Myśli leniwie wędrują... leżąc na trawie, z przymkniętymi powiekami... rozmyślam.
Nie zmieniam grupy wiekowej. Przecież od prawie czterdziestu lat tkwię w ciele dziewiętnastolatki.
Zabijam, żeby przeżyć. Ale nie krzywdzę ludzi, jeśli nie zajdzie taka potrzeba.
Można powiedzieć, że się ukrywam. Przenoszę się z miejsca na miejsce.
Niby wszystko jest dobrze. Zyskałam wiele.
Ktoś się o mnie troszczy. Tak naprawdę, to czuwa nad tym, abym w największym głodzie nie dopadła człowieka.
Moje stroje wyglądają jak nie z tej epoki. Wiktoriańskie, zakładane na specjalne okazję. Zajdzie potrzeba... znajdą się nawet stare dresy, nic trudnego.
Wiem, że nie jestem sama.
Owszem, mam przyjaciół takich jak ja, tyle że... co daje taka znajomość? Przynajmniej nie zaatakują w czarnej godzinie.
Patrzę jak świat się zmienia. Interesujące. Technologia coraz nowsza, daje mnóstwo możliwości. Minusy... są niestety wpisane w każdy żywot. Wycinają lasy... tym samym zabierając dom innym. Czas leci do przodu, inni się starzeją... no właśnie.
Cierpię. W głębi serca, boli kiedy twoja rodzina... powoli znika z powierzchni, a ty zostajesz, bo nie masz wyjścia. Brat, który posiada wnuki spogląda na twoje zdjęcie, myśląc że nie uratowałaś się.
Bywają chwile zagubienia. W końcu jestem wampirem, jednak nazywanym przez "wyższą rangę" pisklakiem.
Tylko... jeszcze nie wiem, jak bardzo jedna osoba wywróci moje życie, które już jest dość pokręcone.
-----------------------------------------------
[A/N: Prolog... co tu można więcej dodać. Pokręcony, może i miejscami niezrozumiały. Jednak ukazane zostały tutaj myśli głównej bohaterki, więc cel był zamierzony. Takie "zbiorowisko".]
Minęło prawie pół roku, odkąd publikowałam coś na wattpadzie. Zleciało się, klasa maturalna.. jednak po jakimś czasie powróciłam do pisania. Bardzo się cieszę, że nadal są osoby, które czytają moje opowiadania, dlatego przybywam do was z kolejnymi. Tym oraz "Coraz bliżej święta!", które znajdziecie na moim profilu.
Rozdział pierwszy już w poniedziałek.
CZYTASZ
Vampire. ✓
FantasyZe smutkiem patrzę jak mój brat obchodzi sześćdziesiąte urodziny. Nie mogę przy nim być. Nie mogę podejść, uściskać go, złożyć mu życzenia. Widzę, jak przygląda się zdjęciom na komodzie. Jedno z nich, jest czarno-białe. Wzdycham, widząc jak jego żo...
