I am what I am...

"15part τριφερες στιγμες-εξελιξεις"

Καθομασταν ολο το βραδυ εκει . Σε αυτές τις καταθλιπτικες γκρι καρέκλες νοσοκομείου . Τόσο αμιλιτοι και ήρεμοι . Που νομιζες οτι ο χρόνος ειχαι σταματήσει . Περναγαν νωσοκομοι . Και οταν σικονομασταν για να μάθουμε νεα της μας έλεγαν οτι πρεπει να περιμένουμε ... Ποσο να περιμένουμε . Είμασταν αγκαλιασμένοι και ο Dilan καμοια φώρα μου έφυγγε το χέρι . Φοβόταν και το ξερω . Και ας προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να το κρύψει πίσω απο ενα σιμπονετικο χαμογελο . Τον ξερω καλα . Και ας μην γνωριζόμαστε τόσο πολυ καιρο . Μεσα απο την ζωη και της στιγμές μας , οσο λίγες και αν ειναι , έμαθα οτι δεν εχει σημασία ποσο καλα γνωρίζεις τον άλλον . Αλλα αυτές τις στιγμές που ολα σου πανε άσχημα να ειναι εκει να σου κρατάνε το χέρι και να σε στηρίζει .. Γιατι δεν ειναι και λίγες οι φορες που αυτοί που ξέραμε τόσα πολλα χρονια μας πληγώνουν . Και ειναι οτι χειρότερο υπάρχει . Μα εγω δεν εχω σκοπό να τον αφήσω ... Φυσικα ... Του σφίγγωω ασυνείδητα το χέρι και του δίνω ενα γλυκο φιλι στο μάγουλο . Καθετε εκει αμιλιτος . Γυρίζει και με κοιτάει ενα στο βλέμμα του διακρίνω πόνο και δυστυχία . Δεν μπορω να τον βλεπω ετσι ειναι πέρα απο τις δυνάμεις μου . Ειναι τόσο λίπιμενος . Ετοιμος να ραγίσει . Μα δεν θα το κανει. Ειναι δυνατός . Και δεν θα το κανει . Τοτε βγαίνει ενας γιατρός απο το δωμάτιο της joe. Σικονομαστε ενώ στο βλέμμα του Dilan φέρετε ελπίδα.

"Γεια σας.. Λοιπον η κατάσταση της ειναι καλυτερη και αν ολα πανε καλα θα μπορούσατε να την δείτε αυριο πρωι . Θα σας σιμβουλεβα να φύγετε . Δεν εχετε κατι καλυτερο να κανετε . Εδω δεν θα κανουμε κατι αλλο . Θα την αφήσουμε λιγο και θα την κοιτάμε καθε μια ωρα . Μην ανισηχιτε για αυτο . Θα την προσέχουμε . Αλλα θα ηταν καλυτερο να πάτε στο σπιτι σας να ξεκουραστιτε .. Οτι θέλετε ... Τελος σπανον πρεπει να πηγαίνω.."

"Ευχαριστούμε πολυ... " προλαβαινω να πω πριν μπει στο διπλανό δωμάτιο και κλυσει την πόρτα . Κοιτάω τον Dilan για μια ακομα φορα . Δεν μπορω να καταλάβω τι νιώθει ...

"Λοιπον ... Πηγαινε σπιτι ... Πρεπει να κοιμηθεις . Εγω θελω να μείνω κοντα της .." Λεει και δεν μπορω μα μην μιλήσω

"Οχι ... Δεν θα μείνεις Dilan . Δεν γινετε αυτο που λες ... Πρεπει να παμε σπιτι . Να κοιμηθεις . Να σου φτιάξω κατι να φας ... Χρειάζεσαι ξεκούραση .. Και θα ερθουμε αυριο πρωι πρωι .,"

"Οχι Alison .. Δεν μπορω να φύγω ... Και μια χαρα θα ειμαι και εδω.."

"Μα δεν θα σε ενιμεροσουν ξανά .. Θα ερθουμε πρωι πρωι να την δουμε .. Δεν υπάρχει λόγος να κατσουμε και αλλο "

"Ναι αλλα ετσι κι άλλιος δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ.."

"Δεν εχει σημασία ... Εδω δεν σου κανει καλο . Κοιτά γύρω σου . Ολα ειναι καταθλιπτικα. Οι άσπροι τοίχοι οι γκέρι καρέκλες . Δεν σε βοηθάει . Πρεπει να εισαι καλα . Και να εχεις δύναμη . Η αδελφή σου θα ειναι καλα . Και στο υπόσχομαι..."

"Ενταξη ίσος εχεις και δίκαιο ... Παμε κατω ... Πριν το μετάνιωσω .."μου λεει και με πιάνει απο την μεση σφιχτά κατέβενοντας προς την έξοδο του νοσοκομείου. Μπενουμε στο αυτοκίνητο και οδιγαω μεχρι το σπιτι . Παρκαρω και μπενουμε μεσα. Αφήνω την τσάντα μου στον καναπε και πηγαίνω στην κουζίνα . Θα φτιάξω μια γριγορη ομελετα . Και θα παμε για ύπνο . Οσο την φτιάχνω τον τσεκάρω . Καθετε στον καναπέ και σκέφτεται αφιριμενος στο κηνιτο του βάζω την ομελετα σε ενα πιάτο και του την δίνω . Κάθομαι διπλα του και αυτος με αγκαλιάζει καθώς τρωει... Θελω να τον ρωτησω τοσα για την αδελφή του ..

"Να σε ρωτησω κατι ?"

"Ναι οτι θες..."

"Η αδελφή σου ειναι οδηγός αγωνιστικού?

"Ναι... Το εχουμε στο αίμα μας μάλλον.."λεει και προσπαθεί άδικα να γελάσει μα δεν μπορει..κρυβόμαι στην αγγαλια του και αυτος μου χαϊδεύει τα μαλλια .

"Εσυ δεν θα φας κατι ?"

"Μπα δεν πιναω.."

"Δεν θα προσπαθήσω να σε πίσω εισαι πολυ πισματαρα για να με ακούσεις .."

"Έλα παμε πάνω .. Χρειάζεσαι ύπνο..." Του λεω και σικονομαι οστε να μπορει να σηκοθει και αυτος . Ενεβενουμε πάνω τις σκάλες .. Και παμε πρως το δωμάτιο μου . Πηγαίνω στην τουαλέτα και βάζω τις μπυτζαμες μου . Μην ξεχνάμε οτι δεν έχουμε προχορισει ... Οποτε σεμνά ... Βγαινω έξω με τα χνουδοτα μπιτζαμακια μου σε σχήμα αρκουδάκι . Και τον βλεπω όρθιο να βγάζει το παντελόνι του. Γυρίζω απο την αλλ κάνοντας οτι ψαχνω κατι στην ντουλάπα μου . Δεν θα ειναι και πολυ οραιο να γυρίσει και να με δει να τον "γδυνω" με τα ματια μου νομιζω .. Τοτε εσθανομαι δυο παγωμένα χερια να με σικονουν και να με κατευθύνουν στο κρεβάτι . Πέφτει απο πάνω μου και νιώθω ολο το κορμί μου να ανατριχιάζει . Εχει κατσει σε στυλ πους απ απο πάνω μου οστε να μην με πλακονει ... Και εκείνη την στιγμη κανει ενα πους απ και με φιλάει γλυκα . Πέφτει διπλα και τον σκέπαζω με το πάπλωμα μου . Και μπενουμε και οι δυο απο μεσα . Με αγγαλιαζει και εγω του δίνω ενα μικρο φιλακι . Ακομα δεν μπορούσε να σιγγραφισει τον πόνο του . Αλλα ηταν καλυτερα . Του χαιδευω τα μαλλια

"Καληνυχτα . Αγαπη μου.." Μου λεει

"Καληνυχτα αγαπη μου . "του ανταποδίδω με ενα χαμογελο και κλήρωση τα ματια μου.

HEYY GIRLS .. ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ... ? ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ...
ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΟΠΙΚΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ..
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΜΙΟ ΜΕ ΚΑΝΈΝΑ ΑΛΛΟ .
ΕΝΙΓΟΥΕΙ ΤΑ ΔΕΙΚΑ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΙΜΑΝΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΙΚΑ ΜΟΥ
ΘΑ ΣΑΣ ΓΡΆΦΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΙΜΙΟΜΑΤΑΚΙΑ.
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ..
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ . ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ