Date With The Arrogant

Date With The Arrogant: Chapter 17

“I don’t think we’re doing this right.” Sabi ni Finn sa naiinis ng tono. “Our melody is a bit rough but this song is supposed to be just smooth and calm.”

Bessie sighed. “You’re right. I never thought this song would be this hard.”

“Hayy. Ang sakit na ng mga daliri ko.” Reklamo ni Hiro.

“Ako nga nagugutom na eh.” Sabi naman ni Martin.

Kanina pa nagpapractice yang ChocoPaps pero hindi nila matapos tapos ung kanta. They are not satisfied with what they’re doing kaya lagi silang umuulit.

Naiintindihan ko naman sila. It’s kinda hard to remake a classic song with the use of the modern instruments they have. A classic song’s genre is usually on jazz which requires the use of an orchestra.

I heard all of them let out a desperate sigh.

“Hey guys! Cheer up! You still have two weeks para ipolish ung song.” Pageencourage ko sa kanila.

If you would ask what my role is in here, well, wala lang. Muahaha. I insist of going here every time they’re having their practice. Gusto ko lang sila panuorin.

“Bakit ba lagi ka na lang nandito pag may practice kami? Do you have any business in here?” Asked Finn sarcastically.

Nginitian ko lang sya. “Eh bakit ba? Masama ba? I’m here to support my bestfriend. Diba noh Bessie?” I winked at Ivan.

“Talaga Ally?” Tanong ni Bessie.

“Oo naman Bessie! Full support ako sayo! Aja aja! Fighting!”

“Ahaha. Thanks Ally! Fighting!” Sabi ni Bessie na nakatikom pa ang mga kamay, ung parang mga napapanuod natin sa Korean dramas. Hahaha. Oo, inimpluwensyahan ko si Bessie ng mga ganun. Muahahah.

“Tss. Practice na nga tayo.” Inis na sabi ni Finn.

“Let’s take a break first Finn. I’m hungry.” Reklamo ni Martin.

“Mamaya na. Let’s finish this first.” Asar na sagot nya habang tinotono ung gitara nya.

“WAAHH! Nagugutom na ko!” Padabog na sabi ni Martin habang papaupo sya paharap sa drums nya. Tiningnan sya ng masama ni Finn. “Oo, nagugutom na ko pero mas importante ang magpractice diba? Okay, let’s start.” Ngiting-asong sabi ni Martin tapos ay nagsimula na silang tumugtog.

Problema ni Finn? May saltik talaga ata un eh. Tsk tsk. Sabagay. Bipolar nga pala sya. Baka nga naman talaga nagseselos sya? The last time I checked, nung tinanong ko sya nun, eto ung sagot nya:

“W-what? A-ako magseselos?” Sabi nya sa pilit na tawa. “Are you out of your mind? Bakit naman ako magseselos ah? Aisshh. Psychopath ka talaga. Tss.” May pagkadefensive ung tono ng pagsasalita nya. “Para sabihin ko sayo, hindi talaga kayo bagay ni Ivan. What I mean is, baka mamaya mahawaan mo pa ng kabaliwan yang kaibigan ko eh. W-wag ka nga magconclude ng kung ano-ano dyan. Ako magselos? Asa ka naman.”

Tss. Oh diba. Baligtad din yang si Finn eh, kapag tinatanong mo ng WH question, napakaikli ng sagot. Pero ung Yes or No question ko, ang haba ng sagot. Pwede naman simpleng oo o hindi lang ung sagot diba? Kailangan bang magpakadefensive ng ganun?

---

Friday. Classmate ko si Finn. Naabutan ko syang nakaupo sa upuan nya at nakauob-ub dun sa may table, as usual. Parang sya ung tipo ng estudyante na napapanuod natin sa mga anime o Korean dramas, ung mga bidang laging nakaupo sa likod ng classroom na malapit sa bintana. Nilapitan ko sya at umupo ako sa tabi nya.

“Wow! Himala, look who’s here! Ang aga mo yata?” Pagkaraa’y pinatong ko ang bag ko sa table ko at ginawa itong unan.

“Ano naman sayo?” Sabi nyang hindi man lang ako tinapunan ng tingin.