DARK RAIN

(M) DARK RAIN 14. BÖLÜM

DARK RAIN

14. BÖLÜM

YAZAN: DARKK SEHUN

Bu ara buluşmalarımız biraz seyreldi mi Sevgilim? Seni unuttuğumu düşünmüyorsun değil mi? Sakın düşünme.. Burada tek başımayken senden başka kimsem yok. Ara sıra hem temizlik hemde dolabı doldurmak için yaşlı bir teyze geliyor. Beni tanıyor mu bilmiyorum. Bazen tanıyor gibi davranıyor ama sanki çok da umrunda değil.

Biliyor, ama konuşmuyor. Anlıyor, ama üzerime gelmiyor. Salonun kanepesinde uzanırken saçlarımı okşuyor bazen. Başımı geri çekecek gücü bile bulamıyorum kendimde. Parmaklarının izini silmesini istemiyorum. Ama hareket edemiyorum. Durduramıyorum onu. Sanki bütün gücüm çekilmiş gibi.

Sen gittikten sonra.. bende bana dair olan her şey de seninle beraber gitti. Çok mu kırgınsın bana Sevgilim? Bu yüzden mi kabuslarıma bile gelmiyorsun?

Gel lütfen.. acısı umurumda bile değil. Yeter ki bir kere olsun göreyim seni. O son görüntülerinin yerinde bir siluetin olsun hafızamda. Ama gelmiyorsun ki.. gelmiyorsun.

Çok acı, sen gidene kadar sende oluşturduğum tahribatın farkına bile varmamam o kadar acı ki. Seninkinin yanında bunun tarifi bile olmayacak biliyorum. Bir şeyin değeri kaybedilince anlaşılır derler ya. Ben aşkımın kıymetini bilemedim. Sana sahip çıkamadım. Ve bunun bedelini çok ağır ödüyorum. Karşı gelip isyan etmeye hakkım yok. Olsun da istemiyorum.

Ah.. hep acılarımızdan bahsettim bugüne kadar. Senin de yaralarını tekrar tekrar deşmek istemem. Bugün mutlu şeylerden bahsedersek eğer sende mutlu olursun diye umuyorum.

Bu gece dolunay var. Hava bulutlu ve açık. Yıldızları görebiliyorum. Belki onlar da bizim mutluluğumuzu dinlemek istiyorlardır. Ben mi? Her zamanki yerdeyim. Bahçede çimlerin üzerine serdiğim örtünün üzerinde uzanıyorum. Sadece metreler arasındaki uzaklıkları yürüyebiliyorum. Odalar arasında veya evden bahçeye. Hiç halim yok, eğer beni şimdilerde görsen benden bile zayıf olmuşsun Hyung derdin ve sürekli yemek yedirmeye çalışırdın. Sanki kendin çok kiloluymuşsun gibi. Artık yemek yapmıyorum. Yiyecek sen olmadıktan sonra veya çocuklar olmadıktan sonra. Gerçi gitmek benim seçimimdi. Onlardan uzaklaştım ve nasıl olduklarından haberim bile yok. Telefonum hep kapalı. Sadece arada aklıma geldiğinde onlara iyi olduğumu haber veriyorum ve sonra tekrar kapatıyorum. Hala onların karşısına çıkacak veya onlarla beraber olacak cesaretim yok. Onların da aramaya cesaretleri yok olmalı ki hiç onlardan haber gelmedi. Sen hiç olmamışsın gibi nasıl devam edebilirim? Nasıl tekrar onların yüzüne bakabilirim bu kadar şey yaşandıktan sonra? Ben sensiz devam edemem ki. Onlara da zorluk çıkarmak istemem. Burada böyle iyiyim. Eminim onlar da iyidir yada iyi olmaya başlamışlardır. Ben dönersem her şeye yeniden başlamak zorunda kalabilirler. Bunu istemem. Hem ben burada seninle mutluyum ki. Sabahım sen, akşamım sen. Her anım seninle geçiyor. Başka hiçbir şeye ihtiyacım yok.

Mutlu demişken, neredeyse unutuyordum. Anı anlatacaktık. Bu ara onlar bile yoruyorlar beni. Geçmişe dönmek eskisinden daha da zor. Hatalarımı farkettikçe dönüp yüzleşmekten korkuyorum. Yine de bugün daha iyi olacak sanırım. İkimiz de biraz rahat edeceğiz.

Hatırlıyorsun değil mi Sehun-ah? İlkimizi...

***

Programlarımızın boş olduğu zamanlardaydık. Çıkış yapalı çok fazla süre olmamıştı ve bana olan ilgisinin farkındaydım. Nasıl olmayayım ki? Yorulduğumuz zaman ilk su veren kişi o olurdu. Ses eğitimlerinde gece geç saatlere kadar çalışmak zorunda kaldığımda beni bekleyen yine o olurdu. Kısacası her zaman her yerdeydi benim için.

Söyleyemiyordu o zamanlar. Bende saftım ve iki erkek arasında bu tarz şeylerin olabileceğinin bilincinde olsam da benim başıma geleceğini hiç düşünmemiştim.