A night with a vampire

xvii

Life and love are series of natural and spontaneous changes. Dont resist them for it will only creates sorrow. Let reality be reality. Let things flow naturally forward in whatever ways they like.

And that is exactly what i will do from now on. Screw the questions, Forget abouf doubts, and throw away inhibitions.

After all, the best moments in our life are the unplanned and spontaneous.

So from now on, i will plan to be spontaneous.

I just had the best sleep in my entire existence. It was dreamless yet so tranquil.

Siguro kung hindi ako nakarinig ng isang kalabog ay di pa yata ako magigising. I slowly open my eyes at kinusot-kusot ko ito para mawala ang panlalabo.

I saw him standing in front of the fireplace. May dala-dala siyang kahoy. Siguro dadag-dagagan niya upang mas lumakas pa ang apoy. By the way, sa sofa bed na nakalatag ako nakatulog. Meron ring malalaking puting unan ang nakapalibot sa akin at may nakakumot sa akin na isang makapal na kulay itim na blanket.

That's why siya ang una kong nakita pagbukas ko ng mata.

I can get used to this. Waking up and the first thing na makikita ko ay ang kanyang puwet.

Natawa ako sa tinig na nagsalita sa aking ulo. Ang bastos.

"Hey!" Agaw ko sa kanyang atensyon. Lumingon naman siya sa akin. Nakita ko ang pagkailang sa mukha niya, di niya yata alam kung paano ako papakiharapan after what happened. Kaya naman nginitian ko siya habang nag unat-unata ko ng braso. Wala pa rin siyang reaksyon.

"Good morning." Bati ko sa kanya.

"Gabi pa." He said emotionless. Saka niya ako tinalikuran at inilagay ang mga kahoy na panggatong sa apoy. Inalis ko ang blanket na nakakumot sa akin. Tumayo ako at lumapit sa kanya. I touched his shoulder. And he flinched. Kaya naman inalis ko bigla.

"Sorry." Wala sa sariling paumanhin ko. Tumayo siya bigla saka ako hinila pabalik sa sofa bed. Pinaupo niya ako. Habang siya naman ay nanatiling nakatayo.

"So are we not going to talk about what you just did?" Panimula niya. Nahimigan ko sa boses niya ang mahaba pang sermon. Napayuko ako tsaka ko finocus ang mata ko sa mga daliri ko sa paa na ginagalaw-galaw ko. Pinagsiklop ko rin ang aking mga palad.

"Nagpapakamatay ka ba?" I did not respond.

"Paano kung di kita nahanap?" He paused.

"Maninigas ka doon sa lamig." He answered his own question.

"Paano kung napano ka? Paano kung nakagat ka ng ahas? Nahulog sa bangin? Nalunod sa ilog? Natamaan ng kidlat?" Di ko mapigilan ang aking sarili kaya natawa ako sa kanyang mga sinabi. He is so exxagerated. Napakaimpossible naman ata ng huling tatlong sinabi niya.

"Do you think this is a joke?" Tumataas na ang boses niya. He sound so frustrated. Tumatawa pa akong tumayo. Tsaka ko siya hinawakan sa balikat at siya naman ang pinaupo ko.

"You are so over reacting. Napaka impossible naman atang mangyari ng mga yun. And besides, why fret? Here i am. Talking, laughing, making fun of you, breathing, alive. So chill, dude." I laughingly said. Sinamaan niya lang ako ng tingin.