A night with a vampire

xi

Someone told me that none of us are actually afraid of the dark. We are afraid of what it conceals from us. We are afraid of having something with the potential to hurt us standing right before our eyes.

Well this time, its different. The darkness that is enveloping my sight gives me relief.

Because the lights all hold that threats. That's why, right now, the blindfold on my eyes is a relief. It gives me a little comfort that i have no idea whats going on.

I don't know how long has it been. I don't know where am i. Ang tanging alam ko lang ay nakasakay ako sa isang sasakyan, ang kirot na aking nararamdaman sa aking palapulsuhan dahil sa pagkakatali, ang kirot sa aking talampakan, at ang lamig na nanunuot sa aking sistema dahil sa aking suot na basang damit.

Kanina pa ako gising pero pinili kong magtulog-tulugan. Nasa gitna ako ng dalawang lalake at tawanan ito ng tawanan. Pinaguusapan ng mga ito ang nangyari sa rest house. Kanina pa kug ano-anong sinasabi nila tungkol kina King at Red. Wala naman akong pakialam ki King pero kay Red, meron.

It was very difficult to stay calm and quiet while hearing all they said. Buti na lang kinaya ko. And now they are talking about me.

"Tragis talagang king na yun. Bakit sa kamay pa niya bumagsak ang isang to?" Tukoy nito sa akin sabay himas sa hita kong ang tanging takip ay basang manipis na tela. Tumawa lang ang kausap nito. Habang ang may narinig pa akong isang umiiling ng patawa. Its either the guy sitting on the front sit or the driver.

"Pero akin na siya ngayon." Sinabayan pa nito ng malakas na tawa habang ang kamay nito ay gumapang sa mataas na parte ng aking hita. I couldn't stay still. A moan of protest escaped my mouth. The man touching me moan a little.

"Hmm. Gising na pala ang reyna. Asan na ang Hari mo? Nasaan si King?" Sabi nito sa nanunuyang tinig. Ang lapit nito sa aking mukha. Ang mainit na hininga nitong tumatama sa balat ng aking leeg ay nakakaasiwa.

"Ano bang kailangan niyo?" Medyo pumiyok pa ako dahil sa kaba.

"Wala naman. Kailangan lang naman namin tapusin ang munti mong buhay upang turuan ng leksyon ang king na yun." Singit ng isang tinig mula sa harapan.

"Nagmamakaawa ako. Huwag niyo akong patayin, please." Humagikhik ng nakakaloko ang mga lalakeng kasama ko.

"Hindi pwede eh. Pero wag kang mag-alala, bago ka namin patayin ay ipapalasap namin ang langit sayo." Bulong ng lalakeng kanina pa himas ng himas sa hita ko. He said it in a husky voice, but instead of being seductive, he just sounded like a drunk man trying to mumble something but failed to do so. Nakakadiri.

Impit na hikbi na lang ang nakaya kong isagot. I'm afraid of what will happen. Please! Someone help me.

Please!

Please!

Please!

*Boogsh* (Sorry sa sound effect! Haha)

Napatili ako dahil biglang may bumagsak na kung ano sa ibabaw ng sasakyan. Narinig kong nagmura ang mga kidnapper ko.

Naramdaman kong nagpagewang-gewang ang sasakyan.

"Anong nangyayari?" Nagpapanic na ako. Walang sumagot sa akin.

"Please! Anong nangyayari?" Nagbabadya ng tumulo ang luha ko sa takot, ngunit binigwasan ako ng lalakeng katabi ko. Napaiyak ako sa sakit ng aking pisnging sinampal nito.