Now that I Found You

NTIFY-4

NTIFY-4

[kevin’s POV]

Dahil masayado akong naoccupy sa nakita ko. Di ko na halos naalala na kailangan ko palang pumunta sa ospital to visit dad. Naalala ko nalang nung tumawag na ulit sa akin si ate kaye. That’s were I realized that inatake pala si papa and I need to visit him rigt now.

 I went to the parking lot and rode my car. Nag madali na ako. Ate said na medyo malala yung condition ni dad this time and she really don’t know what to do now. Panic na din siya dahil wala naman siyang kasama sa ospital ngayon habang naghihintay sa operating room. Si kuya Ralph daw yung fiancé niya is busy sa business meeting at kahit gusto na nitong samahan siya ay hindi ito makakaalis sa office agad agad.

So its just me. Sana ok lang talaga si dad dahil kung totoong malala ang kondisyon niya baka mapilitan akong gawin ang matagal niya ng nirerequest sa akin. Yun ay ang pamahalaan ang company namin.

Asking me why I keep on saying no to him?

At first oo, nag aral talaga ako ng mabuti para matake over ang company. For her. Para pagdating ng araw I will be worthy enough for her and be able to build a family na lahat ng gusto nila at kailangan nila ay matutustusan ko. Not that maluho si Lea or what. But I want to give the best for her at sa magiging future family na mabubuo namin.

Ayaw din naman ni Lea ng luho. Siya ang pinaka simpleng babaeng nakilala ko. At noong nawala siya, di ko na inatupag ang magpakayaman. At yung pangarap kong pag take over ng kompanya ay napalitannalang ng pagtupad sa pangarap niya. Yung restaurant ko? Sakanya yun. Regalo ko sana after naming ikasal pero nawala siya.

At dahil yun nalang ang tanging alaala na pinanghahawakan ko aside from our memories na lumipas na, doon ko nalang ginugol ang sarili ko.

Bawat bake, naaalala ko siya. Bawat lutong niluluto ko para sa iba, naalala ko siya. At kahit yung mismong pagtitimpla ng simpleng kape, naalala ko siya. Mahilig ako sa kape at evertime na tinitiplahan niya ako, mas lalo akong naiinlove sa kanya.

Pagdating sa ospital, pinark ko agad ang kotse. Sumugod ako sa emergency at infront of the operating room naandoon nakaupo si ate mag isa. She really looks exhausted  right now.

‘’ate, hows dad?’’ sabay lapit at yakap sa kanya. She still keeps on crying.

‘’na heart attack si dad. I dunno why but I guess its because of a bad news. Disappointed kasi si dad sa akin. Di ko kasi nagawang mapaoo yung biggest investors  na inaasahan niya. I told him that I’ll work on it pero nagfail pa din ako. I dunno what to do kev, kung anung masamang mangyayari kay dad, I’ll totally blame myself for that.’’ Then she cried again.

Ganyan si dad. Another thing I hate about him is that, he keeps on bragging on almost everything. He doesn’t settle for the best but he wants everything to be almost perfect, or may I say, really perfect. Kaya di na din ako omuo sa kanya. I will just take all the pressure he would be giving me and with Lea’s death, I will certainly cant handle that.

I don’t want to change into a stressed, grumpy type of person. I don’t want others to feel so blamed for what I just lost. I want peace on myself that’s why I chose to handle the resto. I want to feel she’s there. I don’t wanna change myself for her sake. She wouldn’t like that.