Οι φυλακές με τράβηξαν σε ενα δωμάτιο με λευκούς τοίχους. Δυο κυρίες καθόντουσαν πίσω απο ενα γραφείο και διάφορες νοσοκόμες κυκλοφορούσαν με δίσκους με φαγητό και αλλα εργαλεία, για εμάς τους "τρελούς".
Μια νοσοκόμα με οδήγησε στο δωμάτιο μου, όπου θα με περίμενε ο συγκάτοικος μου. Άνοιξε την πόρτα και το πρώτο πράγμα που είδα, όταν μπήκα μέσα ήταν ενα παιδί, το οποίο μάλλον ερχόταν απο την Ασία. Σηκώθηκε όρθιο και μόλις η νοσοκόμα έφυγε, μου χαμογέλασε.
-Με λένε Calum, αλλα μπορείς να με φωνάζεις Cal ή Cal Pal! Εσυ πρεπει να είσαι ο Ashton!
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. Δεν ήταν οτι δεν μπορούσα να μιλήσω, απλώς δεν είχα κατι ενδιαφέρον να πω.
Ο Calum έκατσε πάλι στο κρεβάτι του και με κοίταξε.
-Για πες, για ποιον λόγο βρίσκεσαι εδω; Ρώτησε.
-Κατάθλιψη και προσπάθεια αυτοκτονίας! Εσυ;
-Ανορεξία!
Μέχρι που μου το είπε, δεν είχα καταλάβει ποσο λεπτός και χλώμος ήταν. Μπορεί να μην το ξερω καλά το παιδί, αλλα θα κανω τα πάντα, για να το βοηθήσω.
YOU ARE READING
Hospital For Souls
FanfictionΌταν οι γονείς του , του ανακοίνωσαν οτι θα πάει σε ψυχιατρείο, ο Ashton ποτε δεν περίμενε οτι εκεί θα βρει τρεις κολλητούς, χιλιάδες φίλους και τον έρωτα της ζωής του, τον οποίο μπορεί να μην καταφέρει να σώσει.
