Bölüm 7

6.6K 453 46
                                    

Multimedya Yasemin

Sinirle açtığım kapıyı sert bir şekilde kapattım.Bora direksiyon başında şaşkınca bana bakıyordu.

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra bağırmaya başladım.

''Bana adamın nişanlı olduğunu neden söylemiyorsun?''

Bora'da benim gibi şaşırmıştı.

''Nişanlı mıymış?''

''Dünya kadar şeye bir ekranın başından ulaşabiliyorsun da nişanlı olduğunu mu bilmiyorsun?''

''Bilmiyordum, nişanlısı kim miş?''

''Kim olduğu mu önemli burada.Adam nişanlı diyorum.Nasıl etkilenmesini beklersin''

Bora gözlerini benden kaçırıp yola doğru bir süre baktı.Ardından arabayı çalıştırıp ilerlemeye başladı.Bir süre gittikten sonra konuşmaya başladı.

''Madem etkileyemiyorsun, arkadaş ol.Nişanlısıyla da adamla da''

''Nee? Sen çıldırdın iyice adamın nişanlısı galiba çok kıskançmış sence beni arkadaş olarak kabul ederler mi?''

''Bak Defne, ister arkadaşı ol, ister sevgilisi ol, ama bir şeyi ol.Başka türlüsü olmaz.Ya da İstersen şimdi yollarımızı ayıralım.Tek başına çözüm bul, ya da git teslim ol.Beni ilgilendirmiyor, eğer sana yardım etmemi istiyorsan bu yoldan ilerlemelisin.Sonunda da bana ihtiyacım olan parayı verirsin olur biter.Her şey senin elinde.Bana bağırıp durma.''

Haklıydı Bora bana fazlasıyla yardım etti zaten.Ona neden bağırıyorum ki.Derin bir nefes alıp cevap verdim.

''Akşam ne yiyoruz?''

Şaşkınca kafasını çevirip bir süre bana baktı ve cevap verdi.

''Pizza''

''O zaman hemen söyleyelim biz eve varana kadar gelmiş olsun''

''Torpidoda telefonu olacak arayıp söyle, iki karışık pizza birinde sucuk olmasın, kendine de nasıl istersen öyle söyle.''

Neden biri sucuksuz diye sormadım.Torpidodan pizzacının telefonunu bulup aradım.Kendim için de karışık bir pizza söyledikten sonra sessizce yolculuğumuza devam ettik.Yol boyunca hiç konuşmadı bende onun sessizliğini bozmadım.Eve geldiğimizde ışıklar yanıyordu.Tüm gün evde olduğu buradan belli.Arabadan inip kapıya doğru gittim ve anahtarım olmadığı için yanıma gelmesini bekledim.Kapıyı anahtarla açtıktan sonra geçmem için yol verdi.Oturma odasına girdiğim gibi çığlığı bastım.

''Bora''

Bora koşar adım yanıma geldi.

''Ne oldu ne var, neden bağırıyorsun''

Karşımda duran ufak tefek temiz yüzlü en fazla 17 18 yaşlarında olan  kızı gösterdim.

''Eve biri girmiş''

Bora hafifçe gülümsedikten sonra cevap verdi.

''Ah sana söylemeyi unuttum, bu benim kız kardeşim Samira, bugün geldi.''

  

Şaşkınca bir kıza bir de Bora'ya baktım.Bir kız kardeşi mi vardı.Neden bu kadar şaşırdım ki Bora benim hakkımdaki her şeyi biliyordu ama ben onun adı dışında hiç bir şeyi bilmiyordum.Merakta etmemiştim zaten.İşimiz bittiğinde parasını verip bir daha da görmeyecektim.Yüzüme zoraki bir gülümseme yerleştirip kıza elimi uzattım.

YÜZLEŞME (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin