Now that I Found You

NTIFY-15

NTIFY-15

KEVIN'S POV

Nagulat ako ng pagpasok ko sa opisina ay nakita ko si Ate Kaye na nag aantay doon. Wala naman sa akin yung pag dalaw niya sa opisina kaso nakita niya si Charlene. And as expected gulat na gulat ito at parang di naniniwala sa nakikita niya.

''ate kaye ... what are you doing here?'' tulala pa rin ito at di man lang lumilingon sa akin. Lumapit ako sa kanya para maiba ang atensyon niya. Baka matakot niya si Charlene sa ginagawa niyang pagtitig dito.

Hinawakan ko siya sa braso saka hinarang ang sarili sa pagtitig niya kay Charlene.

''charlene, please go outside. Mag uusap lang kami ng ate ko.'' Utos ko kay Charlene ng hindi natingin sa kanya. Narinig ko nalang na bumukas at sumarado ang pinto ng opisina kaya nalaman kong sumunod siya sa sinabi ko sa kanya.

''c- -- ccharlene? Who's that girl? She's lea right? Oh my Gosh! Lea, LEA IS ALIVE?'' malakas ang boses niyang pagkakasabi. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Sa mga aaktuhin ng mga tao sa paligid na malapit sa amin ni Lea, siguradong maghuhurumentado sila pag nakita nila si Charlene. Sino ba namang hindi kung yung akala mong 3 taon ng patay ay buhay pala?

''ate, can you please calm down? I'll explain.'' Tapos ay pinaupo ko siya sa upuan saka binigyan siya ng bottled water. Baka mahimatay siya sa sobrang gulat. Nanlalaki pa nga ang mata niya.

''what you saw was Charlene. But, she's Lea. She's alive.'' I said while sitting beside her in the sofa.

''Charlene? she changed her name? why?'' naguguluhan niyang tanong pagkatapos niyang uminom ng tubig pang pakalma.

''yes. She does changed. Changed not just her name but her whole being. She actually don't remember anything.''napasapo nalang ang mga palad ko sa ulo ko hanggang sa buhok ko. Whether I try to analyze things, it still cant process. My mind still cant process the fact that my Lea cant remember me.

''what do you mean?'' she asked wearing a puzzled look.

''she have an amnesia. She don't remember anything from the past. She don't remember us.'' I sadly said.

''as in amnesia? Yung nawawalan ng alaala? How come?'' di pa rin makapaniwalang turan niya.

''I guess dahil sa aksidente kaya siya nagka amnesia.'' That maybe the possible reason for this.

Natahimik kaming dalawa ni ate ng mga ilang sandali pagkatapos kong sabihin sa kanya ang nalalaman ko sa kalagayan ni Lea ngayon. Halata pa rin sa kanya na naguguluhan siya pero di talaga niya pwedeng sabihin o ipakita kay Charlene na kilala niya ito or else, baka magtaka ito sa mga kilos namin o ng kahit sinong taong kakilala namin na makakita sa kanya.

''kevin, how did you find her?'' she suddenly asked over the silence that has been covering us.

''I first saw her at the resto.'' I looked at her while talking.

''since when?''

''since last last week I think? Before I've been here at the office.'' I asked facing her.

''why didn't you tell me?'' parang naiinis niyang tanong. Ayaw ni ate ng lihiman. Most especially sa aming magkakapamilya. Yung nag sinungaling nga kami kay mom about sa pagkakaospital ni dad di na siya masyadong nakikipag usap kay mom. She don't like lying but sometimes its really essential. White lies and alike.

''because I know you will be shocked. Before, I kept on saying Lea is alive but you don't belive me for I have no proof. So if I'll tell you Lea is alive I know you will do the same-not believe me.'' I stood up and walk to ease my tension.