Out of my limit (REVISING)

Part 2. Terrified

That day, natanggap ako sa audition so I was able to perform sa intramurals in front of people and also.. In front of him. Pero alam ko namang wala siyang pakialam sa akin that time..

Morena ako eh, ayoko mang sabihin pero siguro Pangit ako sa pangingin niya. Nagkatinginan rin naman kami pero hindi yun sapat na rason para pansinin niya ako.

(Italic words are still flashbacks)

I was practicing inside the Music Room dito sa school when I suddenly heard something na parang may nalaglag malapit sa pinto.

Napatngin ako at nagulat nang makita ko ang isang pusa na kakababa lang sa may cabinet malapit dun.

Akala ko tao ang nandun kasi parang tao yung nakalaglag nung box ng tissue. Parta kasing hinampas sa sahig. Pero imposible riun na tao yun dahil puno ng pusa ang buong school. Ang principal kasi mahilig sa pusa. Mababait rin naman ang mga hayop kasi trained sila.

Ipinagpatuloy ko na ang ang pagpraktis ko eh, wala naman akong kasama dito sa Music Room. Nauna nang umuwi si Miles, Nagkaproblema daw sa bahay nila.

Alas singko y'media na ng hapon pero andito pa rin ako. Hindi naman ako natatakot dahil wala naman sabi-sabi about sa multo. Tsaka hindi naman ako takot sa mul—

"MAMA!"
(OoO)

Sabing di ako takot eh pero bakit nagulat ako? Haha, yan tuloy napasigaw ako. Hindi naman kasi kumakatok. (—_—)

Bigla na lang pumasok. Sino pumasok? Si Jared lang naman kasama si.. Wait..

.

.

.

Dandrei? Kasama niya si Dandrei. Syete, kahiya naman ng ginawa ko, napasigaw ako na parang tinakot sa harap ng Crush ko. Well, not literally sa harap. But if you know what I mean..

Contest will start next week and I have 7 more days to practice. 7 more alone days sa Music Room except lang siguro kung sasamahan ako ni Miles.

But, ang bruhang yon laging nauunang umuwi. Haha di , pero naintindihan ko naman. Curfew non 5:15pm eh. Strict kasi ang parents. Tsaka only girl yon di tulad ko may dalawa akong kapatid na babae and isang lalaki. Ako yung bunso.

Day 1 of Intranurals

Opening program na and the choir was asked to lead the prayer, after that, national anthem.

Nung nag start na ang palaro, I just sat on the side of the canteen while practicing dahil tomorrow is the day. Kasama ko si Miles, Julia at Sofia. We're just like jamming at the song kasi ang saya lang namin pero maya-maya'y tinawag si Julia at Sofia for volleyball is about to start. So it's just me and Miles ang naiwan.

"Girl, parating siyaaa." — Miles. Alam ko na kaagad ang pinaparating niya, sino pa ba? Edi si crush. Ang ingay nga eh. Lahat naman ng kaibigan natin  ganyan eh. Maiingay. Baka nga isang araw mabuking na ako, kung hindi pa sasampalin, hindi pa tatahimik.

"Girl, nakatingin siya sa'yo." Yan na naman.

"Miles, huwag mo nga akong paasahin, alam ko namang hindi magkakagusto sa akin ya eh." I stated.

"Eh Kassey, I'm telling the truth. Tss. Ikaw naman kasi eh, napaka conservative masyado!" Mahinang sigaw na. Eh kailangan ko naman talagang paniwalaan ko eh.

Kaya lumingon ako kung andun nga.

Andun nga siya, papunta ata sa amin. But to my disappointment, lumagpas at dumiretso dun sa may likurang bahagi ng inuupuan namin.

"Ayy, Sorry." Umasa rin pala ang bruha.

Sabi na nga ba eh, ayokong umasa sa mga sinasabi ni Miles. Hindi siya sa akin nakatingin, kay Liza. Yung crush niya. Biglang nawala yung ngiti ko. Oo na, umasa na ako na ia-approach niya ako pero pakshet. Maling Akala! At maraming namamatay sa Maling Akala! Tss tss tssssk. SIno ba naman ako para lapitan niya? Hindi nga kami magkaibigan eh.. *Sigh*

---
Day two, today is the day :

Nakakakaba. Di na ako mapakali. Pawis na pawis na ako. Ngayon na ang araw ng contest.

Number 3 ako, and contestant number 1 is already performing.

Pumasok ng backstage sina Miles, Julia at Sofia. They all wish me luck and gave me a good luck hug and kisses. Nagpasalamat naman kaagad ako.

Lumabas na sila at inayos ko ulit ang sarili ko dahil si Contestant number 2 na ang nagpe-perform. I am wearing a simple Navy blue below the knee dress with floral details at white wedge. Wearing only light make up at perfectly straighted hair.

Dala ko ang acoustic gutar ko at tumayo na malapit sa may entrance. Again, nanginginig ako but I took a deep breath and relaxed myself.

"Kaya ko to!" I whispered and suddenly, my name was called then I proceeded on stage.

I started strumming and ignored my stage fright.

"You, by the light was the greatest find, In a world full of wrong you're the thing that's right"

Yeah, kahit mali ang pagseselos ko, sa mundo ko tama yon'. Kasi gusto kita..

"Finally made it through the lonely to the other side."

I paused closing my eyes feeling the song. I opened my eyes again and it landed on him who was just staring at me. No emotions.

"You said it again my heart's in motion, Every word feels like a shooting star, I'm at the edge if my emotions , watching the shadows burning in the dark.

And I'm in love and I'm terrified for the first time and the time in my only life"

Once I finished singing, lahat nagpalakpakan, I was overwhelmed by the thought na may humahanga rin pala sa akin pero para sa kanya parang wala lang, na parang hindi ako nage-exist sa mundo ito or let me say, sa mundo niya..

Emotionless kasi ang mukha niya. Wala, nakatingin lang. tapos, what hurts the most is he went out of the gym nung pagkatapos na pagkatpos kong kumanta. I don't know.. It felt like I was stabbed  hundred times in my heart.

I'm in love with you but I'm too scared to tell you how I feel. How could I even tell you, kasi nga, hindi tayo magkaibigan.

Sad but true.

Ano ang gagawin ko parang maging magkaibigan tayo? ANO? (T_T)