DARK RAIN

DARK RAIN 6. BÖLÜM

DARK RAIN

6. BÖLÜM

YAZAN: DARKK SEHUN

"C-CHANYEOL!!! C-CHANYEOL!"

İlk başta nereden geldiği anlaşılamayan ses peşpeşe bağırmaya devam ederken içinde barındırdığı acı herkesin kanını dondurmaya yetmişti. Zaten harekete geçmeye hazır olan görevliler bir anda koşturmaya başladıklarında şeritlerin arkasındaki kameramanlarda korumaları ve polisleri aşmak için zorlamaya başlamışlardı. Daha geride duran hayranlar ise bu çığlığı herkesden daha iyi tanıyorlardı...

Baekhyun...

Sonunda görevliler iki göçük dağını aşıp ona ulaştıklarında Baekhyun bir yandan bacağını sıkışmış olan kayanın altından kurtarmaya çalışırken bir yandan gözünden akan yaşlara aldırmadan bağırmaya devam ediyordu. Baş görevli onu gördüğünde içinin ezilmesine engel olamadı. Kim olsa aynı şeyi hissederdi. Küçük bedeni öyle çok zarar görmüştü ki..

Yarılmış kaşından akan kan neredeyse tüm yüzünü kaplamıştı. Dudağının kenarı ve elmacık kemiği de morarmıştı ayrıca bir kolu hissizce sallanıyordu. Bütün üzeri harap olmuştu. Tarif edilemezdi bile.. bu durumda bile hala Chanyeol diye sayıklıyordu bazen ise çocuklar diye bağırıyordu.

Demir ve taşların arasından kayarak yanına indiğinde Baekhyun'un dikkatini çekmek epeyi zor olmuştu. Omzundan tutup sarsmaya başladı küçük olanı.

"Baekhyun-shi! Baekhyun-shi!!!" sert bir sarsmadan sonra sonunda Baekhyun sulu gözlerle ona döndüğünde görevli yutkundu. Baekhyun'un ise gözlerinde umutlu bir parıldama oluşmuştu tüm acısına rağmen.

"B-buldunuz mu o-onları? C-chanyeol'u buldunuz mu?"

"Buraya hemen bir sedye getirin! Çabuk olun!" gerisine dönüp bağırırken yanındaki diğer arkadaşlarına işaret edip Baekhyun'un ayağına düşmüş olan büyük taşı kaldırmak için hareket etmeye başladılar. Baekhyun'un amacı ise başkaydı.

O umut dolu gözleriyle görevlinin gözlerini yakalamaya çalışıyordu. İyi bir haber bekliyordu... "B-bir c-cevap v-verin l-lütfen a-ahh" taşı sonunda kaldırdıklarında acıyla başını geriye atmak zorunda kalmıştı. " i-iyiler mi? O-onları g-görmüştüm y-yıkılmadan ö-önce, i-iyilerdi. Ş-şimdi n-neredeler? C-chanyeol?"

Görevli hala gözlerini kaçırmaya devam ediyordu. Ona ne diyecekti ki? Ne diyebilecekti? 'Daha yeni başladık ve sesini duyabildiğimiz için ilk sana ulaşabildik Baekhyun-shi. Arkadaşlarınızın ne durumda ve nerede olduklarından haberimiz yok. Ama ulaşmaya çalışıyoruz. Sabırlı olun.' Mu? Bu şu durumdaki bir insana nasıl söylenebilirdi ki?

"Hala ç-çalışıyoruz Baekhyun-shi. Şimdi sizi almaya sağlık görevlileri gelip sizinle ilgilenecekler olur mu? Lütfen zorluk çıkarmayın ve bizde işimizi yapalım."

Adam hızlı hızlı konuşurken Baekhyun kocaman gözlerle ona bakıyordu. Bu adam ne diyordu böyle. Onu kandırabileceğini sanıyorsa yanılıyordu. Kardeşlerinden biri bile hala buradaysa hiçbir güç onu buradan götüremezdi. Hele ki Chanyeol...

Yutkundu ve sertçe başını iki yana salladı.

"Hayır. Buna siz karışamazsınız. Burada kalacağım ve onları arayacağım sizinle beraber. Yaram çok ağır değil ve buradan gitmeyeceğim. Bunu seçmek benim yasal hakkım. Ve şuan buranın altında yatan insanlar b-benim.. b-benim a-arkadaşlarım k-kardeşlerim..." sıcak yaşlar gözlerinde birikmeye başlarken narin vücudu çoktan titriyordu bile. Görevli ise yılların verdiği tecrübeyle onu çok iyi anlıyordu. Böyle bir olayı yaşamış olmanın verdiği psikolojiyi ve grup olmanın verdiği bağlılığı biliyordu.