Na nog een hele middag shoppen en rondkijken moeten we naar 013 om daar met de andere jongens ,in het gebouw zelf, iets te gaan eten. "Maar hoe moet het nou met Owen?!" vraag ik gestrest aan Nils. Deze vraag had ik al eerder gesteld, maar toen zei Nils dat alles goed kwam en meer zei hij niet. "Je hoeft je geen zorgen te maken! Owen is veranderd en als je echt niet wilt regel ik dat we samen eten. Mag ik trouwens vragen wat er precies tussen jullie gebeurd is?" zegt Nils. Ik wist dat deze vraag ooit zou komen. "Het is een heel lang verhaal en we moeten nu opschieten dus ik vertel het wel morgen." zeg ik zachtjes. Het liefst denk ik er zo min mogelijk aan terug. "Is goed. Alleen als je wilt hé." zegt Nils en hij geeft onverwachts een kusje op mijn mond. Ik glimlach en bloos. Gelukkig doet Nils dat ook wat het minder erg maakt. We lopen verder naar het gebouw.
De zenuwen worden steeds erger. Ik was bang dat Owen hetzelfde was als vroeger. Nils pakt mijn hand steviger vast hoe dichtbij we bij 013 kwamen. Ik zie Rein al voor de artiesteningang staan en hij kijkt op zijn telefoon. "Yo Reinos!" zegt Nils. "Hee Rein!" zeg ik ook vrolijk. "Hoi." antwoordde hij droog en hij keek naar onze verstrengelde vingers. "Ik moest jullie opwachten om jullie naar backstage te leiden aangezien er al veel fans zijn." vervolgt hij zijn verhaal en hij loopt verveelt voor ons uit naar binnen. Ik kijk Nils vragend aan, maar hij trekt ook zn schouders op. Rein leid ons naar een kamer waar op de deur op een A4 papier 'MainStreet' staat. Ik was zenuwachtiger dan ooit. "Komt goed." fluistert Nils nog in mijn oor voordat Rein de deur open doet.
