Love Somebody

Chapter 21-No heart

SA pagmulat ng mata ni Tia, nabungaran niya si J-Ty na nakadayukdok sa hospital bed. Mahimbing na natutulog at banayad na naghihilik.

Bagamat nanghihina pa, I could'nt help but smile when I remember what happened earlier. Ang lame ng reason, why I fainted. Maaari ko iyong idagdag sa mahabang listahan ko ng most embarrassing moments yet hindi ko mapigilan magpasalamat sa nangyari because I discovered he cares for me.

Tumaas ang kamay ko para himasin ang may kahabaan niyang buhok. In normal circumstances, I will never do something as crazy as that. Mahina ang loob ko. Sanay akong palaging nasa safe zone. But with him, I'm always willing to take the risks. I guess, mula nang tanggapin ko sa sariling mahal ko siya tuluyang ibinigay ko narin sa kanya ng buong-buo ang puso at pagtitiwala ko.

I never thought time will come I'd say this. All my life, I've been an independent woman. Sanay akong mag-isa. Sanay akong walang lovelife o katuwang sa buhay. I have my friends pero iba ang category nila. Damn it! NBSB nga ako for thirty years right? Simula ng dumating siya, natutunan kong masarap din palang may makasama. Baduy man pakinggan kahit ako napapangiwi sa sarili ko. This is not me...! Still, kung nakakabaduy man ma-in love then I will gladly be one just to have him in my life. His warmth, his arms, his lips... His kisses are all I need to breathe... to live...

If only he will love me...

"Ty...?"anas ni J-Ty nang magising siya sa paghimas ko. Mabilis kong inalis ang kamay sa kanyang ulo kahit huling-huli niya ang ginawa ko. Nag-aalalang niyakap niya ako ng mahigpit. Kundi pa ako nagreklamong hindi makahinga hindi siya lalayo. "How are you? May masakit ba sa'yo?"

I give him a shy smile. "I'm fine. Kumusta ka na?"

He gave me a weak poke in the forehead. "Silly. Ako ang dapat magtatanong niyan sa'yo. Kumusta ang pakiramdam mo? Do you remember what happened to you earlier? You fainted after we rode on the truck!"

"Huwag ka ngang O.A. Mabuti na ang pakiramdam ko. You don't have to worry about me, J-Ty. Masyado lang akong nalula sa rough ride natin kanina, kaya ako hinimatay. In fact, I really enjoyed it. It was the best ride of m my life. Wala sa sariling nagpalakad-lakad siya sa silid.

"You're lying. You don't have to please me, Ty. Hindi dahil gusto kong gawin ang isang bagay, you'll have to do it also for my sake. This is all my fault! I'm sorry! I'm really sorry. Kasasabi ko lang sa'yo, I will never put your life in danger yet hindi kita naprotektahan kanina. I even promised your parent's I'll take care of you. Geez! Anong mukhang ihaharap ko kina nanay at tatay?"

Tumawa na ako. Iyon lang ba ang inaalala nito? "Problema ba iyon? Eh di, wag natin sabihin."

Napapantastikuhang tinitigan niya ako. "You're impossible, Tia. Napahamak ka na lahat, nagawa mo pang mag-joke."

"Anong gusto mong gawin? Umatungal ako ng iyak? I'm fine. I'm alive. I'm kicking. Thank God! Wala ka ng dapat ipag-alala. Kaya halika dito. Lumapit ka sa akin please..."Parang batang tinapik-tapik ko ang binakante niyang puwesto kanina. Nagmamadali namang lumapit siya sa akin may pag-aalalang mababakas sa mukha.

"What's the problem? May masakit ba sa'yo?"

Nakangusong tumango ako.

"Talaga? Saan? Wait, I'll just call the doctor-"

I don't know what came over me but I grabbed his arm until his body is pinning me down on the bed. I wrapped my arms around his neck. My eyes were fixed on his semi parted lips, and I can't help but feel the need to kiss those luscious lips.

"Ty, wait— Akala ko ba may masakit sayo?"

"Meron nga. Dito oh!"Pinatulis ko ang nguso, animo nanghihingi ng halik.