.
I: Bye love.
Ik hang op en krijg een groot glimlach op mijn gezicht. Ik hou er zoveel van als Hij mij babygirl noemt. Zijn stem en zijn lach doet dingen met me en het is geweldig. Wanneer Hij lacht is het schattig en daarom hou Ik ervan. Wanneer Hij praat is zijn stem zo... sterk en dan voel Ik me elke keer veilig. Onmogelijk, ja dat weet Ik. Like, wie voelt zich opeens veilig door iemand anders die praat? Maar toch is het mogelijk. Ik ben zo blij met hem. Waar heb Ik hem aan verdiend?
Marieke's POV:
'Ze is onderweg dus ze komt er zo aan.' Zegt Samuel. Ik glimlach en zet de laatste dingen op tafel en ga dan even op de bank zitten. Kaj komt naast me zitten en doet een arm om me heen. Ik ga op zijn borstkas liggen. 'Ben je moe, schoonheid?' Ik lach en knik een beetje. 'Hele dag gewerkt, en daarna nog dingen doen voor Maartje's verjaardag. Maarja, het was het allemaal waard toch?' Vraag Ik en Ik kijk dan naar Kaj. Ik hoor iemand de deur openmaken. 'VERSTOP JE SNEL.' Ik doe snel het licht uit en Samuel rent naar de bank en gaat zitten. 'Ik ben thuis.' Zegt ze en dan doet ze de licht aan. 'VERASSINGGGG.' schreeuwen we en ze laat haar tas vallen. 'OHMYGOD.' Zegt ze dan en ze krijgt tranen in d'r ogen. Ik loop naar haar toe en knuffel haar. 'Niet huilen liefje. Je hebt dit verdiend na alles wat je hebt doorstaan.' Ze knuffelt me en dan begint ze te huilen. Wat ben Ik trots op haar.
