Out of my limit (REVISING)

Part 15 : Shoelace

Kassandra ~

Kinabukasan, nagising ako with the thought of "What happened yesterday? Bakit nagkaganun ako?" Naging hard ako kay Drei pati sa sarili ko.

Pero bakit ko nga ba nagawa yun? Maybe it's my heart reacting way too far while my mind? Keri lang. I'm not me yesterday, hindi ako yun. That was me 2 years ago.

Sensitive, iyakin, overreacting. Hindi ako yun. I've grown. I've matured pero hindi ko kinalimutan yung mga nakaraan since I wanted to keep it as memorable dahil nang dahil sa mga yun, hindi ako makakakita ng lessons and experiences to bring and carry myself up in the future. It became a part of my life even for the shortest period of time.

Anyway.

I just want erase what happened yesterday and just act normally today like, nagkasakit lang ako kahapon at wala yung nararamdaman ko nung nakita ko si Liza inside Drei's car. Sa passenger seat.

Wala lang yun. Iisipin ko na lang na it's just a dream. O di kaya, nag-iba lang mood since, masama pakiramdam ko?

Or let me say, Moodswings. Over naman ng ginawa ko.

- - -

Nakarating na 'ko at dali-daling pumasok sa classroom. Nagulat pa nga ako dahil nandoon na si Dandrei. Agad akong umupo at hinarap siya. Ngumiti ako at binati siya, "Good morning! Pasensya kahapon ha. Sumama lang pakiramdam ko. No need to worry, k?" ngumiti at humarap na sa board.

Halatang nagulat ito. Alam ko na kasing mag-aalala siya at tatanungin niya ko tungkol kahapon kaya inunahan ko na lang.

Naiwan itong nakatunganga at nakatingin sa 'kin. I snapped out my fingers at him, dun lang siya natauhan.

- -

Bigla akong na bored sa klase. Napahikab ako. Gusto ko lang matulog. Napapitlag ako nang biglanv nag vibrate phone ko sa bulsa. Patagong tiningnan ko ito sa ilalim ng desk at nalaman kong si Dandrei yun. Napatungin ako sa kanya, pinalakihan ng mata.

Ngumuso siya sa phone ko at agad naman akong tumingin dun para basahin ang text niya.

Dandrei :
Bored? Labas tayo?

Tumingin ulit ako sakanya. Nakangisi siya. Tahimik akong napatawa. Pero labas? What does he mean?

I replied,

Me : Ano?!

Agad naman siya nag reply.

Dandrei : Last period na rin naman. Labas tayo after this.

Me : ahhh. Akala ko kung ano.

Dandrei : hahaha akala mo magc-cut noh? Di ah! Maaga pa naman.

Me : Heh! Misunderstood lang!

Dandrei : Kalma. Kalma!

Napatawa na lang ako. And then I realized, after what happened yesterday, back to normal na lang ulit kami just for texting. Like nothing happened. Nakita ko siyang tuminagin sakin kaya bigla akong nailang. Like.. May something dun sa titig niya na ikinailang ko.

Ilang minuto pa'y nag ring na yung bell at nagsitayuan na yung mga kaklase ko. Nagpaalam na pala yung teacher namin, hindi ko yun napansin. Inulit ko yung pag-sintas ng sapatos ko kaya ako na lang ang naiwang nakaupo nang biglang may lumuhod sa harapan ko.

Si Drei yun.

Nagulat ako dahil first time 'to nangyari.

He was the one tying my shoes. Pipigilan ko pa sana pero hindi ko na natuloy dahil nagulat ako sa ginawa niya. It's very manly. Can't argue with that.

After that, hinawakan niya kamay ko. Unexpected yun kasi hinihila na niya pala ako at nakatunganga pa ako. Hila-hila niya ako papasok ng sasakyan niya. Naalala ko bigla ang kina Julia. Hindi ako nakapagpaalam sa kanila. Nasa kabilang classroom sila eh.

Ite-text ko na lang sila. Tama!

Kinuha ko yung phone ko, napatingin ako sa kamay ko na hinawakan ni Drei. Para akong nakuryente. Yung pakiramdam ng kamay niya nandoon pa rin. Ilang segundo din akong napatitig. Mabuti na lang at hindi ako napansin ni Drei at tumuloy lang sa pagda-drive.

MADAMI na kaming nagawa, at 6:30 na. Pumunta kami ng Toys Store, Book Store, hanggang sa nauwi kami sa Arcade at higit dalawang oras kami doon. Kung anu-ano na lang ginawa namin. Nakakuha pa kami ng stuff toy dun sa claw.

Hindi na namalayan ang oras ang 7:39 na. Napadilat ako.

"Hala! Drei! Gabi na, papagalitan ako nito! Halikanaaaa!" sabi ko tsaka tumakbo palabas ng mall papuntang parking area.

"Kalma... Kalma ka nga Kass!" sabi naman niya.

"Paano ako kakalma? Eh lagot ako kina mama nito!" pagpanic ko.

Tinignan ko siya sa likod ang laking gulat ko eh wala siya dun. Shit. Gumala yung mata ko at ayun! Yung baliw nasa may malapit na store at ewan ko kung ano yung binili. Ako naman itong dali-dalung pumunta dun, papalabas na din naman siya.

Pero bago pa ko tuluyang makapasok, bigla na lang akong natumba paharap sa kanya. Yung posisyon namin, nasa taas niya ako.

Sobrang lapit ng mga mukha namin, sinabayan pa ito ng sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

Ilang centimeters na lang ang layo sa pagitan namin nang makaramdam ako ng hiya dahil sa mga taong nasa loob ng store, agad akong bumangon at nagmamadaling umalis papuntang sasakyan niya pero pinigilan niya ako sabay lumuhod sa harap ko.

Inayos niya ulit yung shoelace ko.

Pesteng shoelace. Kanina pa 'to pinapatibok ang puso ko eh. Nang dahil lamang sa shoelace, ang daming nangyari ngayon, Yung shoelace mismo yung parang naging tulay namin ngayon dahil, hindi naman ito ganito dati eh, hindi naman ito nasisira.

Nang dahil sa shoelace, nakaramdam ako ng pag-asa kay Drei.

Pero, meron nga ba?

- - -
Hi guys! Happy New Year pala!
Sorry for the very late update, wala kasi ako sa mood nung holidays. Hihihi (^_^)v

Let me know if may mga mali ha. I hope you enjoy! :)